ฟานตามน้องเข้ามานั่งในร้าน เลือกสั่งเป็นอาหารและเครื่องดื่มเบา ๆ แทนเพื่อไม่ให้ระดับแอลกอฮอล์มากเกินไป เพราะเค้าต้องขับรถไปส่งน้องที่บ้านคืนนี้
ฟานนั่งจิบเครื่องดื่มไปพลาง นั่งมองเด็กน้อยของเค้าทำงานไปพลาง มีบ้างที่น้องหันกลับมามองแล้วส่งยิ้มมาให้ เค้าเองก็ยิ้มตอบกลับไปเพื่อให้กำลังใจอีกคน
“ขอโทษนะคะ เห็นมาคนเดียวให้เรานั่งเป็นเพื่อนดีมั้ย” สาวสวยนุ่งน้อยห่มน้อยเดินเข้ามาทักฟานที่โต๊ะ
“ไม่ดีกว่าครับ ผมมาเฝ้าว่าที่แฟน ไม่รบกวนคุณดีกว่า” ฟานตอบเสียงนิ่ง รอยยิ้มที่เคยส่งให้โมหุบลงทันทีที่มีคนเดินเข้ามาขัดจังหวะการส่งกำลังใจให้เด็กน้อยของเค้า
“อ่อ ขอโทษนะคะ” สาวสวยคนนั้นหน้าเสียเดินหนีกลับโต๊ะไปแทบไม่ทัน โมยิ้มเบา ๆ ส่ายหน้าให้กับการปฏิเสธสาวอย่างตรงไปตรงมาของอีกคน
“น้องครับ” ฟานยกมือเรียกโมให้มาหาที่โต๊ะ “รับอะไรเพิ่มคะ” โมเดินมาที่โต๊ะ ถามฟานด้วยรอยยิ้ม
“รับพนักงานได้มั้ยครับ” ฟานหยอดก
