Stay Hug ที่พบรัก 30
หลายวันผ่านไป
“สวัสดีค่ะ โรงแรมสเตย์ฮักค่ะ” ฉันที่ยืนอยู่หน้าล็อบบีหยิบโทรศัพท์ของโรงแรมขึ้นมารับสาย
(สวัสดีครับ วันศุกร์นี้มีห้องว่างไหมครับ)
“สักครู่นะคะ” ฉันแจ้งปลายสายก่อนจะเปิดเช็กข้อมูลห้องพักที่คอมพิวเตอร์หลังล็อบบี
“ขออภัยที่ให้รอนานค่ะ วันศุกร์ที่จะถึงนี้มีห้องพักว่างหนึ่งห้อง ไม่ทราบว่าลูกค้าสนใจจองกี่วันคะ”
(เจ็ดวันครับ)
“…เจ็ดวันนะคะ” ฉันทวนถามและเช็กว่าหากจองห้องเจ็ดวัน จะชนกับลูกค้าคนอื่นที่จองไว้ล่วงหน้าหรือเปล่า เมื่อเช็กว่าห้องว่างยาวเจ็ดวันถึงได้แจ้งปลายสาย แต่ริมฝีปากที่กำลังขยับแจ้งตอบกลับเงียบเสียงไป เมื่อได้ยินประโยคหนึ่งดังแทรกเข้ามา
(สรุปจองที่ไหนให้คุณเขาล่ะผู้จัดการ // สเตย์ฮักนั่นแหละ // อ้าว แบบนี้รถไฟไม่ชนกันเหรอ นายไปมาหาสู่กับเจ้าของที่นั่นนี่ // คนที่ให้พักก็แค่คนรักเก่าเองนะ ไม่เป็นไรหรอก นายก็บอกว่าให้ลองถามที่นี่ดู)
“...”
(เ
