ฝากรักที่บ้านไร่ 20
1254 Words
1 เดือนต่อมา ( งานหมั้น ปฐพี& ต้นข้าว )
กรุงเทพฯ
ปฐพีอยู่ในชุดไทยโจงกระเบนสีครีมสะอาดตารับแขกอยู่หน้าบ้านพร้อมกับครอบครัว ส่วนว่าที่คู่หมั้นอย่างเนตรพิชายังคงแต่งตัวอยู่บนห้องอยู่บนห้อง
" ตาดิน ราชสีห์มาหรือเปล่าลูก ม๊ากับป๊าคิดถึงตาราช " คุณหญิงพรรณิภาถามลูกชายคนโต
" มาครับ นั่นไงม๊า มันเดินมานู่นแล้ว " ปฐพีตอบกลับผู้เป็นแม่
" คุณอาสวัสดีครับ " ราชสีห์เดินเข้ามาทักทายผู้ใหญ่ทันที
" สวัสดีครับ ขอบคุณนะที่มาช่วยงานตาดิน " คุณหญิงพรรณิภารับไหว้ก่อนจะลูบแขนชายหนุ่มอย่างขอบคุณ
" แล้วนี่เรามากับใครตาราช น้องสาวไม่มาด้วยหรอ " อดุลย์ประมุขของคฤหาสน์ถามขึ้น
" ไม่ได้มา ผมมาแค่สองคน " ราชสีห์ตอบคำถามผู้ใหญ่ " ยัยวีมาไม่ได้ครับพอดีผมให้อยู่เฝ้าแมวที่ไอ้ดินเอาไปโยนทิ้งไว้ที่ไร่เมื่อเดือนก่อนนะครับ "
" นี่ดินพาน้องไปที่ไร่ตาราชหรอ " คุณหญิงพรรณิภาจ้องหน้าถามลูกชาย " ตายจริงหนูกอหญ้าจะลำบากหรือเปล่าเนี่ย ตาราชอย่าให้น้องทำงานหนักนะ ไม่งั้นอาตีเราแน่ " คุณหญิงตัดพ้อด้วยความสงสารก่อนจะกำชับชายหนุ่มแทน
" เธอไม่ลำบากหรอกครับ " ราชสีห์ตอบก่อนจะเปิดรูปที่เขาแอบถ่ายตอนที่หญิงสาวนั่งอ่านหนังสืออยู่ให้ผู้ใหญ่ทั้งสองดู " แล้วไหนคู่หมั้นแก เมื่อไหร่จะเห็น " ก่อนจะหันไปถามเพื่อนสนิท
" ใช่สิตาดิน เข้าไปในบ้านกันเถอะ ใกล้ฤกษ์หมั้นแล้ว " คุณอดุลย์ทักท้วงลูกชายก่อนจะชวนกันเข้าบ้านทันทีเพราะแขกที่เชิญมาก็เข้ามากันเยอะจนเกือบจะครบแล้ว
" ครับป๊า " ปฐพีตอบรับคำผู้เป็นพ่อก่อนจะพากันเดินเข้ามาในตัวคฤหาสน์
" ไอ้ดินไหนวะคู่หมั้นมึงอ่ะ " ราชสีห์กระซิบถามเพื่อนสนิท
" เดี๋ยวมึงก็เห็นเองแหละน่า " ปฐพีบอกก่อนจะเดินเข้าไปนั่งตรงที่ๆจัดไว้
" มาแล้วค่ะ " ไม่นานเสียงพูดคุยของแขกที่มางานหมั้นก็เริ่มเซ็งแซ่ขึ้นพร้อมกับสายตาที่มองไปทางเดียวกันบนชั้น2 ของคฤหาสน์
หญิงสาวผิวขาวนวลอยู่ในชุดไทยประยุกต์แขนกระบอกสีขาวงาช้าง พาดด้วยสไบสีเงินลายกนกของไทยและซิ่นสีเดียวกันกับเสื้อแขนกระบอกที่คาดด้วยเข็มขัดเงินวาววับทับอยู่บนเอวขอด ทั้งสวย ทั้งสง่า ทั้งดึงดูด เธอสามารถดึงสายตาของคนทั้งงานให้มองไปที่เธอได้อย่างไม่น่าเชื่อ ราชสีห์เองก็มองด้วยความตกตะลึงด้วยเช่นกัน เด็กวัย19 คนนี้เป็นฝาแฝดกับคนที่อยู่ที่ไร่ของเขาจริงๆหรือ นอกจากใบหน้าที่เหมือนกันแล้วทั้งสองคนแทบไม่เหมือนกันเลย เพราะคนนึงดูเจ้าอารมณ์ส่วนอีกคนดูเป็นคนที่เก็บอารมณ์ได้ดีมาก
" ดิน ไปรับน้องมาสิลูก " คุณหญิงพรรณิภาสะกิดลูกชายที่นั่งมองอยู่นิ่งๆ
" ครับม๊า " ปฐพีลุกจากที่นั่งเดินไปรออีกคนที่หน้าบันไดทันที เมื่อหญิงสาวลงมาถึงจึงยกแขนขึ้นเพื่อให้อีกคนได้เกาะ และเพื่อไม่เป็นให้เป็นการเสียหน้าต้นข้าวเองก็ยอมเกาะแขนชายหนุ่มเป็นอย่างดี แต่เธอก็ไม่ได้ก้าวขาเดินไปข้างหน้าต่อ
" กอหญ้าอยู่ที่ไหน วันนี้วันหมั้นถ้าไม่พากอหญ้ามาข้าวจะเดินหนีทันที " ต้นข้าวรั้งแขนชายหนุ่มว่าที่คู่หมั้น
