Chapter 5
1490 Words
เวลาผ่านไป... ทั้งสองคนยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม ในตอนทำงานก็เป็นเจ้านายกับลูกน้องทั่วไปแต่พอกลับมาอยู่ด้วยกันสองคนก็เป็นอีกอย่างหนึ่ง
"เดี๋ยวแพรีสแต่งตัวให้คุณดีกว่า"
"เอาเสื้อยืดพอนะผมร้อน ว่าแต่วันนี้คุณนัดกับลูกค้ารับของใช่มั้ย"
แพรีสมองชายหนุ่มอย่างฉงนก่อนจะพยักหน้าทันทีเมื่อคิดออก
"ใช่ค่ะ นัดกับคุณแอนดรูว์ตอนสิบโมง เขาจะมาเอาเครื่องเพชรที่สั่งทำไว้ค่ะ เราได้กำไรจากงานนี้หลายล้านเลยนะ ต้องขอบคุณเขามาก ว่าแต่ต้องมีถ่ายรูปใส่กรอบให้ด้วยนี่นาคุณจะมาถ่ายภาพให้เหรอคะ"
ธาดาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์และของอย่างอื่นที่จำเป็นเตรียมตัวเดินทางไปทำงาน พักหลังนี้เขาไม่ได้กลับไปค้างที่บ้านเลย สงสัยต้องกลับไปสักวันสองวันไม่อย่างนั้นคุณแม่คงจะโทรมาบ่นไม่เลิก
"ผมจะกลับไปค้างที่บ้านสักสองสามวันนะ"
แพรีสเงียบไปสักพักก่อนจะยิ้มออกมาไม่ว่าอะไร เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะออกคำสั่งหรือขอร้องอะไรเขา ถ้าเขามาเธแก็ดีใจแต่ถ้าเขาอยากจะไปเธอก็ทำอะไรไม่ได้
"ค่ะ"
"ว่าแต่ผมต้องไปสาขาที่พัทยาวันไหนนะ ลืมไปแล้วอ่ะทางนั้นขอให้ไปถ่ายรูปโปรโมทให้หน่อย"
"มะรืนไม่ใช่เหรอคะ คุณจะไปกี่วันเหรอ"
เขาเงียบไปเหมือนกำลังพิจารณาว่าจะไปพักผ่อนด้วยดีรึเปล่า เอาแต่ทำงานจนไม่มีเวลาให้ตัวเองเลย
"ว่าจะไปสักสามสี่วัน เดี๋ยวผมเซ็นใบลาแล้วกันจะได้ไปพักผ่อนด้วย คุณอย่าลืมเซ็นให้ผมด้วยแล้วกัน"
"ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะส่งกระเป๋าไปให้ชายหนุ่ม เขาขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะจูบหน้าผากของหญิงสาวเพื่อบอกลาอย่างที่เคยทำจนชิน
"ไปแล้วนะ"
"ค่ะ"
เธอมองตามชายหนุ่มไปก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ แบบนี้เธอก็ไม่ได้อยู่กับเขาเป็นอาทิตย์เลยนะสิ น่าเบื่อชะมัดเลยแหะ
"เฮ้อ! ทำไรดีนะ"
เธอเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง แต่งตัวแต่งหน้าให้เรียบร้อยก่อนจะเดินมายังลานจอดรถ ขับรถออกมาทำงานอย่างเช่นปกติ
เมื่อมาถึงเแพรีสก็เดินเข้าไปในห้องทำงาน เซ็นเอกสารที่อยู่บนโต๊ะก่อนจะเตรียมของต้อนรับลูกค้าแล้วก็ช่อดอกไม้สำหรับคุณแอนดรูว์ ช่วงหลังเราสองคนได้คุยกันบ่อย อาจจะเพราะว่าเธออัพเดทเครื่องเพชรให้เขาอยู่ทุกอาทิตย์ล่ะมั่ง จึงได้คุยกันบ่อยขึ้น
