8

1506 Words

ในที่สุด... เป็นอีกครั้งหนึ่งที่หัวใจของหนูนาเต้นรัว เมื่อต้องมาพักอยู่ห้องเดียวกับเจ้าสัวชาญ เห็นแค่แววตาของเขา หนูนาก็รู้สึกได้ทันทีว่าเธออาจจะเลี่ยงไม่พ้น กลัวทั้งพายุอารมณ์ของเขา กลัวทั้งความรู้สึกของตัวเอง “หนูนา ฉันอดใจเอาไว้ไม่ไหวจริง ๆ” เอาเข้าแล้วสิ ถูกคนสูงวัยคว้าร่างเข้าสู่อ้อมกอดอันแข็งแรงทันทีที่ประตูปิดลง บทจะใจร้อน พ่อกับลูกดูไม่ต่างกันเลยแม้แต่นิดเดียว อยากปราม อยากขัดขืน แต่สภาพที่หนูนากำลังได้รับ รู้เลยทันทีว่าดิ้นไปก็เหนื่อยเปล่า “หนูนา...” น้ำเสียงของคนสูงวัยสั่นพร่า ส่วนหนูนาใจเต้นตึ้กตัก เมื่อถูกเขาพาไปที่เตียง ความรู้สึกของหนูนาเวลานี้ เหมือนกำลังจะถูกเชือดอย่างไรอย่างนั้น! แผ่นหลังแตะความนุ่ม ขณะที่ร่างของคนสูงวัยผู้แข็งแรงราวกับม้าศึกทาบตามลงไป หนูนาใจสั่น ปากอยากหลุดเสียงห้ามปราม แต่ทว่า...นาทีนั้นเอง ก็ถูกเขากดริมฝีปากนาบแนบเข้าหา ลิ้นไวราวกับอสรพิษ ฉกเข้าหาเหยื่อ เพื่อปกป้องตัวเอง แต่นี่...เป็นอสรพิษที่ทำให้หนูนาสะท้านเฮือก ไม่คิดไม่ฝันอีกแล้ว อยากดันร่างของเขาให้หลุดออกไป แต่กลายเป็นว่า...เรียวแขนเผลอโอบรอบต้นคอของเขาไปแล้ว...ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เลือดสาวพลุ้งพล่าน จูบของเจ้าสัวชาญเป็นอีกแบบ ถึงแม้ว่าจังหวะจะโคนจะไม่ได้แตกต่างจากรสจูบของชีวินผู้เป็นลูกชาย แต่ในความเหมือนมีความต่างซ่อนอยู่ อาจเป็นเพราะ...คนละคนนั่นแหละ หนูนาถูกรุกอย่างหน่วง หายใจหายคอแทบไม่ทัน พวงแก้มแดงเข้ม ความรู้สึกชั่วดีถูกสั่นคลอน หวั่นไหวปั่นป่วน มันคือ‘อัลไลลลล’! ชีวิตเปลี่ยนตั้งแต่เรียนจบหลักสูตร 6 เดือนจากโรงเรียนการบริบาล หวังเพียงอย่างเดียวว่า ต้องอยู่ให้ได้ในท่ามกลางสภาพเศรษฐกิจ และอยากจะอยู่ให้ได้ในอาชีพนี้เป็นอาชีพสุดท้าย ตอนนี้... เปลี่ยนเกินไปหน่อยแล้ว ทุกอย่างถาโถมเข้ามาในชีวิต หนูนาผู้ไม่เคยมีกระทั่งคนรักเป็นตัวเป็นตน คราวนี้เธอกำลังจะกลายเป็นผู้หญิงที่...สองชายมีความต้องการในตัวเธอเหมือนกัน ความดีงาม แวบ ๆ เข้ามาในหัว เพื่อให้เธอต้องเลือก ถ้าหากจะมีสามีเป็นตัวเป็นตน ก็ควรจะเลือกซักคน ใครก็ได้ ระหว่างเจ้าสัวชาญกับคุณชีวินผู้เป็นลูกชาย “คุณชาญคะ...” หลุดปากออกมาได้เพียงแค่นั้นจริง ๆ เพราะ...คนสูงวัยกำลังซุกใบหน้าเข้าหากึ่งกลางระหว่างเต้าของเธอ “อย่าค่ะ!” “อย่าขัดใจฉันเลยน่าหนูนา ฉันต้องการเธอจริง ๆ” เขากำลังร้อนอย่างหนักอีกแล้ว ดิ้นก็เหนื่อยเปล่า... จะห้ามปรามผู้ชายที่กำลังมีความต้องการได้อย่างไร หนูนาไม่ได้ช่ำชองกับเรื่องแบบนี้ แต่ก็รู้ได้เองละ มือหนากำลังสัมผัสกับเต้าอวบ กระดุมขาดผึง เต้ากำลังจะถูกเปิดเผยออกมาด้วยฝีมือของคนสูงวัยพลังม้า หนูนาต้องหลับตาลง แก้มแดงเข้มด้วยเลือดสาวพลุ้งพล่าน เหมือนเกลียวคลื่นของท้องทะเลคลั่ง อดสูใจหรือเปล่า ที่ต้องมาอยู่ในสภาพนี้ ตอบเลยว่า ไม่ แค่...