“ช่วงนี้พี่แบงค์หายหัวไปเลยนะ”
“อ้าวนี่ไม่รู้ข่าวหรือไง พี่จอยบอกฉันว่าพ่อพี่แบงค์รู้เรื่องข่าวฉาวของลูกชายตัวเองก็เลยส่งตัวไปเมืองนอกนู้นแล้ว”
“ถามจริง” ฉันที่กำลังทำรายงานอยู่ถึงกับเงยหน้ามองภูมิและใยไหมกำลังสนทนากันเรื่องของพี่แบงค์ที่หายหน้าหายตาไปอย่างที่ใยไหมพูดถึง “ทำไมอะ ก็ลุงพี่แบงค์เป็นรองผู้อำนวยการมหาลัยอยู่ไม่ใช่อ่อ”
“ใช่ แต่ลุงพี่แบงค์ก็ไม่ได้ช่วยได้มากปะ” ภูมิหยุดพูดเมื่อตั้มเดินมาถึงพร้อมกับแก้วน้ำแดงสี่แก้วที่วางลงบนโต๊ะ “อีกอย่างพ่อพี่แบงค์ก็เป็นกรรมการบริษัทโชว์รูมรถแห่งหนึ่ง เห็นว่าโดนอิทธิพลมืดเล่นงานด้วยล่ะ”
“อ้าวแล้วเกี่ยวไรกับพี่แบงค์อะ พ่อก็ส่วนพ่อปะ” ใยไหมถามคำถามที่ฉันสงสัยไม่ต่างกัน ภูมิจึงถอนหายใจและดูดน้ำแดงเกือบค่อนแก้ว
“พี่จอยบอกมาแต่ไม่รู้จริงเท็จแค่ไหนนะ” ภูมิมองซ้ายมองขวาราวกับกลัวใครจะมาได้ยินบทสนทนาต่อจากนี้ “เห็นว่าไปเล่นเด็กของเจ้าของบริษัทพ่อตัว
