กันยาหลับไปแล้วเรียบร้อย ผมยังมีแรงเหลือเฟือที่จะใช้กับเธอ ไม่รู้เป็นอะไร กับกันยาผมมีอารมณ์ได้ตลอด มันไม่รู้สึกไม่พอ ทั้งที่ผมตั้งกฎเกณฑ์ของตัวเองไว้แล้ว ว่าจะไม่กินซ้ำ ไม่สานต่อ แต่ต้องพังลงเพราะกันยา ผมพยายามไม่เอาตัวเข้าไปเกี่ยวข้องพัวพัน แต่มันยังวนเวียนอยู่ที่เดิม สุดท้ายก็เป็นผมเอง ที่วิ่งเข้าหาเธอ ผมไม่รู้ว่าอาการที่เกิดขึ้นมันคืออะไร ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเลย ผมไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้ แต่กับกันยาแม้แต่ห้องนอนยังเธอยังได้เข้า และนอนร่วมเตียงกับผมยันเช้า ผมรู้สึกหวงเธอไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ ผมไม่อยากมีอารมณ์แบบนี้ เพราะรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะแพ้ภัย
"กันยาตื่นไปอาบน้ำก่อน ตัวเธอเหนียวมากเลย" ผมกำลังปลุกยัยแสบไปล้างตัว ผมปล่อยน้ำไปเยอะ มันคงเหนียวเหนอะไปหมด ยัยแสบไม่แม้จะขยับตัว
"อืมม" มีเพียงเสียงงึมงำในลำคอ สุดท้ายผมต้องลุกไปหยิบผ้าชุบน้ำมาทำความสะอาดให้เธอ อยากให้กันยาได
