"นั่งหน้างอเป็นหมาหงอยแบบนี้อกหักมาละสิลูกสาวพ่อ" เสียงทุ้มอบอุ่นดังขึ้นพร้อมกับยื่นจานทองหยิบมาให้ฉันตรงหน้า
ตอนนี้ร้านเราใกล้จะปิดแล้วลูกค้าเลยไม่มี ฉันก็เลยยึดโต๊ะแล้วนั่งเอาหน้านาบไปกับโต๊ะอย่างหมดอาลัยตายอยาก
"เปล่าสักหน่อย ใครจะกล้ามาหักอกหนู"
"แล้วจะมานั่งเศร้าทำไมกัน เป็นแบบนี้พ่อใจคอไม่ดี" พ่อนั่งลงตรงข้ามกับฉันแล้วเอียงคอถามด้วยความเป็นห่วง
จะไม่ให้เศร้าไปได้ไงกัน ฉันเสียจูบแรกที่อุตส่าห์เก็บเอาไว้ให้สามีอันเป็นที่รักยิ่ง แต่กลับโดนขโมยไปหน้าด้านๆ แบบนี้ต้องเรียกค่าเสียหาย
"ใช่! พ่อหนูเสียตัวแล้ว ก็เรียกค่าเสียหายได้ใช่ไหม?"
"ห้ะ! ขอฟังอีกรอบ"
"หนูบอกว่าหนู จะเรียกค่าเสียหายคืน คราวนี้เราก็ไม่ต้องใช้หนี้เขาแล้วไง" ทำไมฉันถึงคิดไม่ได้นะ ทีเฮียรามยังคิดค่าเสียหายห้าแสนได้ ฉันก็คิดสักห้าล้านเลยเป็นไง
"แม่เอ้ย..พ่อขอโทษนะที่เลี้ยงลูกได้ไม่ดีพอ ทำให้ลูกต้องเสียตัวก่อนวัย
