Sibel
Odamda saçlarımı tarıyordum. Saçlarıma sadece ben dokunurdum. Başka kimseye güvenemiyordum. Saçlarıma bir el değince sanki tüm vücudum ağrıyordu. Göz yaşlarımı tutamıyordum. Yine o güne geri dönüyordum.
Saçlarım belime kadar uzanıyordu. Siyah saçlarım gürdü. Kuaför dokunamazdı. Hep ben keser, ben yapardım saçlarımı. Çocukken hırpalanmasına rağmen yine de kuvvetli saç tellerim vardı. Aynı benim gibiydi. Ataerkil bir evde büyüdüm. Çok baskı gördüm. Hep ezildim ama sonunda güçlü bir kız oldum.
Bu evde kadınlar sadece erkeklerin kölesidir. Biz erkeklere hizmet etmek, misafirlerini ağırlamak, uysal olmak ve zamanı gelince onların çıkarları için evlenmekle mükellefiz.
Yine de hakkını yiyemem. Abim babam gibi değil. Üniversiteye gittim, gezmelere gidiyorum, arkadaş çevrem var. Üstelik
