ผัวแซ่บ

บทที่ 6

แดนรีบมาที่โรงพยาบาลก่อนที่เขาจะเข้าไปจัดการเรื่องงานของ คริสตินที่บริษัท เขาเป็นห่วงเจ้านายมากและเป็นห่วงหญิงสาวไม่แพ้กันเช้านี้จึงรีบมาหาคนทั้งคู่ที่โรงพยาบาล

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นตามมาด้วยร่างสูงใหญ่ล่ำบึกไม่ต่างจากคริสติน

"ตื่นแล้วหรือครับคุณคริส พอดีเลยผมซื้อข้าวมาให้ทั้งสองคน น้องแพทโอเคนะเมื่อคืน แต่เอ๊ะทำไมถึงหน้าแดงแบบนั้นล่ะ หรือว่าจะเป็นไข้ด้วย" แดนถามเจ้านายเสร็จก็ถามหญิงสาวต่อ

"อ้อ เออ เปล่าค่ะ พอดีอากาศมันร้อนมั้งเดี๋ยวแพทขอตัวไปซื้อน้ำก่อนนะคะ"

แดนไม่ทันจะพูดอะไรต่อหญิงสาวก็รีบเดินออกจากห้องไปทันที แดนยืนงงกับคำบอกเล่าของเธอ 'อากาศร้อนตรงไหนห้องออกจะเย็น' รีบปัดความงุนงงออกแล้วหันไปคุยกับเจ้านายแทน

"คุณคริสเป็นยังไงบ้างครับ"

"อืมดีขึ้นแล้ว แดน กุถามมึงหน่อยสิในฐานะที่เราเป็นเพื่อนกัน มึงชอบแพทรึเปล่า ตอบมาตรง ๆ เลย"

"ทำไมถามแบบนี้ครับ อย่าบอกนะว่าคุณคริสชอบน้องแพท"

"อย่าเพิ่งถามได้ไหม ตอบมาก่อน"

"ผมชอบแพทนะครับแต่ชอบแบบพี่น้องมากกว่า ผมไม่มีน้องสาวเป็นลูกคนเดียวพอได้คุยกับแพทแล้วเหมือนเจอน้องสาวแค่นั้นเองครับ"

"อืมก็ดีล่ะ"

"ที่คุณคริสถามผมมาแบบนี้เพราะคุณคริสชอบแพทใช่ไหมครับ"

"อืม"

"ชอบแบบไหนผมไม่อยากเห็นเธอเสียใจถ้าหากคุณคริสจะแค่เล่น ๆ กับเธอ"

"ฉันชอบแพทแบบที่ผู้ชายชอบผู้หญิงแล้วฉันก็ไม่ได้คิดจะเล่น ๆ ด้วยแต่ขอฉันตั้งตัวหน่อยเกิดมาไม่เคยรักใคร ไม่เคยจีบใครมาก่อน ฉันไม่รู้จะต้องทำยังไง เอาเป็นว่าไม่นานหรอกฉันจะบอกความรู้สึกนี้ให้แพทได้รู้"

"คุณคริสชอบแพทตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมเห็นทำงานกันมานานไม่เคยเห็นคุณคริสจะสนใจเธอ"

"ฉันก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่แต่มันเป็นไปแล้ว นายไม่ต้องห่วงฉันจริงจังกับแพทแน่นอน"

"ถ้าคุณคริสยืนยันแบบนั้นผมก็สบายใจครับ"

ในระหว่างที่สองหนุ่มกำลังคุยกันอยู่ รุ่งฟ้าที่ลืมเอากระเป๋าสตางค์ไปด้วยเธอหันกลับเข้ามาจะไปเอากระเป๋าสตางค์แต่ได้ยินการสนทนาของทั้งคู่จึงหยุดฟังบทสนทนาทำให้หัวใจเธอพองโตไม่คิดไม่ฝันว่าเขาชอบเธอเร็วแบบนี้เหลือแค่รอให้เขาสารภาพรักก็พอ เธอต้องรีบปรึกษาเบลเพื่อวางแผนให้อีตาบอสสุดหล่อสารภาพรักในเร็ว ๆ นี้ให้ได้

