เขมจิราช้อนสายตาละห้อยมองสบนัยน์ตากับเขา
“ไว้คุยตอนเช้าไม่ได้เหรอคะ?”
“เธออยากให้คนอื่นรู้เรื่องของเรางั้นรึ?” ชายหนุ่มตอบเสียงแผ่วๆ เขายิ้มแบบเป็นต่อ เมื่ออีกฝ่ายสีหน้าสลดลงทันใด
“คือ...” เธอบิดข้อมือที่ถูกพันธนาการไว้ไปมา
“ความจริง...มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย เมื่อเธอกับผมโตๆ กันแล้ว”
ภีรพลคลายกำลังที่กดตรึงข้อมือเรียวบางเอาไว้ เขามองหน้าเขมจิรา สบนัยน์ตากลมใสนั่นตรงๆ
ทั้งที่อากาศยามดึกเย็นฉ่ำ แต่เหงื่อเจ้ากรรมก็ยังไหลซึมออกมาจากข้างขมับ สีหน้าซีดลงเรื่อยๆ เพราะทันทีเรื่องน่าอายนี่แพร่งพรายออกไป คนที่เสียใจคนแรกคือมารดาของเธอเอง เมื่อบุตรสาวที่ท่านฟูมฟักทำตัวเหลวไหล เพราะต้องการประชดประชันอดีตคนรัก
“ค่ะ...เราโตๆ กันแล้ว และเราควรตกลงกันแบบผู้ใหญ่”
เขมจิราทำใจกล้า เธอเลี่ยงหลบไปทางไหนไม่ได้ เมื่อหนทางข้างหน้ามีแต่ทางตัน
“ใช่เราเป็นผู้ใหญ่แล้วทั้งสองคนจะมีใครว่าได้ล่ะ หากเราจะม
