"ไปข้างนอกกันฉัน"
ชารีฟที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอกปลุกหญิงสาวที่หลับอยู่ในห้วงนินทราให้ตืนขึ้นกลางดึกเพราะเขานึกอะไรบางสิ่งออกและมันก็จำเป็นที่สุดสำหรับเธอไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ปลุกคนน่ารักที่เขาสูบแรงเธอจนเช้าแทบทุกวันให้ตื่นหรอก
"ไปไหนคะ"
บิวตี้ลืมตามองร่างใหญ่ที่นอนลงข้างเธอเอาใบหน้าหล่อคมมาแนบไว้กับอกอิ่มที่มีเพียงเสื้อตัวบางของเขาปิดอยู่
"ซื้อเสื้อผ้าไง"
"เที่ยงคืนแล้วนะคะ "
"ฉันพาเธอไปได้ก็แล้วกัน"
ชารีฟพาร่างเล็กขับรถออกมาที่ห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่โตตั้งอยู่กลางเมืองและที่สำคัญมันเป็นของเขา วันนี้หญิงสาวดูไม่ดื้อและไม่พูดถึงบ้านให้เขาได้ยินเหมือนที่เขาต้องการเพราะไม่อยากให้เธอไปไหนทั้งนั้นไม่ว่าเธอจะเป็นใครก็ตามเขาไม่สน
บิวตี้นั่งข้างมากับชารีฟแอบมองเขายิ้มอย่างมีความสุขแต่อีกใจของเธอก็อยากกลับบ้านไม่ว่าจะต้องจากเขาไปก็ตามเพราะยังไงบ้านก็ตอนรับเธอเสมอที่นั้นยังมีคนที่เธอรักรออยู่ไม่