หลังจากที่หมออนุญาตให้คริสตินกลับบ้านเขาก็กลับมาพักผ่อนที่คฤหาสน์โดยมีรุ่งฟ้ามาคอยดูแลเนื่องจากเขาบอกว่าต้องการให้เธอเท่านั้นมาคอยเช็ดตัว เขาไม่ชอบให้ใครมาแตะเนื้อต้องตัวขนาดผู้หญิงที่เขานอนด้วยยังไม่เคยมีใครได้จับตัวเขาเลยสักคนได้แต่นอนให้เขาเสียบเท่านั้น

"แพทต้องอยู่ที่นี่จนกว่าพี่จะหายดี"

"อ้าว แล้วเรื่องงานใครจะทำคะ"

"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงพี่ให้แดนจัดการแล้ว"

"เอาแบบนั้นก็ได้เดี๋ยวแพทขอกลับไปเอาเสื้อผ้ามาก่อนนะคะ"

"ไม่ต้องหรอกพี่ให้คนเตรียมไว้หมดแล้ว"

"จริงหรือคะ" เธอตกใจมากไม่คิดว่าเขาจะทำขนาดนี้กะจะให้เธอมาอยู่ด้วยตลอดไปเลยรึไง

"ใช่ ไปที่ห้องกันเถอะ"

ชายหนุ่มพาหญิงสาวมาดูห้องที่เธอต้องมาพักในระหว่างที่มาดูแลเขา ห้องของเธอกว้างกว่าคอนโดที่พักปัจจุบันอีก คนรวยนี้ทำอะไรก็ได้จริง ๆ

"ห้องพี่อยู่ติดกับห้องนี้นะมีอะไรจะได้ สะดวก"

"ค่ะ ว่าแต่ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วพี่คริสหิวไหมคะ"

"หิว แต่ตอนนี้มันหมดเวลางานของแม่บ้านแล้วแพททำอาหารเป็นไหม"

จริง ๆ ต่อให้หมดเวลาแต่ถ้าเขาอยากเรียกแม่บ้านมาเขาก็ทำได้แต่เขาไม่ทำอยากให้เลขาสาวเป็นคนทำอาหารให้กินมากกว่า

"ได้ค่ะ อาจจะไม่เก่งมากแต่รับรองกินได้"

"โอเคเดี๋ยวพาไปที่ห้องครัว"

คริสตินพาหญิงสาวมาในห้องครัวที่มีขนาดใหญ่มากเต็มไปด้วยอุปกรณ์ทันสมัย รุ่งฟ้าเดินสำรวจห้องครัวไปเปิดตู้เย็นดู ในนี้มีอาหารสดหลายอย่างเลย เธอคิดว่าจะทำข้าวต้มไก่แล้วกันคนป่วยจะได้ทานคล่อง ๆ

"พี่คริสไปรอข้างนอกก็ได้นะคะ แพทจะทำข้าวต้มไก่ แป๊บเดียวก็เสร็จ"

"ให้พี่ช่วยดีกว่านะ พี่อยากช่วย"

"แต่ว่า/พี่สัญญาจะเชื่อฟังคำสั่งของแม่ครัวทุกอย่าง โอเคนะ"

เขาพูดแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ จนคนฟังต้องใจอ่อน

"ก็ได้ค่ะ งั้นเราเริ่มกันเลยนะ"

"ครับ"

ทั้งสองคนช่วยกันทำข้าวเย็นด้วยความทุลักทุเลเพราะคริสตินทำอะไรไม่เป็นจนหญิงสาวต้องบอกให้เขาหยุดแล้วยืนดูอยู่เฉย ๆ ก็พอ นั่นแหละข้าวต้มไก่ถึงทำเสร็จสมบูรณ์

โต๊ะอาหาร

รุ่งฟ้าทำข้าวต้มเสร็จก็เอามาเสิร์ฟให้เจ้าของบ้านที่นั่งรออย่างใจจดใจจ่อหลังจากถูกไล่ออกจากห้องครัว

"มาแล้วค่ะ พี่คริส ข้าวต้มไก่ by แพท" เธอนำเสนอข้าวต้มด้วยท่าทางน่ารัก

"หอม หอมมาก พี่กินเลยนะ" ชายหนุ่มกินเข้าไปคำแรกพร้อมกับทำหน้านิ่ง ๆ ทำให้คนทำเริ่มใจเสีย

"พี่คริสทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ ไม่อร่อยเหรอ"

