เธอนอนไม่หลับ พอดีกับที่เขมนิจมารดาของเขมจิราโทรศัพท์ไปหา ภัคตรารีบคว้าโอกาสนั่นเธอบอกสามีก่อนจะรีบผลุนผลันออกมา...
เธอใช้โอกาสนั้น ตระเวนหาภีรพลเกือบทุกผับที่คิดว่าชายหนุ่มจะหมกตัวอยู่ที่นั่น
แต่...เธอควานหาได้แค่ความว่างเปล่า อดีตคนรักเหมือนเป็นแค่กลุ่มควัน...เธอเลยจำเป็นต้องเดินทางมาอยู่เป็นเพื่อนมารดาของเขมจิรา เพื่อให้สมเหตุสมผล...
“ขอบคุณพี่ภัคมากเลยนะคะที่มาอยู่เป็นเพื่อนแม่ขิม” คนก่อเรื่องกระพุ่มมือไหว้พี่สาว เอ่ยเสียงอ่อยๆ
“แม่เธอก็เหมือนแม่ฉันนั่นแหละยัยขิม เราเป็นญาติกันไม่ช่วยกันแล้วใครจะช่วยล่ะ”
ภัคตราตอบเสียงขุ่น เอื้อมมือฉวยกระเป๋าสะพายราคาเรือนแสนขึ้นมาคล้องที่หัวไหล่ “ภัคกลับก่อนนะคะคุณอา พี่กลับล่ะยัยขิม บ้านนู้นก็มีเรื่องเหมือนกัน”
ภัคตรากล่าวลา เธอเปรยทิ้งท้ายให้เขมจิรามองตาม
ครั้นเมื่อพี่สาวหายลับประตูหน้าบ้านออกไป
“ลูกชายคุณภีมเขาเพิ่งกลับมาน่ะ เห็นยัยภัคเล่าว
