บทที่11
1206 Words
ในเมื่อตัดแล้วเธอก็ต้องตัดให้ขาด ธารน้ำจัดการเปลี่ยนเบอร์มือถือใหม่เพื่อไม่ให้พระเพลิงสามารถติดต่อเธอได้เธอใช้ชีวิตอยู่ภายในบ้านหลังใหญ่ของมารดา ตื่นเช้ามาก็ไปเรียนหลังจากเลิกเรียนเสร็จก็รีบกลับบ้าน ส่วนงานที่เธอเคยทำตอนนี้ต้องขอหยุดพักเอาไว้ก่อน รอให้ผ่านพ้นเรื่องงานแต่งไปก่อนเธอก็คงจะกลับไปทำงานเหมือนเช่นดังเดิม
"นั่ง ๆ นอน ๆ เป็นคุณนายดูสบายจังเลยเนอะ งานก็ไม่ต้องทำแถมยังจะได้ผัวรวยอีก"เสียงนกเสียงกาดังมาแต่ไกลรบกวนสมาธิในการอ่านหนังสือทำให้ธารน้ำจำต้องถอนหายใจออกมา สาวสวยตวัดสายตาหันหน้าไปมองผู้มาใหม่ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนลูกเลี้ยงคนโปรดของพ่อเธอนั่นเอง
"อิจฉาเหรอ"น้ำเสียงเนิบนาบฟังดูคล้ายเยอะเย้ยทำให้เขมิกาหน้าบึ้งขึ้นมาทันตาเห็น สาวสวยในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกันเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคล้ายกับว่าต้องการจะหาเรื่อง
"ทำไมฉันต้องอิจฉาคนอย่างแกด้วยฮะนังธารน้ำ คนอย่างแกมีอะไรดีให้คนอย่างฉันต้องอิจฉาจนกินไม่ได้นอนไม่หลับอย่างนั้นเหรอ"
"ก็ไม่รู้เหมือนกันสินะว่าคนอย่างฉันมันจะมีอะไรดีที่ทำให้เธอนั้นได้อิจฉา"ร่างสูงโปร่งดั่งนางแบบของธารน้ำลุกขึ้นยืนขึ้นเผชิญหน้ากับเขมิกาอย่างไม่เกรงกลัว
"ฉันแค่คิดว่าการที่เธอเที่ยวมาคอยแขวะ คอยแซะฉันโน่นนี่นั้นก็เป็นเพราะว่าเธอกำลังอิจฉาที่คนอย่างฉันนั้นกำลังจะมีชีวิตที่ดีกว่า เธอว่ามันจริงไหม"
"คนอย่างฉันไม่จำเป็นต้องอิจฉาคนอย่างแก จำเอาไว้"
"อ๋อเหรอ"ธารน้ำพยักหน้าลากเสียงยาวใส่ ก่อนเธอจะยื่นใบหน้าสวยเข้าไปใกล้จนเขมิกาชะงักไปด้วยความตื่นตกใจ
"คุณอัคนีเขาเป็นถึงทายาทคนโตของนักธุระชื่อดังเลยนะ มีธุรกิจใหญ่โตมากมายทั้งในและต่างประเทศ แถมตอนนี้คุณอัคนีก็เป็นถึงประธานใหญ่ของโรงพยาบาลพ่วงด้วยตำแหน่งคุณหมอหนุ่มไฟแรงอีกด้วย"
"..."
"มันคงเป็นบุญวาสนาของฉันสินะ ที่จะได้แต่งงานกับผู้ชายดี ๆ แบบนี้ที่ทั้งหล่อแถมยังรวยอีกต่างหาก"มุมปากสวยแสะยิ้มออกมาดวงตาพราวระยิบเหลือบมองเห็นฝ่ามือเล็กทั้งสองข้างของเขมิกากำหมัดแน่นด้วยความเจ็บแค้น
"บุญไม่มีก็ลำบากหน่อยนะ เธอเองก็ตั้งใจเรียนให้จบล่ะสายขิมอย่าพลาดท้องไม่มีพ่อก่อนเรียนจบก็แล้วกัน"
"..."