หญิงสาวทำหน้าตกใจรีบถามเขาทันที

"เปล่าครับ แต่มันอร่อยมาก พี่ไม่เคยกินข้าวต้มที่อร่อยแบบนี้มาก่อน เขาไม่เรียกว่าพอทำเป็นแล้วนะ ขนาดนี้เรียกว่า เก่ง "

"ใจหายหมดเลย นึกว่าไม่อร่อย กินให้เยอะ ๆ นะคะ"

"ครับ" คริสตินกินข้าวต้มหมดถ้วยทำให้คนทำดีใจมากยิ้มน้อยยิ้มใหญ่และคิดว่าวันหลังต้องทำกับข้าวอย่างอื่นให้เขากินด้วยดีกว่า 'เสน่ห์ปลายจวักมัดใจผัว'

หลังจากที่กินข้าวเสร็จคริสตินกับรุ่งฟ้าก็เดินขึ้นข้างบนห้องแต่ คริสตินขอไปที่ห้องทำงานแป๊บเดียวแล้วจะกลับมาให้เธอเช็ดตัวที่ห้องของเขา ส่วนรุ่งฟ้าก็เข้าไปอาบน้ำในห้องของเธอก่อนที่จะไปช่วยบอสสุดหล่อเช็ดตัวแต่พอเธออาบน้ำเสร็จเปิดตู้เสื้อผ้าออกมาพบว่าในตู้มีแต่ ชุดนอนบางเบามองเห็นถึงไหนต่อไหนแต่ก็เอาเถอะมีชุดแบบนี้ก็ดี ถอดง่าย เธอคิดได้แบบนั้นก็รีบแต่งตัวแล้วไปที่ห้องของชายหนุ่มทันที

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ขออนุญาตเข้าห้องค่ะพี่คริส"

"ครับ เข้ามาเลยพี่ไม่ได้ล็อกห้อง" รุ่งฟ้าเดินเข้ามาในห้องก็พบกับคริสตินที่ถอดเสื้อเหลือแค่กางเกงเท่านั้นทำให้เธอเกือบจะหัวใจวาย 'คุณพระ นิ่งเข้าไว้แพท' เธอพยายามตั้งสติและเดินเข้าไปหาคริสติน ไม่ต่างจากคริสตินที่เห็นหญิงสาวเดินเข้ามาด้วยชุดนอนบางเบาเจ้าหนอนยักษ์ก็ตื่นขึ้นมาทันที เขาคิดว่าตัวเองจะทนไม่ไหวจับเธอกดลงบนเตียงแล้วฟัดให้หนำใจได้ไหม

"พี่คริส ทำไมหน้าแดงแบบนั้นคะ หรือว่าไข้กลับมาอีกแล้ว"

รุ่งฟ้าเดินเข้าไปหาคริสตินที่นั่งอยู่ปลายเตียงด้วยสีหน้าเป็นกังวลกลัวเขาจะไม่สบายอีก

"อือ พี่ไม่รู้ รีบเช็ดตัวดีกว่าจะได้กินยาแล้วนอน"

เขาตอบเธอพร้อมกับระงับอารมณ์ที่กำลังจะปะทุออกมายิ่งมองเวลาหญิงสาวเดินเข้ามามันยิ่งเห็นทุกอย่างชัดเจน แม่เจ้า นมเป็นนม ผิวขาวอมชมพู สวยสุด ๆ

"ค่ะ รอแป๊บนะคะเดี๋ยวเอาผ้ามาเช็ดให้"

หญิงสาวหายเข้าไปในห้องน้ำออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัว เธอเช็ดตัวให้เขาด้วยอาการเกร็ง ๆ ขนลุกไปหมด

"พี่ว่าพอแค่นี้ดีกว่าครับ พี่ทำต่อเองแพทไปนอนเถอะ"

ชายหนุ่มรีบห้ามหญิงสาวพร้อมกับลุกขึ้นจากเตียง

"ทำไมคะ อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้วเหลือแค่ท่อนล่างเท่านั้น มาค่ะถอดกางเกงออก"

หญิงสาวพยายามเข้าไปถอดกางเกงของคริสตินแต่เขาไม่ยอมทำให้เกิดการดึงไปดึงมาจนล้มไปบนเตียงด้วยกันทั้งคู่โดยมีคริสตินอยู่ข้างบน รุ่งฟ้าอยู่ข้างล่างลำตัวแนบชิดติดกัน หน้าห่างกันแค่คืบ คริสตินค่อย ๆ ก้มลงมาจูบที่ปากของหญิงสาว