หลายวันต่อมา… [03.00 น.]
@บ้านพักบุคลากรณ์แพทย์
“นาย…” เสียงเรียกของหญิงสาวดังแผ่วเบาท่างกลางความเงียบสงบในเวลาเกือบจะถึงรุ่งเช้าของวันใหม่ เธอเอ่ยขึ้นหลังจากรู้สึกตัวว่าหิวอะไรบางอย่าง จู่ ๆ น้ำลายของเธอก็สอขึ้นมา
“คุณ…” มือบางสะกิดเข้าที่แผงอกแกร่งที่เธอกำลังซบอยู่ แต่ไร้เสียงตอบรับ เธอกำลังหงุดหงิดขึ้นมา เมื่อน้ำลายของเธอสอขึ้นมามากกว่าเดิม ว่าแล้วมือบางก็เลื่อนขึ้นไปที่ใบหน้าเขา เธอลูบ ๆ คลำๆ ก่อนจะเบี่ยงมือไปด้านข้าง น้ำผึ้งจับเข้ากับใบหูของชายหนุ่ม ก่อนที่จะ
“โอ๊ยย อะ อะ ปล่อย เจ็บๆ” เสียงร้องโอดครวญดังขึ้นทันทีที่น้ำผึ้งออกแรงบิดที่ใบหูของชายหนุ่ม ชัยย์กะพริบตาถี่ ๆ ก่อนจะก้มลงมองหญิงสาว เขาไม่เห็นใบหน้าด้วยความมืดในเวลากลางคืน
“ฝันร้ายเหรอ” ชายหนุ่มพึมพำออกมาก่อนจะกอดร่างบางแน่นกว่าเดิม แต่หญิงสาวที่กำลังไม่มั่นใจในความรู้สึกตัวเองว่าตัวเองกำลังรู้สึกหิวอะไรกันแน่
“นอนต่
