เช้าวันต่อมา ระหว่างที่สกายกำลังรอเข้าห้องผ่าตัดอยู่นั้น เด็กชายพูดขึ้นว่า “ปะป๊า ดูแลหม่ามี้ดี ๆ นะครับ”
สายฟ้าจับมือเล็ก ๆ ของลูกชายไว้ พลางพยักหน้า “แน่นอนลูก ปะป๊าจะดูแลหม่ามี้เอง น้องปลื้มต้องเข้มแข็งนะ ปะป๊ากับหม่ามี้จะรออยู่ข้างนอกนะครับ”
“ผมเข้มแข็งนะ แต่ใจผมไม่แข็งแรง ผมดีใจที่เจอปะป๊าครับ หม่ามี้จะได้ไม่ต้องอยู่คนเดียวอีก หม่ามี้ ถ้าปะป๊าบอกว่าอย่าร้องไห้หม่ามี้ต้องฟังนะ” สกายหันไปหาแม่ พลางยิ้มอ่อนแรง
“หม่ามี้ไม่เคยอยู่คนเดียวสักหน่อย หม่ามี้มีน้องปลื้มนะครับ น้องปลื้มคือชีวิตของหม่ามี้ ครั้งนี้น้องปลื้มต้องหายนะครับ เพราะปะป๊ารอเล่นกับน้องปลื้มอยู่ ต้องทำเพื่อหม่ามี้ตกลงไหม เราจะรอน้องปลื้มออกมาเล่นที่สวนสาธารณะด้วยกัน ไปสวนสนุก และก็ไปสวนสัตว์ด้วยนะครับ” ความวิตกกังวลเกาะกินปอไหมทันที เมื่อเวลากระชั้นเข้ามาเรื่อย ๆ
“ผมจะแข็งแรงครับหม่ามี้ ขอบคุณที่ดูแลผมอย่างดีมาโดยตลอด ถึ
