Chapter 5
894 Words
เช้าวันต่อมา..
Chaonang Talk
ฉันตื่นมาตอนประมาณเกือบ7โมง ก็เวลาปกติที่ฉันตื่นนั้นแหละ ส่วนคุณออฟก็นอนหลับสบายหลังจากที่รังแกฉันทั้งคืน ตื่นมาก็ระบมไปทั้งตัวดีที่เขาไม่ได้รุนแรงกับฉันจนเดินไม่ไหว จริงๆเขาก็ไม่ได้แย่นะ ออกจะดูแลเอาใจดีเกินสถานะการเป็นลูกหนี้ของฉันซะอีก
"มีอะไรให้เจ้านางช่วยไหมคะป้า"
ฉันกลับไปแต่งตัวที่ห้องแล้วก็เดินลงมาข้างล่าง เหมือนจะได้ยินเสียงคนในครัวก็เลยเดินเข้าไป เจอผู้ใหญ่คนหนึ่งแล้วก็เด็กอีก2คน
"คุณหนูไม่ต้องทำหรอกค่ะไปนั่งรอดีกว่า"
พวกเขาปฏิเสธฉันอย่างนิ่มนวล ฉันก็อยากทำงานนี่นาไม่ได้มาอยู่ที่นี่ในฐานะเจ้านายซะหน่อย เห้อ
"ให้หนูช่วยเถอะค่ะ หนูทำกับข้าวเป็นน้า"
ฉันบอกออกไปแล้วมองหน้าคุณป้าแม่บ้านยิ้มๆ เธอถอนหายใจออกมาเบาๆพรางหัวเราะ
"ก็ได้ค่ะ แต่ไม่ต้องทำเยอะนะคะเดี๋ยวคุณออฟจะดุป้าที่ใช้งานคุณเยอะ"
ดุอะไรเล่า ฉันก็ทาสเขาคนหนึ่งนั้นแหละ ชิ ฉันหยิบนั้นนี่อย่างคล่องแคล่ว สักพักก็มีเสียงตะโกนเรียก
" เจ้านาง เจ้านาง อยู่ไหน"
เหมือนจะเป็นเสียงเจ้าหนี้ฉันนี่นา ฉันหันไปตามเสียงเรียก เขาทำหน้าดุเดินตรงมาทางฉัน
" คะ"
" ตื่นทำไมไม่ปลุก"
โอ๊ยยย จะเสียงดังทำไม ตอนนี้ทั้งป้าแม่บ้านและคนอื่นๆมองฉันกับเขาอย่างสงสัย
"เอ่อ ไปคุยกันที่อื่นดีไหมคะ"
" ไม่ จะคุยที่นี่ ตื่นทำไมไม่ปลุก ลงมาก่อนทำไม"
เขาไม่สนใจเลยว่าใครจะมองจะได้ยินหรืออะไร จ้องหน้าฉันนิ่งอย่างต้องการคำตอบ
" เอ่อ ก็คุณนอนอยู่ เจ้านางไม่อยากกวนนี่คะ"
ฉันหัวเราะแห้งๆออกไป นี่คนเค้ารู้กันหมดทั้งบ้านแล้วละมั่งว่าฉันกับเขาเราสองคน..
