ห้องทำงานของนักรบ
ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องทำงานของนักรบ ภายในห้องนั้นผนังห้องแทบจะทั้งหมดถูกทำให้เป็นชั้นวางหนังสือซึ่งสูงเกือบถึงหลังคาและก็มีหนังสืออยู่เต็มทุกชั้นวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยตอนนี้เหมือนฉันอยู่ในห้องสมุดเพราะหนังสือเยอะมาก
“จะยืนโง่ๆอีกนานไหม-_-” นักรบนั่งบนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานเอ่ยถามวาเลนไทน์ที่ยืนตะลึงกับห้องทำงานของเค้าเกือบจะ5นาทีแล้ว
“อะอ้อ”ฉันรีบไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเขา
“อะนี่ เอกสารที่เธอต้องเซ็น ข้อมูลการใช้หนี้ของเธอก็อยู่ในนี้ อ่านซะ”ว่าแล้วก็ยื่นใบสัญญามาให้ฉัน ฉันรับก้มอ่านเอกสารอย่างละเอียดพออ่านจบ
“นี่อะไร นี่มันสัญญาทาสนินี่มันสมัยไหนแล้วคุณ”ฉันโวยหลังจากอ่านจบ
“นี่เป็นสัญญาที่ฉันคิดเอง ถ้าเธอรับไม่ได้ฉันจะคนไปจับน้องชายเธอมาทำแทน แต่ฉันไม่ขอรับประกันนะว่าน้องชายเธอจะมีชีวิตรอดกลับไปไหมนะ คิดดูเอาเอง?” นักรบอธิบายอย่างใจเย็น
“แต่ กฎแต่ละข้อของนายมันเกินไปอ่ะ”ฉันโอดครวญ
“กฎของฉันมีแค่3ข้อ ยากตรงไหนอธิบายสิ”
“ยากทุกข้อ อย่างข้อ1. ต้องทำตามคำสั่งคุณนักรบทุกอย่างห้ามมีข้อยกเว้น แล้วถ้านายสั่งให้ฉันไปตายฉันก็ต้องไปตายหรอห้ะ ข้อ2. ต้องเรียกคุณนักรบว่า เฮีย และแทนตัวเองเวลาพูดกับคุณนักรบว่า หนู แหวะนึกถึงแล้วจะอ้วกอ่ะ และไอ้ข้อสุดท้ายนะทำไม่ได้แน่นอน ข้อ3. การใช้หนี้ของคุณคือต้องอยู่กับคุณนักรบตลอดเวลาห้ามแยกจากกัน ไม่เอาอ่ะลำพังเจอกันแค่10นาทีฉันก็จะตายแล้ว”ฉันทำไม่ได้เลยซักข้อ
“บอกแล้วไงฉันแล้วแต่เธอ เธอจะทำหรือให้ฉันไปลากคอน้องชายเธอมากระทืบจนพอใจ ว่าไงตัดสินใจยัง”
“แล้วฉันต้องทำแบบนั้นนานแค่ไหน”
“จนกว่าฉันจะพอใจ”
“ ............”ฉันกำลังคิดว่าจะทำดีไหม
“ฉันจะนับ1ถึง3นะ ถ้าเธอไม่ทำฉันจะสั่งลูกน้องไปเอาตัวน้องเธอมา”
“1”
“.....”
“2”
“.....”
“3”
“ตกลงค่ะ! ฉันจะทำ”ฉันไม่เหลือทางเลือกแล้วสินะ
“โอเค ป่ะไปอาบน้ำกัน”ไม่ว่าเปล่าดึงมือฉันให้ตามขึ้นไป
ห้องนอน
ตอนนี้ฉันเข้ามาอยู่ในห้องนอนของหมอนั้นแล้วและตอนนี้หมอนั้นกำลังปลดกระดุมเสื้ออยู่ค่ะทุกคนO_O
“เฮ้ยๆๆๆๆนายกำลังจะทำอะไรอ่ะ?”
“ต้องเรียกฉันว่าอะไรนะ”หมอนั้นหันมาพูดกับฉันหลังจากปลดกระดุมเสื้อหมดแล้ว อื้อหื้อซิกแพคแน่นเวอร์? อืมน้ำลายไหล
“ฮะ เฮีย?”
