ใบหน้าคมคายของชายหนุ่มเริ่มซีดเผือด เขาทำอะไรผิดอีกเนี่ย แค่ไม่กลับบ้านแค่วันเดียวเองทำไมต้องหยิกหูเขาจนมันจะขาดขนาดนี้เนี่ย
"มะ ... หมูอ้วน เฮียเจ็บนะครับ เจ็บๆ"
"บิดให้ขาดไปก็ดี"
กะเพราปล่อยมือของตัวเองออกจากใบหูของเกรย์ดูจากท่าทางแล้วเขาก็คงจะเจ็บจริงๆ นั่นแหละ ก็มันหมั่นไส้ แค่เธอเผลอพูดว่าเป็นเพื่อนเพราะกลัวไม่ได้งานถึงกับต้องหนีเธอไปขนาดนี้ ปล่อยให้เธอกลับบ้านคนเดียวแล้วยังไม่กลับบ้านอีก นี่ยังไม่ร้ายแรงเลยนะ สิ่งที่มันร้ายแรงกว่านี้ก็คือ อีผู้หญิงคนนั้นมั้นเป็นใคร
"เรื่องของเราเคลียร์แล้วใช่ไหมเฮีย"
"ครับ"
ปากพูดรับคำแต่มือหนายังยกถูใบหูของตัวเองปอยๆ พลาดแล้วที่ยอมเมียมากเกินไป อีกหน่อยก็คงจะต้องก้มกราบเช้ากราบเย็นละมั้ง
"งั้นมาเรื่องของเฮียบ้าง"
เกรย์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากทำไมวันนี้กะเพราน่ากลัวจังเขามองหน้าเธอนิ่งๆ พยายามที่จะดูว่าเธออยากรู้อะไร แต่เขาตอบได้ทุกคำถามนั
