"เอเดน ติดต่อเฮียได้ไหม"
หลายชั่วโมงต่อมากะเพราตัดสินใจกลับบ้านมาก่อนเมื่อเกรย์ไม่รับสายดูวี่แววแล้วเขาไม่น่าจะกลับมารับเธอด้วยซ้ำ เธอโทรหาเอเดนหลังจากรอเกรย์มาหลายชั่วโมง
(ติดต่อนายไม่ได้เหมือนกันครับคุณเพรา)
เอเดนตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงยานคางเพราะกะเพราโทรมาหาเขาในยามวิกาล เขาหันไปมองหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆ แล้วลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง
"เขาไปไหนของเขานะ ทำยังไงถึงจะตามเขาได้"
(เดี๋ยวนายก็กลับมาเองครับ คงมีเรื่องไม่สบายใจนายเป็นแบบนี้บ่อยๆ)
เอเดนตอบกลับกะเพราไปอย่างนั้น เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หลายครั้งที่ผ่านมาหากเกรย์จะหายตัวไปอย่างนี้ก็เป็นเพราะเรื่องของกะเพราเรื่องเดียว
"งั้นเดี๋ยวฉันโทรไปใหม่นะ"
กะเพราวางสายของเอเดนพลางมองไปที่ประตูห้องของเธอตลอด หากเกรย์เปิดประตูเข้ามาจะได้เห็นเธอเป็นคนแรก หญิงสาวเดินไปเดินมาวนอยู่ในห้อง หัวใจของเธอมันสั่นระริกเพราะเกรย์
"ไอ้เฮียบ้า พ
