ผมล้วงฝ่ามือเข้าไปที่ขอบกางเกงในตัวจิ๋ว แม้จะไม่เห็นแต่ผมก็สัมผัสได้ครับว่ามันเป็นลูกไม้ตัวจิ๋วที่เนื้อละเอียดมาก และนั่นยิ่งเร่งเร้าให้ผมอยากไปให้ถึงครับ ผมอยากรู้ว่าภายใต้ลูกไม้ตัวสวยนั้นจะซุกซ่อนบางอย่างที่สวยงามไว้ได้มากขนาดไหน แต่เพราะคุณพิมยังไม่ยอมโดยง่าย ผมจึงต้องรุกต่อ
“อื้อ... อย่า... อย่าเขี่ย โอว... ไม่... อย่ากัด อ๊ายยยยย... อย่า...”
คุณพิมร้องอ๊ายเลยครับ เมื่อผมกัดเบาๆ ที่ยอดอกพุ่งชูชันนั้น แม้จะเป็นนอกเสื้อ แต่ความนูนเด่นแข็งเป็นไตก็ทำให้รู้ว่าตำแหน่งนั้นอยู่ตรงไหน ผมทั้งกัด ทั้งดูด ทั้งเลีย ส่วนนิ้วมือด้านล่างก็เขี่ยระรัวที่ยอดเกสร
เพราะความฉ่ำชื้นทำให้เส้นไหมนุ่มนิ้วเรียบลู่ แค่สะกิดก็ถูกจุดได้โดยง่าย ผมไม่รอช้าที่จะเร่งความเร็วครับ เพราะเวลาและวารีไม่รอใคร และผมก็ไม่อยากให้ขาดช่วง
“อื้อ... นายจะทำอะไร ไม่นะ
