“ถึงเธอจะไม่อยากเล่า แต่ฉันอยากฟัง” พอบอกจุดประสงค์มาตรงๆ แบบนี้ จะไม่เล่าก็ยังไงอยู่นะ ฉันเดินไปนั่งทิ้งตัวบนโซฟาอีกครั้ง หันไปมองคุณคัทและเอ่ยปากเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟังแทนการเล่าเรื่องที่อึดอัดใจให้คุณพายฟัง คุณคัทนั่งฟังอย่างเงียบๆ พร้อมยกแก้วชาขึ้นจิบ “เธอต้องบอกไอ้พาย”
“คุณพายเครียดเรื่องงานมากนะคะ เพ้นท์ไม่อยากให้เรื่องไม่เป็นเรื่องทำให้คุณพายต้องปวดหัวน่ะค่ะ”
“แต่แบบนี้เธอจะไม่ปลอดภัย หมายถึงแบบ...” คุณคัทนิ่งไปเนื่องจากฉันมองสบตากับเขาตอนที่บอกว่าไม่ปลอดภัย “พ่อกับแม่เธอดูคุกคาม ฉันเห็นตอนนั้นยังคิดว่าเธออาจโดนฉุดมากกว่ามาขอร้องให้กลับไปอยู่ด้วยกันดีๆ”
“...”
“ฉันทำอะไรไม่ได้ แต่ไอ้พายทำได้” ฉันกุมมือตัวเองแน่นพลางถอนหายใจออกมา “มันเป็นคนเดียวที่เป็นผู้ปกครองหรือพ่อก็ว่าได้”
อันนี้เห็นด้วยกับคุณคัทนะที่ว่าคุณพายคือพ่อ แต่เป็นพ่อคุณทูนหัวต่างหาก
“ถ้าเธอไม่บอกมันแล้วมันมาเจอเ