" จบงานวันนี้ฉันจะให้เธอดูว่ากอหญ้าอยู่ที่ไหน ทำตัวดีๆ " ปฐพีบอกก่อนจะพาอีกคนเดินมายังที่นั่งที่ชายหนุ่มพึ่งลุกออกไป ทั้งคู่นั่งคนละฝั่งกันโดยที่พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายนั่งอยู่บนโซฟาตรงกลาง ไม่นานพิธีต่างๆก็เริ่มขึ้นจนถึงขั้นตอนการแลกแหวนหมั้น
" สวมแหวนหมั้นให้น้องสิตาดิน " คุณอดุลย์ผู้เป็นพ่อบอกกับลูกชาย ปฐพีจึงหยิบแหวนหมั้นที่วางอยู่ตรงหน้ามาสวมให้หญิงสาวโดยที่ต้นข้าวก็ยอมยื่นมือให้ชายหนุ่มสวมแหวนให้แต่โดยดี
" ต้นข้าวหนูก็สวมให้พี่เขาด้วยสิลูก " ภรรยาของเอกอัคราชทูตอย่างคุณนุชนารถก็มองหน้าลูกสาวก่อนจะบอกให้ผู้เป็นลูกทำตาม ต้นข้าวจึงหยิบแหวนที่อยู่ตรงหน้าตัวเองมาสวมให้ชายหนุ่มเช่นกัน ก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณกันและกัน ก่อนจะถ่ายรูปหมู่เป็นอย่างสุดท้าย
" ไหนละกอหญ้า ที่ข้าวยอมหมั้นกับพี่เพราะข้าวต้องการเจอน้อง น้องสาวของข้าวอยู่ที่ไหน " หลังจากที่เสร็จพิธีต้นข้าวก็เดินตามมาทวงสัญญาจากคู่หมั้นหนุ่มอย่างรวดเร็ว ปฐพีที่เดินคุยอยู่กับราชสีห์หยุดชะงักทันทีที่หญิงสาวคว้าแขนของเขา
" ราชมึงเปิดรูปกอหญ้าให้หน่อย " ปฐพีบอกกับเพื่อนสนิท ราชสีห์มองกลับไปแบบเอือมๆ แต่ก็ยอมเปิดรูปในมือถือแล้วยื่นให้เพื่อนสนิทดู
" ดูสิ " ปฐพีหันโทรศัพท์ให้คู่หมั้นสาวดู ต้นข้าวเมื่อเห็นว่าเป็นน้องสาวของตัวเองจริงเธอจึงจะเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มาจากมือของปฐพี
" น้องสาวฉันอยู่ที่ไหน พวกคุณเอากอหญ้าไปไว้ที่ไหน " ต้นข้าวชี้หน้าคู่หมั้นหนุ่มอย่างไม่พอใจ
" ฉันบอกไม่ได้ เพราะฉันไม่ได้เอาน้องเธอไปซ่อน แต่ยัยเด็กนั่นหนีไปเอง " ปฐพีตอบก่อนจะยื่นโทรศัพท์คืนให้กับราชสีห์ ก่อนจะกอดคอคนเป็นเพื่อนให้เดินตามออกมาด้วย ทำให้ราชสีห์ไม่ได้รู้จักอะไรในตัวหญิงสาวเลย รู้เพียงเธอชื่ออะไรและเดาจากบุคลิกที่เห็นเท่านั้น
" ทำไมมึงต้องโกหก " ราชสีห์ถามขึ้นหลังจากที่เดินมาถึงห้องทำงานของปฐพี
" ต้นข้าวจำเรื่องทุกอย่างในวันนั้นไม่ได้ จำได้แค่ตอนที่กอหญ้าใช้ปืนจ่อตัวเองแล้วก็มีเสียงปืนดังขึ้น เธอจำได้แค่นั้น แต่หลังจากรถชนก็จำไม่ได้อีก " ปฐพีนั่งลงที่โซฟาก่อนจะเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง
" แล้วเด็กนั่นก็เชื่อทุกอย่างที่มึงพูดงี๊ " ราชสีห์ถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
" ต้นข้าวเป็นเด็กฉลาดและรอบคอบ ต่อให้จำไม่ได้ เด็กนี่ก็จะตามหากอหญ้าให้เจอ แต่ถ้าทุกคนไม่มีใครพูด ต้นข้าวก็ไม่มีทางรู้ว่ากอหญ้าอยู่ที่ไหน " ปฐพีอธิบายนิสัยของคู่หมั้นให้ราชสีห์ฟัง ซึ่งจากที่มองราชสีห์ก็พอมองออกว่าต้นข้าวเป็นคนยังไง
" เออ ทำอะไรก็คิดดีๆนะมึง ที่สำคัญต่อให้เด็กนั่นอยู่กับกูก็อาจจะเกิดอันตรายได้นะเพราะกูกับมึงก็ไม่ได้ต่างกันซักเท่าไหร่นัก " ราชสีห์ตบบ่าเพื่อนสนิทก่อนจะเตือนสติอีกคน
" เออ..รู้แล้วน่า แล้วนี่มึงจะกลับตอนไหน " ปฐพีมองหน้าอีกคนก่อนจะยกแก้วเหล้าในมือกรอกใส่ปากรวดเดียวหมด
" พรุ่งนี้เช้า " ปฐพีพยักหน้าเข้าใจ แล้วทั้งสองหนุ่มก็นั่งคุยกันต่ออย่างออกรสออกชาติ ทั้งเรื่องของธุรกิจที่ทำร่วมกัน หรือแม้แต่เรื่องราวในชีวิตที่พบเจอมา ก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน
- Writer
