Chapter 25
Matagal na akong gising pero hindi ko magawang lumabas ng silid.Wala akong tigil sa kakaiyak habang paulit.ulit kong pinapanood mula sa videocam na hawak ko,ang mga masasayang oras na magkasama kaming dalawa.Wala akong ideya kung paano ko hahanapan ng paraan para makalaya siya.Nang makarinig ako ng mararahan na katok sa pinto.
"Maddison,buksan mo naman ang pinto,"malumanay na tawag ni Aurelia mula sa labas.
Bumuntong-hininga ako at bumaba ng higaan.I opened the door
"Aurelia,"walang ka gana-gana kong tugon sa kanya.
"Kumusta na ang pakiramdam mo?Alalang-alala na kami sayo,nataranta kaming lahat kagabi sayo bigla kang nawalan ng malay,"nag alalang sabi niya.
Tumango lang ako sa kanya,sa sobrang pag alala ko siguro kaya nawalan ako ng malay.Umupo muli ako sa gilid ng kama.
