ลลิลฟื้นขึ้นมาไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน บ้านหลังใหญ่ร้อมรอบด้วยป่ามีเสียงคลื่นคล้ายๆทะเลลลิลได้กลิ่นอาหารที่คุ้นเคยเสียงคนหลายคนคุยกันลลิลไม่คุ้นกับเสียงพวกนี้เลยใครกัน
"ใครกันเสียงพวกนี้ใครกันนะ เสียงเหมือนทะเลเลยคุณนันทร์จับเรามาขังไว้ที่ไหนนะ"
"แอ๊ดดดดด"(เสียงเปิดประตู)
"อ้าวคุณลินตื่นแล้วเหรอ? ที่นี่คือบ้านของนันทร์เองมีพี่น้องอยู่หลายคนเลยเดี๋ยวจะพาไปรู้จักเพราะคุณลินจะต้องมาอยู่กับพวกเราที่นี่ด้วยกันในฐานะคนรักของนันทร์"
"ไม่คุณนันทร์เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าลินไม่ได้ชอบคุณนันทร์แบบนั้นผู้หญิงกับผู้หญิงรักกันไม่ได้หรอกปล่อยลินไปเถอะนะป่านนี้แม่รอแล้วแม่จะเป็นห่วง"
"ไม่หรอกค่ะนันทร์ส่งข้อความไปหาแม่แล้วว่าคุณลินอยู่กับนันทร์นี่ไง"
ชนกนันทร์ชูโทรศัพน์ของลลิลให้ดูว่าเธอได้ส่งข้อความไปให้แม่แล้ว
"นันทร์เห็นข้อความที่คุณลินคุยกับพี่นนทร์แล้วคุณลินรักพี่นนทร์จะไปรักมันทำไมคนเลวๆพรรณนั
