บทที่ 32

1463 Words

“อุ๊ย ! คุณวัตรอย่า” ทันทีที่เข้ามาถึงในห้องท่านประธาน เธอก็ถูกคว้าเข้าไปกอดและปล้ำจูบแบบที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย “ภูมิไปเฝ้าที่หน้าห้องไป อย่าให้ใครเข้ามาถ้าฉันไม่อนุญาต” “ครับผม” คำตอบรับของคนสนิทเจ้านายทำให้ธารตะวันระทดระท้อใจ เพราะนั่นหมายถึงทางรอดของเธอช่างริบหรี่เหลือเกิน นัยของการห้ามคนข้างนอกเข้ามา คือความหมายเดียวกับห้ามคนข้างในออกไปได้นั่นแหละ “คุณวัตรจะทำอะไรตะวันอีกคะ...” วันนี้เธอถูกส่งข้อความตามตัวมาบริษัทตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ ด้วยประโยคที่ว่า... ‘คิดถึงจัง’ ‘พูดจริง ?’ เธอแกล้งส่งอีโมติคอนรูปหน้าคนสงสัยกลับไป เลยได้อีโมติคอนรูปคนพยักหน้า แบบหน้าเจี๋ยมเจี้ยมสุดๆ กลับมา ตอนนั้นเธอเผลอขำและยิ้มให้หน้าจอโทรศัพท์อย่างไม่รู้ตัว เพิ่งรู้ว่าเขาทำอะไรหน่อมแน้มแบบนี้เป็นด้วย สรุปคือเมื่อเช้าเขามาจอดรถรอเธออยู่ข้างล่างคอนโดฯ ที่เธอใช้อยู่กับครอบครัวมาตั้งแต่เด็กๆ ก่อนที่พ่อและ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD