โกรธ
1421 Words
เพนท์เฮ้าส์นักรบ
หลังจากที่นักรบลากฉันออกมาเขาก็ไม่พูดไปจาเอาแต่นั่งเงียบตลอดทางจนฉันทำตัวไม่ถูกนอกจากนั่งเงียบจนมาถึงเพนท์เฮ้าส์ หมอนั้นก็ตรงมาที่บาร์เล็กๆของเค้าและนั่งชงเหล้าดื่มคนเดียว ฉันก็ไม่รู้ว่าเค้าโกรธอะไรก็เลยเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำ พอฉันอาบน้ำเสร็จก็ออกมานักรบก็ยังไม่ขึ้นมาฉันจึงล้มตัวนอนเพราะตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้วผ่านไปสักพักขณะที่ฉันกำลังนอนหลับเคลิ้มๆก็มีมือปริศนามาลูบไล้ที่ขาฉันและค่อยๆลากขึ้นสูงขึ้นมายังขาอ่อนและเริ่มดันกระโปรงฉันให้เลิกขึ้นฉันก็รีบตะปบมือนั้นไว้
“นี่นายจะทำอะไรนะO_O”ฉันลืมตาแล้วเห็นนักรบกำลังคล่อมร่างกายฉันอยู่แถมกลิ่นตัวก็มีแต่กลิ่นเหล้า
“เธอชอบมันหรอ ไอ้แดเนียลอ่ะ เธอชอบมันหรอ”นักรบพูดเหมือนคนขาดสติและพยายามถอดเสื้อผ้าฉัน
“นี่นาย ตั้งสติฉันจะไปชอบเค้าได้ไงเราเพิ่งเจอกันนะ”ฉันอธิบายและพยายามปัดมือของนักรบที่จะมาถอดเสื้อฉัน
“ไม่จริงเธอนั่งตักมันเธอจูบมัน เธอต้องชอบมันแน่ๆ”นักรบจับมือ2ข้างของฉันกดไว้กับที่นอนแน่น
“นายอย่าทำอะไรบ้าๆนะ กรี๊ดๆหยุดนะ!”นักรบเค้าไม่ฟังฉันเลยเขาก้มตัวมาซุกไซร้ซอกคอฉันอย่างรุนแรงพร้องขบเม้มสร้างรอยแสดงความเป็นเจ้าของ
“ไม่หยุด เธอไม่รู้หรอกว่าฉันรู้สึกยังไงที่เห็นเธออยู่กับคนอื่นฉันจะทำให้พวกมันรู้ว่าเธอเป็นของฉัน”นักรบจับมือทั้ง2ข้างของฉันไว้ในมือเดียวและอีกมือก็ถอดเสื้อฉันออกจนตอนนี้สิ่งที่ปกปิดร่างกายฉันคือชุดชั้นใน
“หยุดนะนักรบขอร้องอย่าทำแบบนี้ นายไม่ใช่คนแบบนี้ตั้งสติไว้นะ อย่าทำฉันเลย”ฉันได้แต่ตะโกนขอร้องนักรบ
“.....”ตอนนี้นักรบไม่สนใจเสียงฉันแล้วตอนนี้เค้าสนใจร่างกายฉันอยู่และแล้วสิ่งสุดท้ายที่ปิดร่างการฉันก็ถูกนักรบกระชากจนขาดและเค้าก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองอย่างเร่งรีบก่อนจะก้มมาหมายจะจูบฉัน
