พี่ แม่ ป้า หรืออีบ้าดี ฮือๆๆๆๆ
“คือเราเอ๊ยพี่ เอ๊ย เออ ช่างเหอะ แต่ขวัญไม่ได้อยู่มอสี่นะ” ฉันถอนหายใจหนักหลังจากตั้งสติได้แล้วหันไปมองหน้าน้องโยก่อนจะหยิบบัตรประชาชนแล้วยื่นให้น้องบ้าง ไม่รู้น้องจะเลิกยุ่งกับฉันเพราะหน้าบนบัตรหรือเพราะฉันเข้าขั้นวัยชรา “เราขึ้นปีสี่”
“ปีสี่คือมอสี่ปะ”
“ไม่ใช่” ฉันเครียดหนัก ขณะที่อีชินหัวเราะก๊ากไม่เลิกจนฉันถลึงตาใส่ ฉันรู้ว่าอีเด็กแก่แดดอย่างมันคงรู้แล้วว่าพี่สาวคนสวยคนเดิมคนเดียวของมันต้องพลาดแค่ไหน “เราเรียนมหาลัยปีสามขึ้นปีสี่”
“...”
ฉันอธิบายละกุมขมับไปด้วยตอนที่น้องมองบัตรประชาชนของฉันแล้วชะงักค้างกลางอากาศ
“เราเอ๊ย พี่หมายถึงว่า… พี่อายุเยอะกว่าน้อง 7 ปี เป็นแม่น้องได้เลยแหละ”
พอฉันพูดจบ น้องโยก็เงยหน้ามองฉัน เราสบตากันท่ามกลางเสียงหนังบู๊ดังสนั่นลั่นโรง และต่อจากนั้นฉันกับน้องก็เงียบ… เงียบจนหนังจบเรื่อง
“อายุเป็นเพียงแค่สายลมผ่านพัดปายยยย
