Hakan' la oturup sohbet ettik. İki dost gibi. Sevgili olmadan önce de arkadaş olduğumuz için bunda hiç zorlanmadığımızı fark ettim. Temelinde dostluk olan ilişkiler daha iyiydi. Birbirini tanımak önemliydi. İnsan sevince kendini az çok farklı tanıtıyordu çünkü sevilmek istiyordu. Bizimki dost görünüp ardından aşık olduğunu itiraf etmek olmamıştı. Biz birbirimizden hoşlanıyorduk ve bunu gizlememiştik. Sadece o an bizden olmaz diye düşünmüştük. Benim okulum ve önümde uçurum biri bir üniversite sınavı, onun aile sorunları, askerlik ve yeni bir meslek için alması gereken bir eğitim vardı. Arkadaş olmaya karar vermiştik. Bunu da başarmıştık. Her derdimizde birbirimize koşmuştuk. Sonra aşk galip gelince sevgili olmuştuk ama bu da kolay olmamıştı. Öyle sağlam bir dostluk kurmuştuk ki ilk bir kaç