หวั่นไหวอย่างแรงว่า เธอจะรับมือกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นในปัจจุบันขณะได้อย่างไรเท่านั้น สมมติว่า... ทุกอย่างดำเนินไปตามความต้องการของเจ้าสัวชาญ ก็หมายความว่า เธอคือเมียของเขา คุณชีวินล่ะ ภาพของคนเป็นลูกชายผุดขึ้นมาในหัวของหนูนา มันช่วยไม่ได้ที่ต้องคิดแบบนี้ เพราะ...ร่างกายของเธอน่ะไม่มีส่วนใดเป็นความลับสำหรับชีวินเลย เขาปอกเปลือกเธอออก เล้าโลมจนเธอเสร็จสมไปไม่รู้ตั้งกี่รอบ แล้วตอนนี้... กลายเป็นว่า กำลังจะตกเป็นของเจ้าสัวชาญผู้เป็นพ่อ จะไม่ให้คิดวุ่นวายสับสนได้หรือ ในเมื่อมันไม่ใช่เรื่องปกติธรรมดา ระหว่างนั้น หนูนาสะท้านเฮือกอีกครั้ง เพราะรับรู้ว่า เต้าทั้งคู่กำลังอวดโฉมตรงหน้าของเจ้าสัวชาญ เสียงลมหายใจฟืดฟาดนั้น ทำให้หญิงสาวอดลืมตาขึ้นมองไม่ได้ ยิ่งสะท้านหัวใจหนักเข้าไปอีกเมื่อเห็นว่ามือหนาของคนแก่กำลังเคล้นลง และปากของเขากำลังครอบเข้าหาหัวนมที่แข็งเป็นไตดันเนื้อยกทรงขึ้นมา “อย่า...” ชีวิน สฤงคารชนทุบโต๊ะของภูมิ เจ้าของโรงเรียนการบริบาลพร้อมกับสบถเสียงลั่น “บ้าเอ๊ย!” “โธ่ คุณชีวิน ผมพยายามติดต่อเธอแล้ว มือถือเธอไม่เปิดนะครับ จะให้ผมทำไงได้” “ผมไม่ได้ว่าคุณ” ชีวินพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนคำราม “แต่คุณทุบโต๊ะผมนะ” “ผมเครียดนี่หว่า” “อย่าห่วงเลยครับ หนูนาไปกับเจ้าสัวชาญ ปลอดภัยชัวร์” “ปลอดภัย พูดออกมาได้ไงว่าปลอดภัย!” “ง่า... ก็จริงนี่ครับ ปลอดภัยสุดแล้ว” “อันตรายสุด ๆต่างหากล่ะครับ ไม่รู้เหรอครับว่าคุณพ่อนิสัยยังไง” “ทราบครับ ทราบเป็นอย่างดีเลย” “หนูนาบริสุทธิ์ผุดผ่อง แถมยังเหมือนคุณฟ้า ผู้หญิงคนที่คุณพ่อเสียสติซะอีก คิดหรือว่าจะเหลือ" น้ำเสียงของชีวินบ่งบอกว่าเคร่งเครียดจริง ๆ นี่คุณชีวินกำลังหึงหนูนาอยู่ใช่ไหม... ประโยคนี้ ภูมิไม่กล้าพูดออกมา เพราะขืนหลุดออกจากปากเมื่อไหร่ อาจจะเจอเข้ากับพายุอารมณ์ของชายหนุ่มอย่างไม่ต้องสงสัย “เอางี้นะครับ คุณชีวินกลับบ้านไปก่อน บางทีคุณชาญอาจจะพาหนูนากลับถึงบ้านแล้วนะครับ เชื่อผมสิ” ท่าทีของชีวินไม่ได้สงบลง แค่ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปเท่านั้น สุดท้ายจึงผลุนผลันออกจากโรงเรียนการบริบาลไปในที่สุด เวลานั้น... ปากของเจ้าสัวชาญครอบเข้าหาจุกถันของหนูนา เธอถึงกับแอ่นตัว