"คุณแพรีสคะ คุณแอนดรูว์มาแล้วค่ะ"
"โอเค เชิญเข้ามาสิ"
แพรีสหันไปบอกเลขาก่อนจะยืนรอต้อนรับชายหนุ่ม ไม่นานเขาก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มกว้าง
"สวัสดีค่ะคุณแอนดรูว์"
"สวัสดีครับคุณแพรีสคนสวย"
เขาเอ่ยออกมาเสียงหวานก่อนจะเดินไปนั่งลงตรงโซฟาที่ทางทีมงานเตรียมไว้ต้อนรับเขา เธอหันไปสั่งให้ช่างเอาเครื่องเพชรออกมาให้ชายหนุ่มเช็คสินค้าก่อน
"ไปเอาเครื่องเพชรมาเลยนะ คุณแอนดรูว์ลองตรวจเช็คอยู่ก่อนนะคะ ทางช่างตั้งใจทำสุดฝีมือเลยค่ะรับรองว่าถูกใจแน่นอน"
"ผมตื่นเต้นมากเลยนะครับเนี่ย นี่เป็นเครื่องเพชรชุดแรกที่ผมให้คุณแม่ราคาสูงมากขนาดนี้ ปกติชุดหนึ่งก็ประมาณสิบกว่าล้าน นี่สั่งทำพิเศษราคาล่อไปสี่สิบกว่าล้าน"
"รับรองว่าสมราคาแน่นอนค่ะ มาพอดีเลย"
เธอรับกล่องเครื่องเพชรวางลงตรงหน้าก่อนจะเปิดออกมาเพื่อให้ชายหนุ่มเช็คของดูก่อน แอนดรูว์เห็นก็ร้องว้าวออกมาอย่างตื่นเต้น ไม่คิดว่ามันจะดีมากขนาดนี้ สวยเพอร์เฟคมากจริงๆ
"สวยมากเลยครับ เพชรระยิบระยับมากจริงๆ"
"เพราะความบริสุทธิ์เต็มร้อยไงคะ ชอบมั้ยคะ"
"ชอบมากเลยครับ คุณแม่ผมเห็นนะต้องยิ้มแก้มปริแน่นอนเลย"
เขายิ้มออกมาก่อนจะลองหยิบมาเช็คคุณภาพ และแน่นอนว่าไม่มีตำหนิตรงไหนเลยสมราคามากจริงๆ
"ถ้างั้นขออนุญาตถ่ายภาพชุดเครื่องเพชรให้นะคะ แล้วก็ถ่ายคู่กับคุณแอนดรูว์ด้วย ทางเราจะใส่กรอบแล้วส่งไปที่บ้านให้ค่ะ อันนี้เป็นใบเซอร์รับรองของทางร้าน ถ้าเบื่ออยากจะปล่อยก็ฝากทางร้านได้ค่ะ แต่ถ้าสะสมไปเรื่อยๆราคามีแต่ขึ้นไม่มีลงค่ะเพราะคุณภาพเพชรที่คุณแอนดรูว์เลือกมีราคาตามท้องตลาดที่สูง"
เธออธิบายเพื่อให้ชายหนุ่มทำความเข้าใจกับของสวยงาม ไม่นานธาดาก็เดินถือกล้องเข้ามาพร้อมกับเก็บภาพให้มากที่สุดและค่อนไปคัดเลือกอีกที
"ผมขอรูปที่คุณแพรีสส่งมอบด้วยได้มั้ย"
"ได้สิคะ สำหรับลูกค้าพิเศษแพรีสยินดีมากเลยค่ะ"
หญิงสาวขยับเข้าไปใกล้แอนดรูว์ก่อนจะทำท่าส่งมอบเครื่องเพชรให้เขาอย่างใกล้ชิด ธาดามองทั้งสองคนด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะนับเลขเพื่อถ่ายภาพให้ได้สวยงามที่สุด
"เรียบร้อยครับ"
เขาเก็บกล้องไว้ข้างกายมองแพรีสที่ตอนนี้ยิ้มแก้มปริคึยกับลูกค้าอย่างสนิทสนม ก็เจอกันไม่กี่เดือนเองคุยกันอย่างกับคบกันมาสิบปี เหอะ!
