“ค่ะ” เธอรับเสื้อเชิ้ตไปก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ ผมจึงทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงและรูดซิปกระเป๋าหยิบเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนออกมาพาดไหล่ พลางนึกไปถึงเรื่องในสระวันนี้ก็ต้องยกมือลูบใบหน้าตัวเองสองสามครั้ง
“พาย คิดอะไรอยู่กันแน่ถึงได้จะทำแบบนั้น”
ผมไม่เคยมีความคิดจะทำแบบนั้นกับเพ้นท์ เพราะมองเธอด้วยความเอ็นดูมาตลอด แต่ทว่าหลังจากที่เพ้นท์โตขึ้นเป็นสาว บางอย่างในตัวของเธอดึงดูดผมอย่างแปลกประหลาดทั้งความรู้สึก ทั้งความต้องการเวลาเข้าใกล้กัน เพ้นท์ไม่ใช่เด็กน้อยที่ผมจะเข้าใกล้หรือชิดตัวเธอไปมากกว่านี้ เธอเป็นแค่เด็กในอุปการะของผมเท่านั้น ใช่มันก็เท่านั้นจริงๆ ความคิดในตอนนี้ไม่มีอย่างอื่นเลย เพียงแค่ตอนนั้นเราใกล้กันมากเกินไปต่างหาก
หลังจากนี้... คงต้องห่างเธอบ้าง อย่างที่ธนินบอกเพ้นท์น่ะโตเป็นสาวแล้ว ผมควรปล่อยให้เธอได้เจอกับโลกกว้างมากขึ้น จะให้มาจมปรักอยู่แบบนี้ไม่ได้ ถึงเวลาที่จะต้องปล่อยให้เธอได้ทำ
