เด็กคุณไมค์ Yaoi

            // ปัก ปัก ปัก //           " อ๊า แด๊ดดี้ "  เสียงครางลั่นไปทั่วห้องยามที่แก่นกายใหญ่สอดเข้ามาจนสุดความยาวก่อนจะถอนออกไปจนเกือบจะหลุดแล้วกระแทกเข้ามาใหม่ จดจำความวาบหวามก่อนมือหนาที่ถือของบางอย่างอยู่จะยกมันขึ้นมาใช้งาน           // เพี้ยะ //           " อ๊า ฮึก ฟาดหนูอีก "  แส้เส้นยาวฟาดลงบนหลังเนียนขาวอย่างแรง เสียงของการกระทบกันดังจนเผลอหลับตา เสียงครางลั่นเพราะความเจ็บที่ได้รับบ่งบอกได้ดีว่ามันกระทบลงบนผิวแรงขนาดไหน            " ชอบมั้ยคะ "  เสียงทุ้มติดแหบกระซิบถามข้างใบหูคนใต้ร่าง น้ำเสียงเรียบปกติทั้งที่ส่วนล่างยังคงถูกบังคับให้เดินเครื่องกระแทกเข้าออกอยู่ก็ตาม            " ชอบ ฮึกชอบมาก ทำอีกนะ " ไม่มีแม้แต่เสียงร้องห้ามให้หยุด มีแต่เสียงหวานที่ครางกระเส่าอย่างชอบใจ แม้จะมีน้ำตาอาบแก้มทั่วหน้าก็ตาม ยิ่งทำให้คนบนร่างพึงพอใจมากเข้าไปอีก แส้สีดำขลิบยกขึ้นสูงกว่าเดิมก่อนจะฟาดมันลงที่เดิม แรงกว่าเดิม            // เพี้ยะ  เพี้ยะ //  เน้นย้ำเข้าไปซ้ำแล้วซ้ำเล่าหากแต่ยิ่งสร้างความรัญจวนให้ร่างบางที่รับแรงกระแทกอยู่ ยามที่แส้ฟาดลงไปช่องทางยิ่งตอดรัดมากขึ้นกว่าเดิมอย่างเด็กน้อยที่ถูกใจของเล่น ก่อนมันจะฟาดลงอีกครั้ง อีกครั้งและอีกครั้ง            //  เพี้ยะ //               " อ๊า "    .       // สวบ // แก่นกายถอนออกเกือบสุดก่อนจะกระแทกเข้ามาใหม่ ทิ้งแส้ลงข้างเตียงก่อนจะเอื้อมมือไปดึงเชือกที่เชื่อมกับปลอกคอสีดำที่อยู่บนคอขาวก่อนจะกระชากให้แหงนหน้าขึ้นตามต้องการ มือหนาเอื้อมไปหยิบแส้อีกครั้งก่อนจะเริ่มกระแทกกระทั้นเข้ามาแรงขึ้นกว่าเดิม            " อ๊ะ อ๊ะ อ๊า "            " อื้อ "  เสียงเล็กครางตามอารมณ์ที่ถูกกล่อมจากภาพบนหน้าจอใหญ่ภายในคอนโดขนาดกระทัดรัดไม่เล็กไม่ใหญ่ เสียงกระแทกกระทันของคนสองคนไม่ได้ทำให้เขามีอารมณ์ขนาดนี้ หากแต่เป็นแส้สีดำเส้นนั้นต่างหาก เวลาที่มันฟาดลงบนหลังเนียนยิ่งทำให้อารมณ์เขาพุ่งสูงมากเป็นเท่าตัว ความรู้สึกอยากโดนเช่นในคลิปยิ่งส่งให้จินตนาการเป็นตัวเองที่กำลังโดนกระทำ           " อ๊ะ อ๊ะ "  มือบางที่กำลังกอบกุมรอบแก่นกายเล็กชักรูดขึ้นลงเร็วกว่าเดิมเมื่อสายตาจับจ้องไปที่หลังเนียนซึ่งขณะนี้แดงซ่านไปด้วยรอยแส้จนแทบไม่มีที่ว่างหลงเหลืออยู่เลย           ในห้องที่มีเพียงแสงไฟนีออนสลัวจากโคมไฟบนหัวเตียง กลิ่นหอมของเทียนหอมยี่ห้อดังที่ถูกจุดเพื่อสร้างบรรยากาศยิ่งทำให้รู้สึกดีมากกว่าเดิม ร่างบางแอ่นก้นขึ้นจากที่นอนเล็กน้อยเมื่ออารมณ์เริ่มควบคุมไม่อยู่แล้ว มือบางยังคงขยับรูดรั้งขึ้นลงโดยมีเสียงจากทีวีส่งเสียงหวานคละเคล้ากับเสียงของเจ้าของห้องที่นอนแผ่อยู่บนเตียงกว้าง           // เพี๊ยะ //           " อ๊า " ยิ่งเสียงฟาดของแส้เส้นขนาดกลางดังขึ้นทีไรยิ่งทำให้จินตนาการไปไกลเกินกว่าจะหยุดยั้ง หากแส้เส้นนั้นฟาดลงบนหลังเขาบ้างคงรู้สึกดีไม่น้อย รอยแดงตามตัวจะทำให้ร่างกายเขาดูดีมากขนาดไหนกัน            // เพี้ยะ //            " อ๊ะ ฟะ ฟาดเราอีก " ครางลั่นห้องเมื่อใกล้จะถึงจุดหมายเต็มที เสียงเรียกร้องดังแข่งกับคนในคลิป เท้าเล็กจิกลงบนที่นอนทั้งมือบางยังกำผ้าปูที่นอนแน่น แหงนหน้าขึ้นก่อนจะปล่อยอารมณ์ไปตามที่ควรจะเป็น           " อ๊ะ อ๊าาา "  เอวบางกระตุกเกร็งก่อนจะฉีดน้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาจากส่วนกลางลำตัวในรอบที่สามของค่ำคืนนี้ ร่างกายเหนื่อยอ่อนนอนแผ่หลาเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นมาทั่วใบหน้าและร่างกายมากกว่าเดิม อกที่ประดับด้วยเม็ดทับทิมสีชมพูสวยกระเพื่อมขึ้นลงถี่และสม่ำเสมอเหมือนกับคนที่พึ่งออกกำลังกายเสร็จ            อยู่ๆก็มีความคิดว่าหากเขาได้ทำแบบนี้จริงๆคงจะดีไม่น้อย หากแต่เขากลับไม่มีประสบการณ์จริงๆสักทีแม้จะอายุ 24 แล้วก็ตาม ร่างกายที่ไม่เคยผ่านมือใครแถมยังมีรสนิยมแบบนี้ยิ่งทำให้เขากลัวมากกว่าเดิม  กลัวว่าจะไม่มีใครรับได้ หรือบางทีอาจจะกลัวว่าเขาคนนั้นในอนาคตจะทำให้ไม่ถึงใจมากกว่า แต่คนแบบเขาก็คงจะเอนไปทางอย่างแรกตามฉบับ            ลุกขึ้นก่อนจะเดินเซเข้าห้องน้ำไป เรี่ยวแรงก็แทบจะไม่หลงเหลือแล้ว ใช้เวลาทำความสะอาดตัวเองไม่นานก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่แล้วล้มตัวลงนอนทันที           02:00            " เฮ้อ "            วางมือถือลงหลังจากดูเวลาและตั้งนาฬิกาปลุกเสร็จสัพ พรุ่งนี้ต้องแบกร่างอ่อนแรงไปทำงานเช่นสองปีที่ผ่านมา ชีวิตที่วนลูปอยู่แค่นี้ช่างหน้าเบื่อซะจริงๆเลย แต่จะทำยังไงได้ ความสุขที่แปลกกว่าคนอื่นย่อมหายากกว่าคนอื่นเป็นธรรมดา ตัดพ้อกับตัวเองเพียงครู่หนังตาก็เริ่มปิดเพื่อดึงให้เข้าสู่นิทราไป           ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดีของปัน                              ###           เวลาเช้าตรู่ของอีกวันเคลื่อนมาถึงแล้ว แสงแดดอ่อนๆส่องลงมากระทบเข้ากับผิวเนียนที่กำลังจ้ำอ้าวเดินตามถนนเพื่อไปเบียดคนเข้าบีทีเอสอีกทอดหนึ่ง เสื้อเชิ้ตสีขาวขนาดใหญ่กว่าตัวเองเริ่มลู่แนบกับผิวเพราะเหงื่อเริ่มออกมาจากการเดินทางเมื่อครู่            สังคมเมืองที่แสนวุ่นวาย แม้ท้องฟ้าจะสดใสหากแต่ไม่มีผู้ใดสนใจจะเงยหน้าขึ้นชื่นชมสักนิด ความเร่งรีบและจราจลที่แออัดเหมือนอย่างเคยทำให้ผู้คนแทบบ้า ฝุ่นควันตลบทั่วทั้งถนนจนต้องสวมใส่หน้ากากถ้าหากไม่อยากตายก่อนวัยอันควร สองเท้าเล็กพยายามแทรกเบียดผู้คนออกมาจากบีทีเอสอย่างยากลำบาก