บทที่ 3
929 Words
หน้าคอนโดของหญิงสาว
เจ้านายหนุ่มมาส่งหญิงสาวถึงหน้าคอนโดของเธอแต่ทั้งสองคนยังไม่มีใครเดินลงจากรถเลยสักคน ภายในรถได้ยินแต่เสียงหายใจของคนทั้งคู่เท่านั้น ไม่สิต้องพูดว่าตั้งแต่ออกจากงานยังไม่มีใครพูดกันเลยนอกจากคำถามที่ออกจากปากของชายหนุ่มถึงที่พักของเธอเท่านั้น
“ขอบคุณมากนะคะ ที่มาส่ง”
หญิงสาวหันมาขอบคุณเขาที่นั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อน
“อืม” เจ้านายสุดหล่อตอบรับเบา ๆ ในลำคอ
“งั้นดิฉันลานะคะ สวัสดีค่ะ”
รุ่งฟ้าหันไปบอกลาและกำลังจะเปิดประตูรถ
“เดี๋ยว” เสียงของชายหนุ่มเรียกเลขาสาวก่อนที่เธอจะเปิดประตูรถแล้วลงออกจากรถไป
“ค่ะ คุณคริสมีอะไรคะ”
“คือผม เอ่อ ยังไม่บอกคุณใช่ไหมว่าวันนี้คุณสวยมาก”
“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ งั้นดิฉันไปนะคะ เดินทางปลอดภัยค่ะเจอกันวันจันทร์”
“ครับ เจอกัน”
หญิงสาวเดินลงจากรถด้วยหัวใจที่เต้นรัวไม่คิดไม่ฝันว่าเจ้านายหนุ่มจะชมเธอด้วย ปฏิบัติการเปลี่ยนตัวเองของเธอเพื่อให้เขามาชอบกำลังได้ผลสินะ
เธออุตส่าห์แต่งตัวขนาดนี้เปิดนิดแหว่งหน่อยเพื่อเขาโดยเฉพาะถ้าไม่ได้ผลก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว ทางด้านชายหนุ่มที่ขับรถออกไปหัวใจเขาเต้นรัวไม่ต่างจากเลขาสาวสักนิดเพราะเขาไปชมว่าเธอสวยทั้งที่ปกติไม่พูดแบบนี้เลย เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันพูดออกไปได้ยังไง
รุ่งฟ้าขึ้นมาถึงห้องเธอแทบจะกรี๊ดออกมาดัง ๆ รีบไปโทรศัพท์หาเพื่อนสนิทอย่าง เบล สิตาภา สกุลไชย ทันทีและเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น กว่าจะคุยกันจบใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงก่อนวางสาย สิตาภาทิ้งท้ายไว้ว่า เป้าหมายมีไว้พุ่งชน
เจ้านายสุดหล่อไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์แสนอลังการ แต่กลับตรงดิ่งไปยังสถานบันเทิงสุดหรูที่มีเฉพาะคนรวยเท่านั้นเข้าไปใช้บริการได้
ผับแห่งนี้เป็นของเพื่อนสนิทคริสเตียโนอย่าง มาร์ค มาคัส
โพเคอร์ ลูกชายคนเดียวของตระกูลโพเคอร์ที่ทำธุรกิจทางด้านการบินอันดับต้น ๆ ของโลก ร่ำรวยไม่ต่างจากตระกูลโอเว่อวิน
“อ้าวไอ้คริสไงมาที่นี่ได้วะ กูนึกว่ามึงจะกลับบ้านไปซะอีก”
“อืม ก็ว่าจะกลับแต่มันมีปัญหานิดหน่อย อยากหาอะไรดื่มเผื่อคิดอะไรออก”