“ฮือๆๆๆๆไม่เอานะ ไอ้เลวฉันเกลียดแกฮือๆๆๆ แม่จ๋าช่วยหนูด้วย”ฉันเบี่ยงหน้าหนีนักรบและด่าเค้าทั้งน้ำตาตอนนี้จิตใจฉันมันบอบช้ำมากจากที่เคยไว้ใจเค้าตอนนี้เค้ากำลังทำลายมัน และดูเหมือนสติของนักรบจะกลับมาเมื่อเห็นน้ำตาฉันเค้าชะงักและมองฉันร้องไห้นิ่งก่อนจะปล่อยมือฉัน
“ฉันขอโทษ”นักรบพูดออกมาอย่างแผ่วเบา
“เพียะ! นี่นะหรอคือคนที่ฉันไว้ใจฉันเกลียดนายได้ยินไหมฉันเกลียดนาย”ฉันตบหน้าเค้าเต็มแรง
“..”นักรบเงียบ
“นายอยากได้ตัวฉันใช่ไหม ได้!ฉันจะให้นายแต่ขอแลกกับอิสระของฉันหลังจากจบคืนนี้ได้ไหม ได้ไหมนักรบฉันยอมขายตัวแลกกับเงินที่ติดหนี้นายทั้งหมดได้ไหม”ฉันถามนักรบด้วยน้ำตา
“เธอคิดว่าแค่คืนเดียววันจะคุ้มกับ10ล้านไหม เธอคิดว่าเธอมีค่ามากขนาดนั้นเลยหรือไง”นักรบพูดพลางหันมามองตาฉันตาฉันซึ่งตอนนี้ในแววตาของนักรบไม่เหมือนเดิมแล้วมีแต่ความร้ายกาจ
“แล้วเท่าไหร่มันถึงจะคุ้มกับเงิน10ล้าน”
“จนกว่าฉันจะเบื่อเธอ ถ้าเธอทำให้ฉันเบื่อเธอเร็วๆเธอก็ไปจากชีวิตฉันได้เร็วเท่านั้น”นักรบเอ่ย
พอเค้าพูดจบฉันก็ตัดสินใจดึงนักรบเข้ามาจูบและผลักนักรบให้นอนลง
“ขอให้ถึงวันนั้นเร็วๆนะ”
และทั้งคู่ได้บรรเลงบทรักอันเร้าร้อนไปตลอดทั้งคืน
เช้าวันรุ่งขึ้น
“อือ~เจ็บ”ฉันเริ่มรู้สึกตัวและค่อยๆลืมตาขึ้นก็พบกับความเจ็บที่บริเวณท้องน้อยและภาพเมื่อคืนฉายเข้ามาในสมองเมื่อคืนนักรบเค้าได้พรากสิ่งที่ฉันหวงแหนมาตลอดชีวิตไปฉันยังจำหน้าเค้าได้ตอนที่เค้าเห็นเลือดพรหมจรรย์ของฉันเค้าก็ชะงักไปนิดนึงแต่สุดท้ายเค้าก็ตัดสิ้นใจทำลายมันอยู่ดี เค้าตักตวงจากตัวฉันทั้งคืนจนสลบไปและตอนนี้คนก่อเรื่องก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว
“ซี๊ดดดดดด เจ็บอ่ะ”ฉันพยุงตัวเองลุกได้แค่นิดเดียวก็ต้องนั่งลงเพราะมันทั้งเจ็บและจุกจนเดินไม่ได้
แกร๊ก แอ๊ด....
นักรบเปิดประตูเข้ามาและมองที่ฉันนิดนึงแล้วจึงเดินมาหาฉัน
“เจ็บหรอ”นักรบถาม
“......”