ขนาดตัวที่เล็กกว่าผู้ชายปกติยิ่งยากต่อการใช้แรงแข่งกับพวกเขา ต่างคนต่างเบียดดันกันไปมาจนสุดท้ายปันก็หลุดออกมาจากปลากระป๋องบีทีเอสได้สำเร็จ            เช้านี้เป็นวันทำงานปกติ ร่างบางลากสังขารตัวเองเข้าลิฟต์มาได้ทันเวลาพอดี หัวเล็กพิงเข้ากับผนังอย่างเหนื่อยหน่าย นอกจากการเดินทางที่แสนทรหดแล้วต่อไปก็เป็นส่วนของเพื่อนร่วมงาน ไม่ใช่ว่าพวกเขาเกลียดหรอกครับ แต่            " น้องปันนนนน  "            " โอ้ยลูกแม่เหงื่อซกเลย " เจ่เจ้ของแผนกรีบหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดเหงื่อตามใบหน้าเนียนอย่างรีบร้อน            " ขอบคุณครับ "   .   ผมเจอตั้งแต่ออกจากลิฟต์เลยวันนี้ ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรในตัวผมทุกคนถึงเรียกผมว่าลูกกันหมด ใช่ครับ พี่ทั้งแผนกเรียกผมว่าลูกกันหมดเลยไม่เว้นแม้แต่พี่ผู้ชายยังเรียกผมว่าลูกเหมือนกัน แต่ผมก็ไม่ได้ไม่ชอบหรอก ดีจะตายมีแต่คนให้ความรัก แม้บางทีมันจะมากไปหน่อยก็ตาม แหะๆ           " มาแล้วหรอไอ้ลูกชาย รับงานไปเลยครับ " บอกก่อนจะทิ้งแฟ้มหนักๆใส่แขนผม            " พี่ก้อง ทำไมงานน้องเยอะจังวันนี้ " พี่แก้มที่คนในแผนกเรียกติดปากว่าเจ้เอ่ยถามรุ่นพี่ทันทีที่เห็นแฟ้มเอกสารมากมายจนลูกชายมโนแทบเซตอนรับแฟ้มมาไว้ในอ้อมแขน           " คุณแม่ทำช่วยลูกมั้ยละ " พี่ก้องไม่ได้ตอบออกไปเพราะรู้อยู่แล้วว่าการเงินบัญชีเป็นแบบนี้ปกติแต่ก็ไม่วายเอ่ยแซวคุณแม่สมมติที่สมมติตัวเองตั้งแต่น้องเข้ามาทำงานแรกๆ            " ไม่ดีกว่า หนูต้องเติบโตนะลูก " เอ่ยบอกเสียงแห้งก่อนจะตบไหล่บางปุๆไปหนึ่งที            " ถุ้ย ไปทำงานได้แล้วไป "           " 5555 "  ปันหัวเราะก่อนจะหอบแฟ้มงานมาวางไว้ที่โต๊ะ วางกระเป๋าสัมภาระอะไรต่างๆก่อนจะนั่งพักอีกห้านาทีแล้วเริ่มทำงานจากแฟ้มบนสุด            " เออทุกคน เจ้ลืมบอก วันจันทร์เราจะมีการต้อนรับประธานคนใหม่นะคะ ห้ามสายเด็ดขาด "            " ไปไงมาไงถึงเปลี่ยนมือวะเจ้ " พี่แบมถามขึ้น            " เรื่องของเรื่องคือท่านคนเก่าก่อนที่พวกเราจะมาทำงานเนี่ยท่านประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต คนที่ดูแลต่อคือคุณนพนั่นแหละซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่ชาย และคนที่กำลังจะมาสานต่อคือลูกชายของคุณนพ "           "พึ่งจบหรอครับ " เป็นปันที่เอ่ยถามเพราะความสงสัย            " ปล่าวหรอก แต่ปกติเค้าบริหารโรงแรมช่วยพ่อเลี้ยงที่อยู่ทางเหนือ ที่จริงสายเจ้บอกว่าเขาไม่ได้อยากมานะ พอมาถึงตอนนี้คงเพราะคุณนพจะไปคุมฝั่งยุโรปถึงต้องมา เห็นว่าเค้า 30 กว่าแล้วด้วยนะ "           " ต้องแซ่บแน่ๆเลยเจ้ หนูจะจัดเต็มมาเลยวันจันทร์ "  