ฉันตวาดนักรบด้วยความโกรธ
“ฉันนนน ฉัน คือว่า”นักรบอ้ำอึ้ง
“ไม่ต้องพูดหรอก ฉันไม่อยากฟัง”ฉันพูดและเบือนหน้าหนีเค้า
“พูดไปตอนนี้เธอคงยังไม่ฟังแต่รู้เอาไว้ว่าฉันไม่เคยคิดจะทำร้ายเธอเลย”นักรบพูดเรียบๆและอุ้มฉันออกจากห้องน้ำวางฉันลงที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งและเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ฉัน
“ฉันจะไปรอข้างนอกนะแต่งตัวเสร็จฉันจะพาเธอลงไปกินข้าวนะ”พูดจบนักรบก็เดินออกไป
ตอนนี้จิตใจฉันบอบช้ำเกินกว่าจะมาฟังคำแก้ตัวปลอมๆของนักรบไหว ฉันแต่งตัวเองเสร็จฉันก็พยุงร่างกายอันบอกช้ำของตัวเองไปที่เตียงแต่ฉันก็ต้องหยุดเพราะที่เตียงตอนนี้มีแต่ร่องรอยของเหตุการณ์เมื่อคืนอยู่เต็มไปหมด แค่ฉันนึกถึงน้ำตามันก็ไหลออกมาฉันจึงไปนอนที่โซฟาแทน
ด้านนักรบ
ตอนนี้ผมกำลังรอวาเลนไทน์เเต่งตัวอยู่ดูท่าเธอจะโกรธผมมากเธอมีท่าทีเย็นชาใส่ผมอย่างชัดเจนจนผมรู้สึกเจ็บไปหมดแต่ผมไม่รู้ว่าจะแก้ไขยังไงในเมื่อผมทำผิดจริง แต่นี่มันก็ผ่านไปเกือบ
