~ เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย ฉันทำอะไรให้เธอเคืองขุ่น ปรักปรำฉันเป็นจำเลยของคุณ นี่หรือพ่อนักบุญ แท้จริงคุณคือคนป่า ~ ฉันอยากจะร้องเพลงนี้ออกมาให้ลั่นบ้านจนหลังคาสะเทือนเสียจริงๆ เมื่อฉันย่างเท้าเข้ามาในบ้านของเฮียราม เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าเฮียรามแกขโมยฉันมาจากพ่อน่ะสิ จะบอกว่าขโมยมาได้ไหมนะ ในเมื่อพ่อฉันเป็นคนเก็บข้าวของแล้วยัดกระเป๋าของฉันใส่มือเฮียรามเสียเอง "ทำตัวตามสบาย ถือซะว่าเป็นบ้านของตัวเอง" "งั้นหนูไล่เฮียออกจากบ้านได้ไหม ก็เฮียบอกว่าเป็นบ้านของหนูแล้วไง" ฉันตีหน้านิ่งถามคนตัวสูงที่ยืนอยู่ แต่เมื่อเห็นสีหน้าเรียบตึงของเขาแล้วฉันก็เลยหัวเราะแห้งๆ แก้เก้อก่อนจะเอ่ยต่อในประโยคต่อมา "....." "ไม่ได้สินะ..." "คิดว่าไงล่ะ" "ก็แค่ล้อเล่นเองน่ะเฮีย ทำซีเรียสไปได้" ฉันลากกระเป๋าตัวเองตามหลังคนตัวโตไปยังห้องที่เขาบอกว่าจะให้ฉันอยู่ แม้ว่าฉันกับเขาจะตกลงกันว่าจะอย