“ฉันกลับมาแล้ว เพราะงั้นเลิกหงอยเป็นหมาถูกเจ้าของทิ้งสักทีนะ”
“คุณพาย...” เปรียบเทียบฉันเป็นหมาเลยเหรอเนี่ย!
“หมาน้อยไปอาบน้ำนอนได้แล้ว พักผ่อนบ้าง หลับไม่ลงเพราะฉันสินะ” เขาพูดแกมแหย่จนฉันทำหน้าบูดใส่เขา
“คุณพายไม่หิวอะไรเหรอคะ เพ้นท์จะได้ไปทำให้ทาน”
“ไม่อะ ฉันว่าจะนอนแล้วเหมือนกันแต่เดี๋ยวเคลียร์งานอีกนิด” แม้จะไปดูงานมาแล้วก็ยังต้องมาทำงานอีกเหรอ เมื่อได้คำตอบที่อยากได้แล้วจึงขอตัวเข้าห้องมา พลางเปิดถุงของขวัญจึงได้เห็นว่ามีเสื้อคอเต่าสีฟ้าอ่อนรัดรูปเนื้อผ้าบางเบาแต่ก็หนาพอควร และกล่องน้ำหอมที่เปิดออกมาแล้วขวดน่ารักมาก ฉันเปิดฝาออกจึงลองดมดูซึ่งกลิ่นหอมดอกไม้อย่างที่คุณพายว่าจริงด้วย
ของขวัญที่เขาซื้อให้สำคัญกับฉันทุกอย่าง ไม่ว่าของชิ้นนั้นจะมีราคาหรือไม่มีราคา ถ้าเป็นของที่คุณพายซื้อหรือให้ฉันจะเก็บรักษาไว้อย่างดีที่สุด ฉันทิ้งตัวลงนอนบนเตียงและมองเพดานห้องก่อนจะยิ้มออกมาเพราะห