พี่แพรวที่นั่งอยู่ข้างๆผมพูดขึ้นก่อนจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ผมเห็นก็ต้องยิ้มตาม            " นังแพรว เบาหน่อย ก่อนจะไปถึงแกต้องผ่านลูกเจ้ก่อน มันเป็นธรรมเนียม "            " เจ้อ่า พูดอะไรเนี่ย "  ปันหันมามองเจ้ก่อนจะพูดเสียงอ่อนเสียงหวานใส่อย่างขอความเมตตา           " ฮ่าฮ่าฮ่า ก็มีใครมาใหม่ทีไรก็จีบปันก่อนทุกที เจ้กำไม้เรียวไม่เคยได้วาง "            " ไล่ผู้ชาย " พี่แพรวเสริม           " หึ ไล่ปัน "  เจ้ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย            " ฮ่าฮ่าฮ่า " ทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันทีที่มุขเจ้ผ่าน            " พูดแล้วเศร้า เจ้ยังหาพ่อให้ปันไม่ได้เลย "            " เจ้ก็ลองหาในทวิตสิ ในแท็กอะๆ "  พี่แบมเพื่อนรุ่นเดียวกับพี่แพรวเอ่ยขึ้น           " แท็กอะไร "            " นัดไง นัดคุย นัดกินข้าวงี้ สุ่มๆ  "            " บ้าบอ ถ้าเจอคนไม่ดีทำไง  "            " ก็ดูก่อนสิเจ้  พี่ต้นอ่อนแผนกไอทีก็หาแฟนจากทวิตนี่แหละ  "            " แปลกใจว่ะ "  เจ่เจ้ถามขึ้น           " แปลกใจที่หาแฟนได้หรอ " พี่แพรวเสริมกำลัง           " แปลกใจทำไมแม่ตั้งชื่อต้นอ่อน " และสุดท้าย เจ่เจ้ปิดมุข           " ฮ่าฮ่าฮ่า " ทุกคนทั้งแผนกระเบิดหัวเราะพร้อมกันทันทีกับมุขของเจ่เจ้ เรียกได้ว่าเป็นบุคคลที่สร้างรอยยิ้มของแผนกเลยก็ว่าได้ แต่อย่าพูดถึงเวลาเจ้จริงจังเลย ลูกน้อยแบบปันยังน้ำตาคลอเบ้า            " เอ่อพี่แบม แล้วพี่ต้นเขาหาจากแท็กไหนอะ " ด้วยความสงสัยถึงสกิดพี่แบมแล้วถามคำถามทันทีโดยลืมคิดไปว่า            " กรี๊สสลูก หนูถามทำไม หยุดเลย หยุดเดี๋ยวนี้ ห้ามคิด หนูยังเด็ก "  ทุกคนสะดุ้งทันทีที่เจ้โวยวายขึ้นมา ดีนะถึงจะเป็นห้องกระจกใสแต่ก็เก็บเสียงพอสมควร ไม่งั้นโดนกันหมด ความเล่นใหญ่ไม่มีใครปานของแม่ผม            " ผมปล่าวซักหน่อยเจ้ แค่ถามเฉยๆ " ร่างบางโบกไม้โบกมือพัลวันเมื่อทุกคนหันมามองผมกันหมด เรียกจ้องดีกว่า            " อินบทเกินไปแล้วอีเจ้ กลับมาทำงานส่งเลย ดีไม่ดีประธานคนใหม่อาจจะเนียบจะดุกว่าคุณนพก็ได้ ตายแน่ใครเคลียร์งานไม่เสร็จ " ทีนี้เป็นพี่ก้องพูดออกมา คงเพราะเม้าส์นานกว่าปกติ           " อย่าดุลูกเจ้พอ เจ้รักหนูนะปัน "  ก่อนจะเดินกลับไปนั่งโต๊ะทำงานตัวเองก็ไม่วายบอกรักลูกชายแบบผมก่อน           " เอ่อ แหะๆ ครับ " ผมยิ้มเขินๆก่อนจะตอบกลับไป           " แท็กนี้น้องปัน พิมพ์นัดก็ได้ หรือแบบ เกย์รุก เกย์รับ อะไรก็ว่าไป " พี่แบมเอี้ยวตัวมากระซิบผมเบาๆเพร่ะกลัวแม่มโนจะโวยวายขึ้นมาอีก ผมทำเพียงพยักหน้าก่อนพี่เขาจะกลับไปทำงานตามเดิม ผมทำเป็นไม่คิดอะไรก่อนจะทำงานต่อ หากแต่ในสมองตอนนี้บันทึกไว้หมดทุกแนวทางแล้ว           ลองดูละกัน