เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ดึงความสนใจของธีร์วัฒน์ออกจากกองเอกสารที่อยู่ตรงหน้า
“ว่าไง”
“ทำเสียงดุเชียว ทำอะไรอยู่ว่ะ เห็นพี่ธันบอกว่าวันนี้มึงมากรุงเทพ กูจะมาชวนไปเที่ยว ตามตัวยากจริงๆ ”
“เคลียร์งาน มีเอกสารที่ต้องอ่านและเซ็นต์อีกหลายฉบับ แล้วพรุ่งนี้กูมีประชุมเช้าอีก วันนี้ไม่ไปได้เปล่าวะ”
“มาเหอะว่ะ นัดสังสรรค์กันทีไรไม่ครบแก๊งสักทีขาดมึงอยู่คนเดียว พวกมันให้กูโทรมาชวน เดี๋ยวมึงก็กลับไปขลุกตัวที่หัวหินอีก”
“ที่ไหนวะ?”
“ที่ร้านไอ้เจมส์นะ”
“เออๆ เดี๋ยวเข้าไป”
“มาจริงๆ นะไอ้ธีร์ ไม่มาเดี๋ยวพวกกูจะไปลากตัวมึงที่บริษัท ฮ่าๆ ”
ธีร์วัฒน์กระตุกยิ้มที่มุมปากพร้อมกับกดวางสาย สายตาของเขาหันกลับมาสนใจตรวจดูเอกสารต่อจนเย็น ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ทำงานและหมุนตัวไปมองดูด้านนอกหน้าต่างที่ตอนนี้ท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา
‘.. สองทุ่มกว่าๆ แล้ว’ เขาพลางคิดและหยิบโทรศัพท์ขึ
