ตลอดเวลาที่กินข้าวกันตรงนั้น นีอายกมือถือของนางถ่ายรูปของทั้งสองคนเอาไว้มากมาย นีอาไม่เคยเห็นฟรานมีหน้าเต็มไปด้วยความสุขแบบนี้มาก่อน นางยังได้ส่งรูปถ่ายบางส่วนไปให้กับคุณฟาอินดูด้วย และก็ได้ส่งข้อความไปอีก
นีอารอให้คุณฟาอินอ่าน แต่ก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหว เขาคงจะงานยุ่งเหมือนเช่นเคย จนละเลยคนสำคัญอย่างฟราน นีอาเข้าใจเขาน่ะว่านั่นคือหน้าที่ เวลาที่เขาอยู่กับฟราน คุณฟาอินก็ทำหน้าที่อย่างเต็มที่ แต่ก็นั่นแหละ... ฟรานต้องการความรักและความอบอุ่นจากคุณพ่อมากกว่านี้
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
รพิชาอยู่ในห้องของฟราน ทั้งสองนอนด้วยกันอยู่บนเตียง ของฝากของคุณยายเป็นหนังสือ ก ไก่ ข ไข่
“คุณยายฝากเอาไว้ให้ฟรานหัดเขียนภาษาไทยค่ะ”
เด็กชายกอดสมุดเหล่านั้นไม่ยอมห่าง จนรพิชาต้องบอก
“เก็บไว้ก่อนดีไหมครับ ประเดี๋ยวจะยับหมดนะ แล้วค่อยหัดเขียนกันพรุ่งนี้”
“พรุ่งนี้หรือครับ”
“ค่ะ น้าทอฟฟี่จะสอนการเขียนภาษาไท
