“ขอโทษ แต่วันนี้ฉันเห็นอาของเพ้นท์ หล่อรวยขนาดนั้นทำไมไม่ขอให้เขาซื้อมือถือให้ล่ะ” ใยไหมยังคงถามด้วยความห่วงใยก่อนจะหยิบมะม่วงจิ้มพริกเกลือเข้าปาก “ขนาดนาฬิกาเรือนละหมื่นกว่าบาทยังซื้อให้ได้เลย กะอีแค่มือถือ”
“นาฬิกา... เรือนนี้น่ะเหรอ หมื่นกว่าบาท?” ฉันไม่เคยรู้เลยว่าคุณพายซื้อของให้แพงขนาดนี้
“อือ ก็มันเป็นแบรนด์ดังราคาก็หมื่นขึ้นเนี่ยล่ะ”
“ฉันไม่รู้เลย” ลูบไล้ไปตามเรือนนาฬิกา รู้สึกตกใจไม่น้อยกับของขวัญของคุณพายที่นอกจากจะมีค่ายังมีราคาสูงจนฉันคาดไม่ถึงด้วยซ้ำ
“หรือว่าอาเพ้นท์ไม่ให้มีมือถือ” ใยไหมยังคงซักถาม “ยุคนี้ก็ต้องมีมือถือแล้ว ไปไหนมาไหนจะได้ติดต่อกันได้สะดวก ไปขอเลยจะได้มีกลุ่มไลน์ไว้คุยกัน”
ฉันไม่ตอบอะไรแต่กลับเอาคลีนซิ่งของใยไหมมาเช็ดตามใบหน้าตัวเอง ไม่ใช่ไม่ขอ แต่ไม่กล้าที่จะขอต่างหาก ฉันไม่มีสิทธิ์ไปขอนู้นนี่นั้นตามใจ อีกอย่างฉันไม่เคยขออะไรจากคุณพายดังนั้นมันยากถ้าหากจ
