อาชญา​อาถรรพ์​

บทที่2. ความลับ

ในอีกด้าน โรงเรียนสินชัยวิทยาคมที่นาคสุรีย์เรียนอยู่ ซึ่งห้องเรียนของเธอก็อยู่ชั้น 3/2 ซึ่งเป็นห้องที่คนไม่เยอะเหมือนห้องชั้น/2ในห้องอื่นๆมา

13:40 การงานอาชีพ

ครูเคราผู้เป็นผู้สอนวิชาการงานอาชีพของห้อง3/2 ซึ่งเป็นอาจารย์ที่สอนได้เด็กติด คือทำให้เด็กไว้ใจและชอบให้มาสอน ได้เดินเข้ามาในห้องปฏิบัติการตรงด้านหน้าห้อง เมื่อเด็กมัธยมต้นทั้งหลายได้เห็นจึงทำความเคารพ

"สวัสดีครับ/ค่ะ คุณครู"

ครูเคราได้เอ่ยด้วยเสียงเฒ่าๆใจดีว่า

"สวัสดีครับนักเรียนทุกคน วันนี้ครูมีงานให้พวกเราทำเพื่อปิดคอสเรียนเพื่อให้พวกเราได้เตรียมตัวสำหรับทำงานในวันพรุ่งนี้นะจ๋ะ งานนี้พวกเรามีส่วนร่วมในการงานนี้ด้วย นั้นก็คือ เราทุกคนจะได้ทำโรงทานร่วมกับพวกพี่ม.4ถึงม.6 ในปีนี้เราจะได้ทำสำรับกับข้าวเป็นบะหมี่ ซึ่งเราสามารถทำเป็นบะหมี่อะไรก็ได้ วันนี้เรามีถึงสองคาบเต็ม ฉะนั้นเราทั้งหมดควรทำบะหมี่ปรุงอร่อยๆให้เราทั้งหมดได้ทำกัน ตอนนี้ครูมีกล่องใส่บะหมี่แล้ว เราทั้งหมดมีเตาแก๊สไว้ทำบะหมี่ของเราแล้ว ที่เหลือเราทั้งหมดต้องจับกลุ่มเป็นทีม ทีมละสามคน เพราะห้องของเรามีกันสิบแปดคน ทีมละหนึ่งเตา ในหนึ่งเตาเราทั้งหมดต้องทำทีมละสามกล่อง ในกล่องต้องเป็นบะหมี่แห้งราดไก่ผัดกระเทียม วัตถุดิบและอุปกรณ์มีอยู่บนโต๊ะแล้ว ทุกคนเริ่มได้ตอนนี้เลย!!"

ว่าแล้ว กลุ่มใครกลุ่มมันก็ได้เริ่มต้นทำอาหารขึ้น กลุ่มของเปียโนเองก็มีพีช พชรวาที วิระวดี ซึ่งเป็นเพื่อนชายคนเดียวของกลุ่ม และจี จีรวรรณ สังขวรรต เพื่อนหญิงอีกคนของเธอ ได้ทำหน้าที่การเป็นวิเศษน้อยทำบะหมี่แห้งราดหมูผัดกระเทียมอย่างดี( ? ) ทั้งลวกผัก ลวกเส้นบะหมี่ ปรุงเส้นด้วยคลุกน้ำมันเจียว ผัดกระเทียมใส่หมูแข่งกับกลิ่นต่างๆในอากาศ ทำไปทำมา กลุ่มของเปียโนก็ได้ทำเสร็จเป็นกลุ่มที่สาม เมื่อทำเสร็จ ก็ได้ไปส่งสามกล่องนั้นให้กับครูเครา ครูเคราอ้าปากยาวๆนั้นกินเมนูนั้น แล้วพยักหน้ากล่าวว่า

" อื้ม เค็มนำ หวานตามไม่มาก กำลังดีเลยลูก ผ่าน"

อันที่จริงครูแกก็ให้ผ่านทีมที่ทำเสร็จนั้นแหละ

หลังจากที่ผ่านแล้ว พวกของเปียโนก็เลยลงมาทำความสะอาดที่หน้าโรงอาหารใกล้ๆห้องปฏิบัติการนั้นหละ

