ฉันสงบเสงี่ยมเจียมตัวขึ้นเยอะ หลังจากที่อีน้องมันทำท่าจะกินฉันจริงๆ สายตาและท่าทางของน้องมันไม่เหมือนเด็กแต่เหมือนผู้ชายคนนึงที่กำลังจีบผู้หญิง ฉันก็เลยเงียบกริ๊บและเดินนำจนพาน้องนั่งรถเมล์ไปกินที่ๆ มันไกลกว่าหน้ามหาลัยฉันสักหน่อย เพราะหากฉันกินข้าวแถวนี้ มีหวังได้มีคนรู้จักเดินมาทักทายเป็นว่าเล่นแน่ๆ
พวกเรามานั่งในร้านสเต๊กร้านนึงที่ราคาไม่ได้แพงมากนัก ข้างในแบ่งเป็นโซนซ้ายขวา ตกแต่งด้วยโทนสีส้มขาว และเปิดแอร์เย็นฉ่ำทำให้ร้านดูน่านั่งขึ้นมาหลายระดับ คนไม่เยอะมาก มีประมาณสองสามโต๊ะ ฉันกับน้องนั่งตรงข้ามกันแล้วนั่งเลือกเมนูอยู่แป๊ปนึง
“อันไหนอร่อยเหรอ?” น้องว่าแล้วกวาดสายตามองเมนูในมือ
“โยชอบกินแบบไหนอ่ะ ชอบเผ็ดปะ?”
“ก็กินได้นะ พี่ขวัญกินอะไรเหรอ?”
“พี่เหรอ พี่กินสเต๊กปลาอ่ะ ช่วงนี้ลดน้ำหนัก กลัวอ้วน” ฉันว่าก่อนจะชี้ไปที่สเต๊กปลาย่าง ความจริง ฉันเป็นพวกที่อ้วนยากมาก กินเท่าไห
