“เพ้นท์!” ใยไหมทุบโต๊ะหลังจากที่ทำรายงานกลุ่มจนเสร็จแล้วเกือบหกโมงเย็น “ไปเดินห้างกัน”
“แต่ว่า...” ฉันกำลังจะปฏิเสธเพราะว่าขืนกลับดึกมีหวังคุณพายโกรธแน่เลย อย่างที่บอกว่าช่วงนี้คุณพายกลับบ้านทุกวันไม่มีวันไหนที่คุณพายจะเลือกไปดินเนอร์กับผู้หญิงของตัวเอง หรือต่อให้มีงานหนักแค่ไหนก็แค่ขนกลับมาทำที่บ้าน ถึงได้กังวลอยู่ทุกครั้งเวลาเลิกเรียนดึกๆ แบบนี้
“ไม่มีแต่นะ ตั้งแต่เปิดเทอมมาพวกเรายังไม่เคยไปเดินห้าง ดูหนังกันเลย นะๆ” ภูมิกับตั้มที่เก็บของเสร็จก็พยักหน้าให้ฉันตกลง ซึ่งมันก็จริงตรงที่ว่าฉันไม่เคยไปไหนมาไหนกับเพื่อนเลยเลิกเรียนเสร็จก็พร้อมที่จะตรงกลับบ้านเสมอ อีกอย่างคุณพายก็ไม่ได้ห้ามถ้าหากฉันจะไปไหนมาไหนกับเพื่อน อยากจะโทรบอกเขาแต่มือถือไม่มีจึงทำได้เพียงพยักหน้าตกลง
“ดีมาก งั้นไปกันเลยนะ หิวแล้วด้วย!”
พวกเราสี่คนพากันไปเดินเล่นที่ห้าง เป็นอีกมุมหนึ่งที่ฉันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกได้กิ
