ไม่ต้องการเศษใจ

เสียงเอะอะภายในบ้านหลังหนึ่งแถวลาดพร้าว เด็กสาวอายุเพียง20ปีถูกดึงกระชากพร้อมทั้งเสียงทุบตีจนเธอต้องร้องขอความช่วยเหลือ "แม่ ช่วยเทียนหน่อย แม่...พ่อปล่อยหนูนะ" "กูเลี้ยงมึงมาตั้งแต่สองขวบ ถึงเวลาที่มึงจะต้องทดแทนบุญคุณกูแล้ว" มือที่ดึงกระชากเด็กสาว พร้อมเสียงที่ตวาดออกไปมันยิ่งทำให้ เทียนหอมน้ำตาร่วงพรู แน่นอนว่าชายคนนี้ไม่ใช่พ่อแท้ ๆ ของเธอ เทียนหอม เป็นเด็กกำพร้าพ่อตั้งแต่สองขวบ แม่ของเธอมีสามีใหม่ และชายคนนี้เขาก็คือพ่อเลี้ยงของเธอนั้นเอง "พี่ ฉันขอละปล่อยลูกไปเถอะ สงสารเทียน นะพี่นะ" เด่นดวงยกมือขึ้นมาทาบที่ยก สองมือพนมไหว้ผู้เป็นสามี ดูเหมือนจะไร้ผล ไม่เพียงทรงพลไม่ปล่อยเขายังหันมาดุด่าผู้เป็นภรรยาอีกต่างหาก "มึงเองก็เหมือนกัน แค่ขายข้าวแกงมันจะไปพอยาไส้อะไร วันนี้กูจะเอาอีเทียนไปให้เสี่ย มึงรู้ไหมว่าอีเทียนค่าตัวมันได้เท่าไหร่ มึงกับกูจะได้ไม่ลำบาก อีดวง!" ไม่น่าเชื่อว่าคำที่หลุดออกมาจากปากคนที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็กจะทำให้ เทียนหอม ต้องหลั่งน้ำตาลงมาเป็นสาย แววตาอ้อนวอนผู้เป็นพ่อไม่ได้ช่วยให้คนที่ฉุดกระชากร่างเธออยู่นั้น เบามือลงได้แม้แต่น้อย แม้ว่าเธอจะหันไปหาแม่ผู้ให้กำเนิดหวังว่าแม่ของเธอจะช่วยได้ แต่ดูเหมือนทรงพลพ่อเลี้ยงใจร้ายจะไม่ปรานีสักนิด "พี่พล ฉันกราบละพี่ ปล่อยลูกไปเถอะอย่าทำแบบนี้เลย" "มึงหุบปากไปเลยอีดวง ไม่อย่างนั้นมึงโดนตีนกูแน่" ทั้งกลัวทั้งห่วงคนเป็นลูก แต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรได้ หวังจะให้คนอื่นมาช่วยก็คงไม่มี เพราะตนหนีไม่พ้นจากผู้ชายคนนี้มาตั้งแต่แรก แถมยังมีพยานรักด้วยกันอีกหนึ่งที่เป็นน้องชายของเทียนหอม 'ธูป' "ธูป มาช่วยห้ามพ่อหน่อยสิ" เด่นดวงเธอตะโกนเข้าไปในบ้านที่ลูกชายอยู่ในนั้น แต่เหมือนชายหนุ่มที่กำลังเข้าสู่วัยรุ่นจะไม่สนใจ ไม่เพียงไม่ออกมามอง เขายังตะโกนกลับออกมาอีก รำคาญโว้ย! เพียงแค่นั้นก็รู้แล้วว่า ตนและลูกสาวไร้ที่พึ่งพิง จริงอยู่ว่ามีเพื่อนบ้าน แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเพื่อนบ้านต่างหวังดี แต่สุดท้ายโดนทรงพลไล่ตะเพิดหมด จึงไม่มีใครอยากเข้ามายุ่งและนี่มันไม่ใช่ครั้งแรก เพราะตอนเด็ก การทุบตีร่างกายของเด็กสาวมันมีมาตลอด ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ถึงแก่ชีวิต แต่คนเป็นแม่แท้ ๆ ก็ไม่คิดที่จะพาลูกหนี "พ่อ...หนูไม่อยากไป หนูไม่อยากเป็นเมียเสี่ย...ฮึก ฮือ" ทั้งร้องขอ ทั้งอ้อนวอนหากก้มลงกราบได้เธอทำไปแล้ว แต่ติดที่ว่าสองมือของเธอถูกผู้เป็นพ่อเลี้ยงพันธนาการไว้เยี่ยงทาส "มึงอย่าเรื่องมากได้ไหม กูเอารูปมึงไปให้เสี่ยดู เขาชอบมึง มึงอยากให้แม่กับน้องลำบากหรือไง อีเทียน" "พ่อ...