“ไหนบอกว่าจะปล่อยไง”
พนิดาพยายามสะบัดแขนเรียวออกจากการเกาะกุมที่แสนรัดรึงเพราะคนบอกว่าจะปล่อยไม่ยอมปล่อยเสียที
“ให้พี่จูบก่อน” สิ้นคำขอ เขาบดจูบลงมาอีกครั้งอย่างเร่าร้อน
หญิงสาวดิ้นรนทุบตีอีกคราแต่หาทำอะไรเขาได้ไม่ สุดท้ายเมื่อเขาจูบจนพอใจจึงยอมปล่อยร่างอรชรแต่โดยดี
พนิดารีบผลักร่างสูงออกห่าง วิ่งออกไปจากโขดหินพร้อมทั้งตะโกนบอกลูกน้องและปิ่นปักว่าจะกลับบ้านตอนนี้เลย
แทนคุณแอบมองหญิงสาววิ่งหนีขึ้นเนินไปอย่างชอบใจ พนิดาหันมามองเขาอีกครั้ง แทนคุณยักคิ้วให้อย่างเจ้าเล่ห์ หญิงสาวสะบัดหน้าหนีอย่างไม่สบอารมณ์
แทนคุณมองร่างพนิดาไปจนลับตา ลูบที่ริมฝีปากของตัวเอง นึกถึงจุมพิตหวานกับรสชาติละมุนของเรือนร่างเมื่อสักครู่ เขาถึงกับกลืนน้ำลายลงมาอย่างกระหายอีกครา
“เธอต้องเป็นเมียพี่เท่านั้น”
แทนคุณพูดกับตัวเองว่าจะต้องเอาพนิดามาทำเมียให้ได้แม้จะด้วยวิธีไหนก็ตาม ยิ่งเธอบอกเกลียด เขายิ่งจะตามต