ในช่วงที่กำหลังล้างถ้ายล้างชามนั้นเอง พีชได้กระซิบกับเปียโนในช่วงที่จีเผลอไปจัดเก็บของอยู่นั้นเองว่า

"วันนี้พร้อมมั้ย"

เปียโนหันมามองแล้วกระซิบตอบกลับว่า

"แกพร้อมอะไร"

พีชหันไปหันมาแล้วทำท่าทำปาก ซึ่งก็ได้แปลเป็นว่า

' เล่นอมเอ็นน้อยของเราหน่อยสิ '

เปียโนเห็นอย่างนั้นจึงหันมองไปมาแล้วทำปากด่าพีชว่า

' จังไร '

พีชเห็นก็หัวเราะหึๆในลำคอแล้วกระซิบว่า

"แล้วเล่นมั้ยละ"

ถึงเปียโนจะไม่ชอบให้พีชขออย่างนั้น แต่นาคสุรีย์คนนี้กลับยิ้มแล้วว่า

"เอาสิ"

16:45 เล่นเกม(สวาท)บ้านพีช

หลังจากที่เปียโนกลับมาบ้าน เปียโนก็ได้ขนของแล้วเข็นรถจักรยานปั่นออกไป เธอรู้ดีว่าแม่ของเธอจะกลับมาบ้านเมื่อตอนดึกๆเท่านั้นเมื่อมีงาน เธอจึงรีบปั่นไปที่บ้านของตระกูลวิระวดี เมื่อไปถึงบ้านหลังโตแล้วเธอจึงบอกกับคนสวนว่า

"ลุงหำค่ะ ลุงหำ"

ชายวัยกลางคนจึงตอบคนใส่ชุดกะโปโลขาสั้นว่า

" อ้าว หนูเปียไม่ใช่เหรอ ว่าไงลูก"

เปียโนจึงตอบว่า

"มาหาคุณพีชค่ะ คุณนายอยู่มั้ยค่ะ"

ลุงหำจึงตอบว่า

"คุณพีชอยู่ในบ้าน ส่วนคุณนายอยู่หลังบ้าน หนูจะเข้าไปหาคุณพีชเหรอ"

เปียโนจึงตอบไปอีกว่า

"หนูจะขึ้นไปเล่นเกมค่ะคุณลุง"

ลุงหำจึงตอบว่า

"งั้นฝากจักรยานไว้ข้างโรงรถนี้แหละ"

เมื่อพูดคุยอะไรกันเสร็จ เปียโนจึงเก็บรถแล้วรีบเดินเร็วเข้ามาหาคุณนายสิริยา ภรรยาของส.ส.ชื่อดังคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้คุณนายกำลังนอนเปลเล่นมือถืออยู่ในศาลา เปียโนจึงเข้าไปแล้วไหว้ทักทายคุณนาย

"สวัสดีค่ะคุณนาย"

คุณนายหันมามองเปียโนแล้วจึงได้พูดขึ้นว่า

" อ้าว หนูเปีย หนูมาหาตาพีชเหรอลูก"

เปียโนจึงพูดตอบขึ้นไปว่า

" อ้อ หนูมาเล่นแข่งเกมกับนายพีชนะค่ะ"

คุณนายจึงได้พูดแล้วชี้ไปหาลูกชายในบ้านว่า

"ตาพีชก็อยู่ในห้องนั้นแหละหนูเปีย"

ด้วยที่เป็นเด็กดีจึงได้ไหว้ขอบคุณคุณนายแล้วรีบขึ้นบันไดเดินไปหาเพื่อนของเธอ

อันที่จริงแล้วเปียโนกับพีชนั้นเป็นคู่เกมกามานี้มานานแล้ว และทั้งสองต่างมีอะไรที่เหมือนกัน ทั้งความระมัดระวัง ความรู้ ความท้าทาย และความสนุกในเกมกีฬาเซ็กส์นี้มาสามเดือนแล้ว! ใช่! หนูเปียอายุสิบห้าปีรู้จักการสอดตกเบ็ดตั้งแต่ป.4แล้ว ใช่ คุณอ่านไม่ผิด เพราะหนูเปียไม่รู้ว่านั้นคือการช่วยตัวเอง เธอเลยแอบทำไม่ให้แม่ของเธอเห็น แต่พักหลังนี้เธอก็ไม่ได้ช่วยตัวเองแล้วเพราะเธอต้องโฟกัสกับการเรียนของเธอมากขึ้น ส่วนของพีชเองก็ดันหัดขัดเอ็นจรวดเองมาตอนม.1เข้าแล้ว แถมทั้งสองก็รู้จักการป้องกันตนเองดีเสียด้วย รู้ยันสามารถปกปิดเกมกามนี้มาโดยไม่มีใครสงสัยด้วย