ฮือ แต่หนูยังเรียนอยู่นะ" "มึงจะเรียนไปเพื่ออะไร ไปอยู่กับเขามีแต่สุขสบายกูกับแม่มึงก็พลอยสบายไปด้วย" "แต่หนูไม่อยากไป" "แต่มึงต้องไป!!" สุดที่จะยื้อกับความไร้หัวใจกับผู้ที่เธอเรียกว่าพ่อมาตั้งแต่จำความได้ ทรงพลไร้ความรักความเมตตากับเธอเสมอ แม้ในวัยเด็กเธอจะช่วยพ่อแม่ทำมาหากินแต่ก็ยังถูกตีจนเนื้อตัวเขียวช้ำ ส่วนผู้เป็นแม่ แม้ว่าจะรักลูกเพียงใดแต่เธอก็ไม่อาจจะทัดทานความร้ายกาจของสามีได้ลง ที่สุดแล้ว เทียนหอมก็ถูกพามาที่คอนโดแห่งหนึ่งใจกลางกรุงด้วยรถแท็กซี่ ทว่าระหว่างทางมาเธอถูกทรงพลบังคับตลอด เขาขู่เธอว่าหากเธอไม่ยอมมา คนที่จะเจ็บตัวคนต่อไปก็คือมารดาผู้ให้กำเนิด "ลงมา!!" ทันทีที่รถแท็กซี่จอด ทรงพลก็กระชากแขนลูกสาวให้ลงรถ จากนั้นก็จูงแขนเธอขึ้นไปที่ห้องนัดหมาย "ฮึก ฮือ..ฮือ.." "มึงเงียบเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวคนหาว่ากูทำร้ายร่างกายมึง" เทียนหอม อยากจะสวนไปแทบขาดใจว่า มันเป็นแบบนั้นแต่เธอก็ไม่กล้า ได้แต่สงบนิ่งเม้นปากเรียวลงเข้าหาแน่น จนกระทั่งเดินมาขึ้นลิฟต์ของตัวตึก เธอไม่รู้ชะตาเลยว่าเบื้องหน้าจะเจออะไร เด็กสาวที่สวมเพียงเสื้อยืดกางเกงขายาวเดินตามผู้เป็นพ่อมาถึงห้อง ห้องหนึ่ง ก่อนที่ทรงพลจะหยุดเท้า เทียนหอมเธอก็รั้งแขนพ่อไว้แน่น "พ่อ...อย่าทำแบบนี้เลย หนูไม่อยากขายตัว!" "มึงคิดสิ ที่มึงได้เรียน ที่มึงโตมาป่านนี้ กูกับแม่มึงลำบากขนาดไหน ไหนจะส่งน้องมึงเรียนอีก อีกอย่างกูเป็นหนี้เขา เงินตั้งหนึ่งล้านมึงจะมีปัญญาไหนหาไปใช้ เสี่ยเขาใจดีรับเลี้ยงมึงแถมยังให้มาอีกก้อน มึงใช้สมองโง่ๆมึงคิดสิ หากไม่ยอม มึงจะหาเงินที่ไหนมาใช้ให้กู ให้น้องได้เรียน มึงอย่าเรื่องมาก" มันแทบจะจุกอก หนี้สินที่เธอไม่ได้ก่อ แถมหนี้พวกนั้นเธอรู้ว่าพ่อของเธอติดการพนันจนเป็นหนี้เป็นสินต่างหาก แต่ก็ไม่อาจพูดได้เพราะกลัวว่าคนที่จะเป็นทุกข์คือแม่ เธอสงสารแม่ กลัวว่าแม่จะถูกพ่อทำร้ายมากกว่า คิดแล้วว่า ชีวิตนี้ของเธอคงเกิดมาเพื่อคนอื่น ทุกอย่างที่เธอทำก็เพื่อครอบครัว ครั้งนี้มันอาจมากไปที่พ่อเธอทำกับเธอ แต่เธอก็ไม่อาจขัดได้ ดูเหมือนเป็นคนโง่ที่ถูกคนอื่นกระทำแบบนี้ ถ้าหากการเป็นเด็กเสี่ยมันจะทำให้แม่และน้องสบาย เธอก็จะยอม แจ้งสำคัญ ต่อจากนี้ นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายแนวชีวิต ดราม่า เป็นนิยายรัก ฉบับรักสามเศร้า เป็นนิยายที่สร้างมาจากจินตนาการของนักเขียน ตัวละคร สถานที่ ถูกสมมุติขึ้นมาเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ตัวละคร มาคัส หนุ่มนักธุรกิจ นักลงทุนลูกครึ่ง ไทย-เยอรมัน (พ่อไทย แม่ชาวต่างชาติ) มาคัสอายุ33ปี เยือกเย็น เย็นชา เทียนหอม เด็กสาว อายุ20 ปี นักศึกษาปี2 ส่งเสียตัวเองเรียน อยู่กับแม่และพ่อเลี้ยง Trigger warning บรรยายความรุนแรง คำพูดหยาบโล้น พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม ความรุนแรงต่อเพศตรงข้าม **มีการนอกกาย นอกใจ (แต่ไม่บรรยายถึง) อ่านเพื่อความสนุก นิยายเรื่องนี้ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ18 ปีขึ้นไป ไม่แนะนำให้ลอกเลียนแบบ