"แน่ใจ?" เฮียรามเลิกคิ้วถามด้วยเสียงเรียบนิ่ง ดวงตาคมเข้มกวาดมองไปทั่วใบหน้าของฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
"นะ แน่" ฉันเอ่ยตอบอย่างตะกุกตะกักไม่เต็มเสียง เพียงแค่มีสายตาของเขาจ้องมองมาไม่ละสายตาอยู่แบบนั้น
"ได้"
"....."
"เดี๋ยวทำให้" เฮียรามสอดแขนเข้ามาใต้ก้นงอนอุ้มฉันขึ้นด้วยแขนเพียงข้างเดียว ในขณะที่สองขาของฉันกลับเกี่ยวเข้ากับเอวสอบของเขาเพื่อพยุงตัว
"อื้ออ~" ฉันส่งเสียงร้องท้วงอยู่ในลำคอ ยามริมฝีปากหยักฉกฉวยริมฝีปากอิ่มอย่างไม่ทันตั้งตัว
รู้ตัวอีกทีแผ่นหลังของฉันกลับแนบชิดไปกับผนังห้องของเขาไปซะแล้ว
"แค่นี้ก็อ่อนไปทั้งตัวแล้วเหรอ" เฮียรามละริมฝีปากออก แล้วเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม ที่เห็นว่าตอนนี้ฉันไม่ต่างจากลูกแมวน้อยอ่อนปวกเปียกแค่ถูกเขาจูบแค่นี้เอง
"แล้วจะให้ทำไง คนนะไม่ใช่ท่อนไม้" ฉันเถียงกลับแม้จะรู้สึกหน้าเห่อร้อนจนอยากจะพุ่งลงในถังน้ำแข็งแช่ตัวเองให้อาการที่ร้อนรุ่มนี้มัน