"ผมอยากจะชวนคุณแพรีสไปงานวันเกิดคุณแม่ของผมวันมะรืนนี้ครับ ไม่รู้ว่าคุณจะสะดวกรึเปล่า"
หญิงสาวเงยหน้ามองลูกค้าคนพิเศษอย่างใช้ความคิด มะรืนนี้เธอก็ว่างนะไม่ต้องไปไหน และอีกอย่างไม่ต้องซีเรียสเรื่องของธาดาด้วย เพราะเขากลับไปนอนที่บ้านแล้วก็จะเดินทางไปพัทยาต่อ เธออยู่คนเดียวเป็นอาทิตย์ไปร่วมงานตามคำชวนของเขาก็น่าสนุกดี อีกอย่างงานเลี้ยงวันเกิดมีแต่ผู้ดีไฮโซ เกิดว่าพวกเขาเห็นเครื่องเพชรแล้วถูกใจเธอจะได้ลูกค้าเพิ่มอีก
"มะรืนเหรอคะ แพรีสว่างนะคะไปได้"
"คุณแพรีสต้องไปพัทยาไม่ใช่เหรอครับ หรือว่าคุณลืมไปแล้ว..."
ธาดาเอ่ยออกมาอย่างตัดบท แอนดรูว์หันไปมองหน้าหญิงสาวอย่างต้องการคำตอบ เขาอยากให้เธอไปงานวันเกิดคุณแม่ด้วยกัน อยากจะพาไปเจอท่านถ้าท่านโอเคเขาจะเดินหน้าจีบเธอทันที
"คุณมีธุระเหรอครับ"
"เอ่อ คือแพรีส..."
เธอหันไปมองธาดาอย่างมึนงง ก็เขาจะไปด้วยตัวเองคนเดียวไม่ใช่เหรอไงทำไมอยู่ๆเธอถึงไปด้วยได้
"ความจำสั้นนะคุณแพรีส บอกขอโทษคุณแอนดรูว์ไปสิครับ ไว้วันอื่นค่อยไปดีกว่า งานนี้สำคัญนะ"
แพรีสยังไม่ค่อยเข้าใจที่ชายหนุ่มกำลังจะสื่อ แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรที่เป็นการหักหน้าธาดาเดี๋ยวเขาก็มาโกรธเธออีก
"ต้องขอโทษจริงๆนะคะ มะรืนแพรีสต้องไปพัทยาค่ะ"
"ไม่เป็นอะไรครับ ผมแค่อยากให้คุณแม่เจอคุณ งั้นเอาไว้ว่างผมจะมาชวนอีกครั้งนะครับ"
หญิงสาวพยักหน้ายิ้มๆไม่ปฏิเสธ เสียดายจังเลยอดไปหาลูกค้าในงานวันเกิดของคุณแม่เลย แต่ไม่เป็นอะไรโอกาสหน้ายังมี
"ได้สิคะ คุณแอนดรูว์จะกลับเลยมั้ยคะ"
"อ่อ ครับ กลับเลยดีกว่า"
"แพรีสไปส่งค่ะ"
เธอให้เลขาจัดการเก็บเครื่องเพชรใส่กล่องอย่างดีก่อนจะเดินถือไปส่งเขาที่รถ ธาดากอดอกมองตามทั้งสองคนไปจนร่ำลากันเสร็จถึงจะเดินกลับไปแผนก แพรีสมองหาธาดาก่อนจะวิ่งไปดักหน้าชายหนุ่มไว้
"ไหนคุณบอกว่าจะไปคนเดียวไง อดหาลูกค้าในงานวันเกิดเลยอ่ะ"
ชายหนุ่มอมยิ้มยื่นมือไปเกลี่ยแก้มนวลเอาไว้ก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน
"ไม่อยากไปด้วยกันเหรอ หืม"
แพรรสได้ยินแบบนั้นก็รีบพยักหน้าทันที เธออยากไปกับเขาจะตาย ได้ไปทะเลกับเขาตั้งหลายวันเธอต้องมีความสุขมากแน่นอนเลย
"อยากสิคะ งั้นเย็นนี้เค้าไปซื้อชุดว่ายน้ำนะ"
"เดี๋ยวไปส่ง เจอกันลานจอดรถตอนสี่โมง"
เขาพูดจบก็เดินผิวปากออกไปอย่างอารมณ์ดี แพรีสมองตามเขาไปก่อนจะบิดตัวไปมาอย่างเขินอาย เธอจะซื้อชุดว่ายน้ำที่เซ็กซี่ที่สุดไปใส่ยั่วชายหนุ่ม รับรองเลยว่าทะเลต้องลุกเป็นไฟ
"อร๊ายยย เขินไม่ไหว"
- Writer
