“เหม็นนายนั่นแหละ” มือหนาหลุดออกจากไหล่ของร่างบางทันทีที่ได้ยินแบบนั้น น้ำผึ้งหมุนตัวหันหลังให้ทันที เธอกำลังจะอยากอ้วก แต่เหมือนจะไม่ออกมา ชายหนุ่มยืนงงเบิกตากว้าง แต่ด้วยความรู้ที่เขามี เขาก็รู้ได้ว่ามันเป็นอาการแพ้ท้อง
“แล้ว…แล้วผมจะได้นอนกอดคุณไหม” ชัยย์เอ่ยถามเสียงแผ่วเบา เขาก้าวถอยหลังออกมาเล็กน้อยเพราะกลัวว่าเธอจะคลื่นไส้ยิ่งกว่าเดิม
“ออกไออ่อน” (ออกไปก่อน) น้ำผึ้งถึงกับยกนิ้วขึ้นมาบีบจมูกไว้ ชัยย์เลิ่กลั่กใจหนึ่งก็อยากจะคุยต่อแต่ก็กลัวเธอจะทนไม่ไหว ชายหนุ่มหมุนตัวหันหลังเดินไปหยิบหมอนก่อนจะเดินออกไปอย่างคนมึนงงสับสนว่าตัวเองควรจะทำยังไง
แอ๊ดดด~~
ชายหนุ่มปิดประตูให้เธอก่อนจะเดินไปมาหน้าประตู สีหน้าของเขาเศร้าหมอง ลำแขนแกร่งโอบกอดหมอนไว้แน่น ใครมันจะไปนอนหลับกัน เขาคิดในใจ ความใกล้ชิดทำให้เขาเสพติดกลิ่นกายเธอ แบบนี้จะให้เขานอนหลับได้ยังไงกัน
ชายหนุ่มเดินไปมาอยู่พักใหญ่ก่อนจะค