ลักษณะเหมือนพยายามจะต่อต้าน ทว่า... หัวนมที่ชูชันตอบสนอง ระหว่างที่หนูนาแอ่นตัวขึ้น มือของคนแก่ก็ล้วงเข้าไปปลดตะขอ ท่าทางของหนูนาจึงเหมือนกับยินยอมมากกว่าจะต่อต้าน ยกทรงหลุดตามมือของเขา เต้าเนื้อแท้ ๆ แม่ให้มา ถูกสัมผัสด้วยมือหนาของคนสูงวัย ลิ้นของเขาฉกเข้าหาจุกเต้าชูชันอีกครั้ง พร้อม ๆ กับลมหายใจร้อน ๆ ราดรด “อย่าทำหนูเลยนะคะ คุณชาญ” “ไม่ได้! ฉันไม่อยากปล่อยให้เธอหลุดมือไป” “โธ่...” เร่าร้อนเอาแต่ใจตัวเองทั้งพ่อทั้งลูก หนูนาบิดตัว ไม่ดิ้นละ ภาวนาเพียงแค่ว่า... เจ้าสัวจะสำนึกได้เองว่า ไม่ควรจะเอาแต่ใจจนเกินไป เหมือนที่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว คนสูงวัยกระหายนมจากเต้าดูดดุนจนกระทั่งหนูนารู้สึกเหมือน...ร่างกายของเธอกำลังเบาหวิวล่องลอย “หนูนา ฉันทนไม่ไหวจริง ๆ” เสียงของเจ้าสัวชาญแหบพร่า บ่งบอกถึงความต้องการเบื้องลึก เวลาแก่นกายของคนสูงวัยตื่นตัว ลุกผงาดแทบจะทะลวงซิบปริแยกเสียเดี๋ยวนั้น “ทำไมฉันถึงได้รู้สึกรุนแรงกับเธอนะหนูนา” เขาเพ้อ... “อย่าค่ะ อุ๊ย... อู้ยยย...” เสียงห้ามปรามของหนูนา กำลังจะกลายเป็นการยินยอม เพราะลิ้นที่ฉกเข้าจงอยถัน ไม่อาจทำให้หนูนารู้สึกเป็นอย่างอื่นไปได้เลยนอกจาก....ซ่านเสียว สยิวกระสัน ริมฝีปากของคนแก่ก็ร้ายนัก ดูดดุนอย่างหิวกระหาย ปลายเท้าถูกบังคับให้ขยับออกห่างจากกัน เป้ากางเกงตุง ๆ ของเจ้าสัวกดนาบเข้าหาเนินอวบอูมกลางลำตัวของเธออย่างจงใจ อวัยวะตรงนั้นของเจ้าสัวแข็งผงาดเต็มที่แล้ว! นี่ขนาดว่ายังอยู่ในกางเกง หากปล่อยให้หลุดออกมาภายนอกจะอลังการแค่ไหนกันนะ “หนูนาจ๋า” คนแก่ช่างปากหวานนัก ไม่เพียงแค่การเคลื่อนไหวอันเร่าร้อนเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ถ้อยคำที่หลุดออกมาจากปากยามนี้ มีส่วนกระตุ้นเร้าความรู้สึกของหนูนาให้ตื่นเพริด ตอบสนองกับทุกการปลุกเร้าของเขา จากเต้า เจ้าสัวกำลังเลื่อนมาสัมผัสบริเวณหน้าท้องที่กำลังบิดเป็นเกลียวของเธอ ไม่ได้หยุดอยู่ตรงนั้น มือหนาตะปบลงบนตำแหน่งเนื้ออวบอูม มองเห็นสัณฐานสามเหลี่ยมอวดความอลังการ “น่ากินจังหนูนา” พ่อมีอาการไม่ต่างจากลูกชายอีกแล้ว หนูนายังจำรสสัมผัสจากปากและลิ้นของชีวินได้อย่าง ชัดเจน เวลาเขาฝังลิ้นแทรกลงไปกลางร่องนั้น เธอผวาเฮือก ปลดปล่อยเมือกน้ำหวานให้ทะลักออกมาแทบจะทันที เสียงที่เล็ดลอดจากริมฝีปาก ฟังไม่ได้ศัพท์ แต่มีความหมายเพียงอย่างเดียวคือ เสียวกระสัน เจ้าสัวกำลังจะกระทำแบบเดียวกับผู้เป็นลูกชาย “อย่า... อย่าค่ะ หนู...” “ฉันถอดนะ ฉันทนไม่ไหวแล้ว!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more