“เออ ๆ ตามสบายมีอะไรบอกกูได้นะ กูไปทำงานก่อน”
“อืม ไปเถอะกูดื่มไม่นานก็กลับ”
หลังจากที่เพื่อนสนิทเดินออกไปชายหนุ่มก็นั่งดื่มอยู่คนเดียวแต่เขากลับรู้สึกอยากปลดปล่อยจึงโทรบอกให้แดนเตรียมคนให้ด้วย แล้วก็รีบขับรถกลับคอนโดที่ซื้อเอาไว้นอนกับสาว ๆ เท่านั้น
คริสเตียโนไม่ใช่ผู้ชายที่จะนอนกับใครก็ได้แต่ผู้หญิงคนนั้นต้องผ่านการสแกนมาก่อนถึงจะขึ้นเตียงกับเขาได้ โดยมีแดนเป็นคนตรวจข้อมูลของผู้หญิงเหล่านั้น
“เธอถอดเสื้อออก”
คริสเตียโนสั่งให้คู่ขาคนปัจจุบันถอดเสื้อผ้าออก
“ค่ะ คุณคริสเตียโน” หญิงสาวค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าออกอย่างช้า ๆ ด้วยท่าทางยั่วยวนจนไม่เหลือเสื้อผ้าติดกายสักชิน
“นอนลง”
คริสเตียโนขึ้นไปคร่อมร่างของหญิงสาวเอาไว้แล้วก้มลงไปฟัดหัวนมของเธอ แต่เขาทำไปได้ครู่เดียวก็ต้องผละออกมาจากตรงนั้นเพราะภาพเต้านมอวบ ๆ ของเลขาสาวลอยเด่นอยู่ในหัวทำให้เขาไม่มีอารมณ์จะทำอะไรกับเธอคนนี้
“คุณคริสเตียโนหยุดทำไม ต่อสิคะ”
หญิงสาวอ้าขากว้าง ๆ พร้อมกับส่งสายตายั่วยวนมาให้เขา
“ออกไปได้แล้ว”
“แต่ว่า/ฉันสั่งให้เธอออกไป แดนจัดการด้วย”
เขาไม่มีอารมณ์ที่จะปลดปล่อยกับหญิงสาวคนนี้แล้ว ในหัวของเขามีแต่ภาพของเลขาสาวสุดเชยกับลูกมะพร้าวสองลูกบนตัวเธอเท่านั้น ชายหนุ่มเดินไปสั่งให้แดนเอาตัวผู้หญิงคนนี้ออกไปจากห้องของเขา
“ครับคุณคริส”
แดนรีบรับคำสั่งอย่างเร็วแล้วพาหญิงสาวคนนั้นออกจากห้องทันที ถึงแม้สาวสวยคนนี้จะเสียดายที่ไม่ได้ขึ้นเตียงกับคริสเตียโนหนุ่มหล่อแต่ก็เอาเถอะค่าตอบแทนกับการเสียเวลาถือว่าคุ้มค่า
หลังจากที่หญิงสาวเดินออกจากห้องไปคริสเตียโนก็รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำปฏิบัติการปลดปล่อยตัวเองออกจากความทุกข์ทันที
“อ่าส์ แพท อื้อ แพท”
ชายหนุ่มจับเจ้าลูกชายชักขึ้นชักลงพร้อมกับจินตนาการถึงภาพของเลขาสาวไปด้วย เขาครางชื่อของเธอดังลั่นห้องน้ำ
“อื้อ อ่าส์ แพท อีกนิด อ่าส์ อีกนิด อื้อ”
ผ่านไปสักพักเขาก็ปลดปล่อยลูก ๆ ลงบนพื้นห้องน้ำเต็มไปหมด ชายหนุ่มยืนหายใจหอบอยู่ใต้ฝักบัวพร้อมคาดโทษหญิงสาวในใจไปด้วยที่ทำให้เขาไม่สามารถปลดปล่อยกับผู้หญิงอื่นได้
ขนาดเขาแค่เห็นอกอวบ ๆ ที่ยังอยู่ภายใต้ชุดราตรี เขายังเป็นถึงขนาดนี้ถ้าหากได้เห็นทั้งตัวมันจะขนาดไหน แค่คิดเจ้าหนอนยักษ์ที่เพิ่งสงบลงก็กลับมาใหญ่อีกครั้ง
- Writer