“วาเลน ฉันถามว่าเจ็บหรอ”นักรบถามย้ำ
“......”เมิน
“นี่เธอ! ถามไม่ได้ยินหรือไง”นักรบโมโหและกระชากตัวฉันไปชนอกเค้า
“โอ้ย☹️”ฉันเผลอร้องด้วยความเจ็บ อีตาบ้าดึงขึ้นมาได้ ฉันยืนแทบไม่ไหวขาสั่นผับๆๆๆๆ
“แค่พูดออกมามันจะลำบากไหม”นักรบดุหลังจากที่เห็นอาการฉัน
“จะมายุ่งทำไม ฉันเป็นลูกหนี้นายนี่จะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่ต้องมาสนใจ”ฉันพูดใส่เสียงแข็ง
“ฉันยังไม่อยากให้เธอตายง่ายหรอก เดี๋ยวมันจะไม่คุ้มกับหนี้ที่เธอติดไว้”นักรบพูดพร้อมอุ้มฉันขึ้นมาในท่าเจ้าสาวแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำและว่าฉันลงข้างๆอ่าง
“ฉันให้เวลาเธออาบน้ำ10นาทีเสร็จแล้วตะโกนเรียกฉันถ้าเธอชักช้าฉันจะมาอาบให้”นักรบสั่งและเดินออกไป
“หนอยยยย ไอ้คนเผด็จการ”ฉันตะโกนไล่หลังไป
“เหลือเวลา9นาที45วิ”นักรบตะโกนบอกฉันจึงรับอาบน้ำอย่างรวดเร็ว
ด้านนักรบ
ตอนนี้ยัยตัวเล็กกำลังอาบน้ำอยู่ดูท่าเธอจะโกรธผมมากๆเรื่องเมื่อคืนผมยอมรับว่าผมผิดก็ไอ้แดเนียลมันคงรู้ว้าผมชอบวาเลนไทน์และมันก็ทดสอบผมซึ่งมันก็ทำได้ดีเลย เวลาที่ผมเห็นเธออยู่ใกล้ๆผู้ชายคนไหน ใจผมตอนนั้นคือมีแต่จะคิดหาวิธีฆ่าไอ้คนที่มายุ่งกับเธอ ผมทั้งหึง ทั้งหวง ทั้งห่วงเธอ ยิ่งตอนที่ได้เห็นเธอนั่งตักไอ้แดเนียลผมนี่แทบจะพุ่งตัวไปต่อยไอ้แดเนียลเลยแต่ทำไม่ได้เพราะมันเป็นเพื่อนผมและมันคือเกมที่ไอ้เพื่อนตัวดีของผมหลอกล่อให้ผมแสดงอาการออกมาและดูเหมือนผมจะเก็บอาการได้แต่พอไอ้แดเนียล บอกให้วาเลนไทน์ไปจูบมันนั้นแหละความอดทนผมก็ขาดทันที แต่ตอนนี้ผมก็รู้สึกผิดต่อวาเลนมากเพราะเมื่อคืนผมเมามากเลยจะไปข่มขืนเธอแต่พอเห็นน้ำตาเธอเท่านั้นแหละผมก็สร่างเมาทันที แต่ดูเหมือนเธอจะโกรธผมมากเลยบอกว่าจะเอาตัวเข้าแลกซึ่งผมก็รับข้อเสนอของเธอเพราะผมรับไม่ได้ที่เธอบอกว่าเกลียดผม ผมจึงมีอะไรกับเธอ ทำไมผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกนะ ผมก็เคยมีอะไรกับผู้หญิงมาตั้งมากมายแต่ไม่เคยมีใครเหมือนเธอ
“เสร็จแล้ว”ยัยตัวเล็กตะโกนบอกผมที่ยืนรอหน้าห้องน้ำและผมก็เป็นประตูเข้าไปหาเธอ อือหือตอนนี้ร่างกายวาเลนไทน์มีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวปกปิดร่างกายอยู่ ให้ตายสิ! ผมรู้สึกบางอย่างขึ้นมาทันที
“อย่ามองนะ ไปเอาเสื้อผ้ามาให้หน่อย”ยัยตัวเล็กยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเอง บอกเลยปิดไม่มิด?
“จะอายทำไมเมื่อคืนฉันก็เห็นหมดแล้ว^_^”ผมแกล้งว่า
“....”เธอเงียบและนิ่งจนหน้ากลัว
“ขอโทษ”ผมพูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าเธอ
“ขอโทษแล้วมันหายไหม!อะไรที่ฉันเสียไปนายเรียกมันกลับมาได้ไหม!อย่าลืมสัญญาก็แล้วกันนายเบื่อฉันเมื่อไหร่ฉันจะไปจากที่นี่ทันที!”
#อ้าวเฮีย น้องโกรธแล้วง้อเลยนะ
ฝากติดตามกันด้วยนะคะ
- Writer