"แล้วมาทำไรที่นี่"
เขาถามฉันอีกรอบ
" ก็ตื่นแล้วไม่มีอะไรทำ ก็เลยมาช่วยคนอื่นทำกับข้าวค่ะ"
"ทำเป็น"
เขามองหน้าฉันอย่างสงสัย
" ก็พอได้ค่ะ"
" งั้นทำอาหารให้ทานหน่อย ทุกวันเลยด้วย จะไปนั่งรอที่โต๊ะ"
พูดจบก็เดินอมยิ้มออกไปทันที เอ่อนี่เขาเป็นโรคสองบุคลิกป่ะเนี้ย จะดุก็ดุ จะดีก็ดี เออเนาะ
@โต๊ะอาหาร
Off Talk
" วันนี้มีงานอะไรบ้าง"
ผมถามเยลผู้ช่วยคนสนิทของผม วันนี้ผมกะว่าจะพาเจ้านางไปเดินเล่นที่ห้างให้รางวัลซักหน่อย เมื่อคืนผมจัดหนักไปหน่อยทั้งๆที่เป็นครั้งแรกของเธอ แต่ผมไม่ได้รุนแรงนะ ปกติคือกระแทกไม่ยั้งอ่ะบอกเลย
"วันนี้ไม่มีครับ นายจะไปไหน"
มันมองผมอย่างสงสัย
" พาเมียไปช็อปปิ้งโว๊ยยย"
มันมองผมอย่างทึ่งๆ คืนเดียวเรียกเมียได้แล้วโว๊ยย เพราะเอากันหลายรอบ ฮ่าๆๆๆ
"ฮ่าๆ นายนี่อาการหนักนะเนี้ย"
มันพูดยิ้มๆ เออผมก็ว่างั้นนะ นี่ผมหลงยัยเด็กนั้นสุดๆอ่ะ ไม่เคยหลงผู้หญิงไหนเท่านี้มาก่อนเลยนะ อาจจะเพราะเธอเป็นผู้หญิงน่าถนุถนอมน่าสัมผัสไปหมด เฮ้ย ไม่ใช่ๆ ไม่เหมือนผู้หญิงที่ผมควงเล่นมั่ง และผมประกาศไว้ตรงนี้เลยว่า ชาตินี้ไม่มีใครหน้าไหนได้เชยชมเธอนอกจากผมแน่นอน
"ทานเลยมั้ยคะคุณออฟ"
เจ้านางเดินมาจากห้องครัวแล้วมีเด็กเดินตามมาอีก2คน
"เรียกพี่ออฟสิคะ มานี่มะ"
ผมเรียกให้เธอมาใกล้ๆผม ดูท่าทางเธอจะเขินตลอดเวลาที่อยู่กับผมอ่ะ
"ค่ะพี่ออฟ"
น่ารักจริงๆเมียใครวะ
"ทานข้าวด้วยกันสิ เดี๋ยวพาไปเดินห้าง"
เธอหันหน้ามามองผมด้วยแววตาเป็นกังวล คงจะเรื่องแม่สินะ
"เป็นห่วงแม่เหรอ"
ผมถามออกไปเธอเพียงแค่พยักหน้าเบาๆ
" ไอ้เยลโทรไปหาน้องนาสิ ถามอาการแม่เจ้านางให้ที"
พูดจบไอ้เยลก็หยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาปลายสายทันที สักพักมันก็เดินเข้ามา
" การผ่าตัดผ่านไปด้วยดีครับ ปลอดภัยดี ตอนนี้อยู่ที่ห้องพักฟื้นครับ"
ผมหันไปทางเจ้านางที่ตอนนี้สีหน้าดีขึ้นจากเมื่อกี้เยอะมาก
" ตกลงไปเดินห้างกันนะคะ"
ผมถามออกไปอีกรอบเธอพยักหน้าตอบรับผมเบาๆ
" ค่ะ"
" แล้วทำอะไรมาให้พี่ทาน"
ผมมองอาหารตรงหน้าประมาณ3-4อย่าง น่ากินทั้งนั้นอ่ะ ของโปรดผมซะด้วย
" ป้านมบอกว่าพี่ออฟชอบทาน เจ้านางก็เลยลองทำค่ะ ลองชิมดูนะคะ"
พูดจบก็ตักอาหารใส่จานให้ผม ผมหยิบช้อนแล้วตักอาหารทาน อื้ม อร่อยแหะ
"ทานได้มั้ยคะ อร่อยไหม"
ดูเธอจะลุ้นๆนะว่าอาหารจะถูกปากหรือเปล่า
"อร่อยมากค่ะแต่ว่า..."
ผมพูดออกไปแค่นั้นก่อนที่คนตัวเล็กถามกลับด้วยความอยากรู้
" แต่ว่าอะไรคะ"
" แต่ว่าหนูอร่อยกว่า"
เธออมยิ้มเขินๆ ใบหน้าแดงก่ำ
"บะ บ้า พี่ออฟ พูดอะไรเนี้ย"
- Writer