เปียโนเดินมาเคาะประตูแล้วพูดว่า

"เปิดหน่อยคร้าบ! คนส่งกับข้าวมาแล้วคร้าบ"

หนุ่มน้อยวัยมัธยมเปิดประตูในชุดสบายๆลายการ์ตูนขาสั้นจึงได้เชิญเปียโนเข้าไป พีชล็อกประตูแล้วได้พูดว่า

"เธอถอดชุดไว้ตรงโต๊ะเรียนของเราได้มั้ย"

เปียโนทำตามไม่อิดออด เธอถอดชุดกะโปโลของเธอร่วมกางเกงไว้ที่โต๊ะอย่างเรียบร้อย จึงได้เข้าไปในห้องน้ำ ส่วนพีชได้เปิดเสียงทีวีในห้องให้ดังพอที่จะสามารถเล่นเกมอย่างไม่มีใครสงสัย แล้วถอดเสื้อผ้าไว้ตรงตู้หนังสือ แล้วเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่ลืมที่จะหยิบซองถุงยางที่ซ่อนไว้มาใช้สองซองด้วย

เมื่อพีชเข้าไป ก็ต้องทำให้เขาต้องรูดเอ็นหื่นอย่างเร็ว เพราะตอนนี้เปียโนกำลังนั่งในอ่างเปล่าเอานิ้วสอดเข้าไปในกลีบงามของตน เปียโนเห็นพีชชักปืนของตนจึงชวนพีชว่า

"เอาก*******วแกมาให้ฉันได้แล้ว"

พีชเดินเข้าไปใกล้แล้วยื่นเอ็นหื่นของเขาให้เปียโนดูดเอ็นของเขาด้วยความท้าทาย เปียโนดูดเอ็นให้พีชมาสามครั้งแล้ว ครั้งนี้พีชก็ยังชมเปาะเปียโนว่า

" ซี้ด! โอ๊ย...ซี้ด เปียโน แกรู้มั้ย ฉันขัดจรวดจนหัวเจี๊ยวฉันถอกแดงไปหมดยังไม่เท่าเธออมเอ็นของฉันเลยนะ อูย จะแตกแล้วครับ อ่าาา!"

เปียโนได้ใจเลยทั้งดูดทั้งดันหัวจนเอ็นหื่นของพีชทะลักด้วยลูกรักของเขาเอง เมื่อพีชเสร็จจึงดึงเอ็นออกจากปากเปียโน เปียโนกลืนน้ำของพีชแล้วว่า

"ไอ้พีช แกรู้มั้ยว่าน้ำของแกนะมันหวานมาก ที่สำคัญก*******วแกน้ำแตกทียังกะน้ำนมถั่วเหลือง แทนที่น้ำแกจะข้นดันเหมือนน้ำซาวข้าว แต่แกไม่ต้องเสียใจไป เพราะน้ำของแกร้อยยี้สิบห้ามิลลิลิตร"

พีชได้ฟังก็ทำหน้าไม่พอใจจึงพูดในขณะที่ฉีกซองถุงยางว่า

"นี่แกจะบอกว่า k..ยของฉันมันมีแต่น้ำไม่มีเนื้อเลยใช่มั้ย ได้ งั้นลองกล่องนมนี้เข้าไปหน่อยดูสิ"

เอ็นหื่นขนาดสี่นิ้วครึ่งกำลังดีที่ถูกเกราะป้องกันสวมอยู่กำลังเสียบเข้าไปในกลีบสวาทของเธอ ใช่ ด้วยนี้เป็นครั้งแรกของเธอจึงได้กลั้นเสียงครางของเธอแล้วพูดด้วยการกดอารมย์ให้พูดไม่เสียงดังไปว่า

" อ่า อืม! ซี้ด อืม!! โอ๊ย ปริมาณคับกล่องคับร่องคับรูจริงๆ อืม! ขอแสดงความยินดีด้วยเพราะนายคือคนแรกของฉัน อ่า!"