“เก็บน้ำลายหน่อยยัยเบื๊อกน้ำลายไหลหมดแล้ว”
“ฮะ ฮะใครน้ำลายไหลไม่ทราบ ฉันแค่หิวน้ำต่างหาก”ฉันรีบปาดน้ำลายออก เสียฟอร์มหมด
“ไปเตรียมน้ำใส่อ่างให้ฉันหน่อยวันนี้ฉันจะแช่นำ้”หมอนั้นสั่งขณะที่กำลังจะถอดกางเกงอีกชิ้น
“โอเคๆ อย่าเพิ่งถอดสิ ไปแล้วๆ”ฉันรีบวิ่งไปเตรียมน้ำอย่างเร็ว
“ไอ้นักรบบ้า ไอ้บ้ากาม คิดจะถอดก็ถอดไม่อายใครเลยหรือไง”ฉันยืนบนคนเดียวขณะกำลังเปิดน้ำใส่อ่างกุชชี่
“เสร็จยัง” หมอนั้นเดินเข้ามาในห้องน้ำ บนตัวของหมอนั้นมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ใช้ปิดเบื้องล่างของเขาซึ่งผ้าเช็ดตัวก็หมิ่นเหม่เหลือเกินจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่ ภาวนาขอให้มันหลุดเถอะ เอ้ยๆนี่ฉันเป็นอะไรไป งือๆช่วยด้วยฉันกลายเป็นคนลามกไปแล้วว่าแต่ทำไมกล้ามแน่นจัง?
“มองขนาดนี้เดินมาจับเลยไหม”ไม่ว่าเปล่ายังเอามือฉันไปลูบซิกแพกเค้า ลากตั้งแต่หน้าอกลงมาถึงปมผ้าขนหนูฉันรีบสะบัดมือออกแล้ว
รีบวิ่งออกไป
“เฮ้อ เกือบไปแล้ว” แย่แน่ๆเลยฉัน
ด้านนักรบ
หลังจากผมแกล้งยัยตัวเล็กจนวิ่งหนีผมออกไปผมก็อาบน้ำแช่น้ำในอ่างที่เธอเตรียมให้ ทุกคนคงรู้จักผมบ้างแล้วแต่ผมจะแนะนำตัวอีกที ผมคือนักรบเป็นเจ้าของเกาะBlacklist ผมมีน้อง2คนครับ คือ นำทัพน้องชายผมและควีนน้องสาวผม ผมเป็นคนค่อนข้างเงียบนะถ้าเทียบกับเหล่าน้องๆผม ด้วยความที่ผมเป็นพี่ใหญ่ผมจึงมีความเป็นผู้นำ และอาจดูหน้ากลัวนิดถ้าคุณไม่รู้จักผมดี แล้วก็สาเหตุที่ผมยอมให้วาเลนไทน์มาใช้หนี้แทนน้องเธอก็เพราะว่าผมอยากแกล้งเธอน่ะ เวลาเห็นหน้าโกรธๆ เวลาเห็นหน้าอึ้งๆของเธอตอนเห็นอะไรแปลกมันทำให้ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกถึงเราจะเพิ่งเจอกันวันนี้ แต่กลับทำให้ใจของผมที่ไม่เคยเป็นให้ใครกลับมาเปิดให้เธอ หรือนี่เค้าเรียกว่ารักแรกพบกันนะ
ผมแช่น้ำนานไปหน่อยตั้ง1ชั่วโมงแหนะไม่รู้ป่านนี้ยัยตัวเล็กทำอะไรอยู่ ผมเป็นประตูออกมาก็เห็นยัยตัวเล็กนอนคดอยู่บนโซฟาผมจึงรีบเดินไปใส่กางเกง(ผมไม่ใส่เสื้อนอนนะมันร้อน)และเดินไปช้อนตัวอุ้มคนตัวเล็กไว้ในอ้อมกอดและเดินตรงไปยังเตียงนอนวางเธอลงอย่างเบาและแทรกตัวนอนข้างเธอและดึงเธอเขามานอนในอ้อมกอดเขา
“อือ” คนตัวเล็กรู้สึกตัวเล็กน้อยขยับหน้าเข้ามาซุกอยู่ตรงซอกคอเค้า
“น่ารักจัง” ว่าแล้วเค้าก็ก้มหอมแก้มหญิงสาวพร้อมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นและหลับตาลง
“ฝันดีครับ ยัยตัวเล็ก”