“พี่ทัพอื้อ..”
สิ้นเสียงเขาริมฝีปากนุ่มหยุ่นก็ทาบทามลงมา มือประคองใบหน้าฉันเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว ขยับริมฝีปากขึ้นลงตามอำเภอใจ พลางลากไล้ฝ่ามืออุ่นลงไปที่แขนฉันแล้วสอดมือประสานกันเอาไว้
เขาจับมือฉันขลึงตึงไว้เหรือศีรษะ บดเบียดเสียดกายเข้าหาจนอุณหภูมิห้องสูงขึ้น
ฉันหายใจตามไม่ทัน เขาพยายามจะสอดแทรกเรียวลิ้นเข้ามา แต่ว่าฉันไม่รู้ประสีประสาอะไรรีบเบือนหน้าหนีจนเขามุ่นคิ้วใส่
“นึกว่าจะต่อยซะอีก” เขาพูดขึ้นพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆ ดังในลำคอ
“พี่ทัพเมา” ฉันนิ่วหน้ามองอีกฝ่ายที่เอาแต่ยิ้มหวานไม่หยุด
“เปล่า” เขาส่ายหน้าปฏิเสธ
“ได้กลิ่นเหล้านะคะ”
“ก็.. นิดหน่อยเอง ไม่เมาหรอก”
“.....”
“ไม่เมาจริงๆ ครับ สาบานได้”
พูดจบเจ้าตัวก็ชูนิ้วขึ้นสาบาน ก่อนจะโปรยรอยยิ้มหวานให้อีกครั้ง พร้อมกับซุกหน้าลงมาออดอ้อนฉันที่ข้างแก้ม
เขาไม่ปฏิเสธ นั่นก็แปลว่าก่อนหน้านี้ไปแอบแวะดื่มมาก่อนแน่นอนเลย
“พี่ทัพอย