เมื่อพีชได้ยินอย่างนั้นก็เลยซอยเอวถี่เรื่อยๆ เปียโนเลยต้องกลั้นเสียงของตนสุดความสามารถ จนในที่สุด เอ็นหื่นของพีชก็เขื่อนแตกรองรับถุงยางจนได้ พีชกับเปียโนเหนื่อยหอบกันก่อนที่จะถอนตัวออกไป พีชถอดถุงยางให้เปียโนเห็นน้ำยาของเค้า ก่อนที่ทั้งสองคนจะทำความสะอาดแล้วจัดการตนเอง พีชก็เทน้ำยาเขาทิ้งแล้วสอดใส้ในทิชชู่เสร็จก็รวมไว้ในกล่องที่เอาไว้ทิ้งขยะ แล้วทั้งสองคนก็อาบน้ำร่วมกัน

แพนเค้กน้องพีชเคาะประตูในขณะที่ทองสองคนที่เรียบร้อยแล้วมานอนดูทีวีตากแอร์อยู่ แพนเค้กเคาะประตูแล้วตะโกนว่า

" พี่พีช! แม่เรียกให้ไปกินข้าว!"

เปียโนสะกิดพีชแล้วบอกว่า

" เฮ้พีช แม่นายนะเรียกนายให้ไปกินข้าวนะ"

พีชพยักหน้าแล้วทั้งสองก็เดินออกมาจากในห้อง เมื่อทองสองเดินมาถึงครัวแล้วคุณนายที่ยกหมูหมักผัดกุยช่าย ใข่ปิ้ง ฮอตด็อกทอด ผักนึ่ง น้ำพริกปลาป่นและแกงปลาขี้เหล็กมาไว้บนโต๊ะแล้วหันมาหาทั้งสองคน คุณนายจึงได้ชวนเปียโนว่า

"อ้าวหนูเปียยังไม่กลับเหรอลูก มาๆมาทานข้าวกัน กับข้าวอร่อยๆทั้งนั้น"

เปียโนยิ้มรับและไหว้ขอบคุณคุณนาย

"ขอบคุณค่ะคุณนาย"

แล้วเปียโนก็นั่งลง คนใช้จึงวางจานข้านแล้วตักข้าวให้เปียโน ตอนนั้นเอง วิเชียร วิระวดี ส.ส.พรรคไทยนิยมหัวหน้าบ้านได้โทรมาหาคุณนายด้วยการโทรคอลวิดิโอ คุณนายรับสายในขณะที่กำลังนั่งลงพอดี

"ฮัลโหลค่ะ"

"ไงที่รัก เป็นไงบ้าง"

คุณนายจึงตอบว่า

"กำลังกินข้าวกันอยู่ค่ะ เพื่อนของตาพีชก็มากินด้วยนะคะ"

วิเชียรพยักหน้าแล้วพูดไปว่า

"พวกคุณกินไปก่อนนะ ผมติดงานไปกินด้วยไม่ได้"

คุณนายทำหน้าเศร้าเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า

"ไม่เป็นไรค่ะ เชิญคุณทำงานก่อนก็ได้"

แล้ววิเชียรก็ตัดสายทิ้งไป สิริยาทำหน้าเหนื่อยใจ เปียโนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีจึงเอามือลูบแขนของเธอแล้วพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วงขึ้นว่า

"ไม่ต้องเป็นห่วงไปนะคะคุณนาย ท่านส.ส.วิเชียรต้องกลับมาแน่นอนค่ะ"

สิริมาหันมาลูบหัวแล้วพูดว่า

"ป้าอยากมีลูกอย่างเปียโนจังเลย ตัวแค่นี้ต้องเจอกับครอบครัวแยกทาง ทั้งต้องอยู่คนเดียวอีก"

หลังจากที่เปียโนกินข้าวที่บ้านของท่านส.ส.แล้ว จึงปั่นจักรยานกลับมาบ้าน แล้วจึงทำกับข้าวรอแม่ของเธอไว้ ทำการบ้าน ดูทีวี นอน