หลายวันต่อมา
เพราะอีชินนั่นแหละพูดจาชวนให้คิด ฉันไม่ได้จินตนาการไปไกลถึงขั้นแต่งงงแต่งงานสักหน่อย ฉันก็ไม่ได้อายุมากมายเบอร์นั้นมะ ละทำไมฉันต้องจริงจังกับเด็กอายุสิบห้าด้วย ถ้าไปกันรอดก็ถือเป็นพรจากสวรรค์ แต่ถ้าฉันกับน้องไปต่อกันไม่ได้ก็เลิกเหมือนคนอื่นๆ นั่นแหละ!
ฉันรู้แก่ใจหรอกย่ะ จะมาย้ำทำเพื่อ!!
หลังจากนั้น น้องโยก็ชอบแวะเวียนมาที่บ้าน หาเรื่องทำรายงานมั่ง สอนการบ้านอีชินมั่ง มาเล่นเกมมั่ง ฉันก็รู้แหละว่าน้องแอ๊บมาหาฉัน แต่บางวันน้องก็มาไม่ได้ เพราะต้องไปธุระกับแม่ ติดวันครอบครัว วันเชงเม้ง วันไหว้บรรพบุรษ วันตรุษจีน วันที่แม่อยากจะให้ลูกอยู่ด้วยไรงี้ วันนั้นก็จะไม่มีเงาน้องปรากฎที่บ้านฉัน
ก็นะ เด็กอ่ะ จะเอาอะไรมาก...
แต่ไอ้คนที่มันไม่ได้เด็กแล้วนี่สิ มันเป็นอะไรมาก...
“พี่ขวัญ กินข้าวกัน เดี๋ยวปลั๊กเลี้ยง” อีปลั๊กมันยังมาวนเวียนกับชีวิตฉันหลังจากที่มันเลิกกับกิ๊กมันไปแล้ว และรู้