"ส่วนตัวฉันที่เรียนใกล้จะจบแล้วขอไปใช้ชีวิตอยู่แบบคุณนายในบ้านหลังใหญ่โตของคุณหมอก่อนก็แล้วกันนะ"แววตาและสีหน้าชื่นบานของธารน้ำนั้นมันไม่ได้ต่างอะไรกับน้ำมันที่ราดรดลงบนกองไฟภายในใจของเขมิกาเลยสักนิด
ลูกติดเมียใหม่ได้แต่ยืนมองแผ่นหลังสวยซึ่งกำลังเดินออกไปสองฝ่ามือเล็กกำหมัดเอาไว้แน่นด้วยความคับแค้นใจ จากที่เธอหมายจะเดินเข้ามาหาเรื่องให้สร้างความปวดใจกับอีกฝ่ายแต่มันกลับกลายเป็นว่าธารน้ำตอกกลับเธออย่างไม่คิดจะไว้หน้ากลายเป็นเธอเองที่เจ็บปวดใจแทน
เพล้ง
"กรี๊ด หนูเกลียดมันค่ะคุณแม่ หนูเกลียดมัน"
"ใจเย็น ๆ หน่อยสิสายขิม โวยวายเสียงดังแบบนี้เดี๋ยวคุณท่านก็มาได้ยินเข้าหรอก"
"ได้ยินก็ได้ยินไปสิคะ แม่จะไปให้ค่ากับตาแก่นั้นทำไมนักหนามันไม่ใช่พ่อของหนูสักหน่อย"ร่างสวยในชุดนักศึกษากระแทกสะโพกลงนั่งบนเตียงนอนหลังใหญ่ภายในห้องนอนด้วยอารมณ์ขุ่นมัวหลังจากเธอปะทะคารมกับลูกสาวเจ้าของบ้านหลังนี้ไม่สำเร็จ
"สายขิม อย่าพูดแบบนี้อีกนะเดี๋ยวใครเข้ามาได้ยินแล้วจะกลายเป็นเรื่องใหญ่"
"แม่ นี่แม่สนใจความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าความรู้สึกของลูกสาวแท้ ๆ อย่างหนูอย่างนั้นเหรอคะ"
"เปล่าไม่ใช่แบบนั้น"มารดาผู้ให้กำเนิดรีบปรี่เข้ามาหาลูกสาวโดยทันที
"ลูกอย่าลืมสิ ที่เรามีกินมีใช้ไม่ขาดมืออยู่ทุกวันนี้มันเป็นเพราะอะไร"
"..."
"ลูกต้องทำตัวให้ดีเข้าไว้ ทำให้ตาแก่นั้นมันรักและเอ็นดูลูกเหมือนกับลูกสาวแท้ ๆ ของมัน"
"แต่คุณแม่คะ"
"เชื่อแม่สิสายขิม ลูกสาวของแม่จะต้องดีและเด่นกว่ามัน"มธุรสบอกบุตรสาวของตัวเองด้วยน้ำเสียงหวาน แววตาของมารดาเลี้ยงธารน้ำเปล่งประกายมากมายไปด้วยเล็บเหลี่ยมแพรวพราว
"ตอนนี้ที่คุณท่านกำลังอยู่ใกล้เพราะต้องการให้มันได้แต่งงานกับคุณอัคนีเพื่อชดใช้เรื่องหนี้ที่กูเอาไว้"
"คุณแม่ต้องการอยากจะบอกอะไรหนูเหรอคะ"
"พระเพลิง แฟนของนังธารน้ำ"
"..."
"นังธารน้ำต้องแต่งงานกับคุณอัคนีตามคำสั่งของคุณท่าน ลูกก็ใช้จังหวะนี้เข้าหาพระเพลิงเสียสิ"ข้อเสนอชักนำของมารดาทำให้สายขิมลอบยิ้มออกมา
คนในมหาวิทยาลัยต่างก็รู้ว่าธารน้ำและพระเพลิงรักกันมากแค่ไหน ความรักของทั้งสองใครหลายคนต่างพากันอิจฉาแม้จะมีข่าวหลุดลอดออกมาว่าพระเพลิงแอบนอกกายไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นตั้งหลายครั้งแต่ธารน้ำก็ยังให้อภัย จึงทำให้ใครต่อใครต่างพากันชื่นชมในความใจกว้างและมีน้ำใจของหญิงสาว
"ใช้ข่าวของนังธารน้ำเรื่องที่มันกำลังจะแต่งงานเข้าใกล้พระเพลิงให้ได้สิลูก"เขมิกาหรี่ตาพลางคิดตามในสิ่งที่มารดาพูดออกมา
"แม่ได้ข่าวมาว่าครอบครัวของพระเพลิงก็รวยไม่ใช่เล่น ๆ เลยนะ มีพ่อเป็นนักธุรกิจใหญ่ เผลอ ๆ อาจจะรวยพอ ๆ กับครอบครัวของคุณหมออัคนีเลยด้วยซ้ำ"มธุรสพยายามพูดให้ลูกสาวคิดตามซึ่งมันก็ดูเหมือนว่าจะได้ผล
"แม่กำลังจะบอกหนูว่า..."
"ใช่ พยายามเข้าใกล้แล้วก็จัดการรวบหัวรวบหางผัวของนังธารน้ำมาเป็นของลูก รับรองนังธารน้ำเจ็บจนกระอักเลือดตายแน่"แค่คิดว่าจะได้ครอบครองร่างกายและหัวใจของพระเพลิงกลิ่นอายของชัยชนะก็ลอยมาสู่เธออย่างชัดเจน
สายขิมแสะยิ้มร้ายเพราะเธอเองก็หมายตาพระเพลิงมานานแล้วเหมือนกัน แต่ชายหนุ่มนั้นดันมองข้ามแม้ว่าเธอจะส่งสายตาทอดสะพานไปให้อีกฝ่ายอยู่หลายครั้งก็ตาม แต่ครั้งนี้เธอจะพยายามทำมันให้สำเร็จให้จงได้ เธอจะไม่ยอมตกเป็นสำรองคนอย่างธารน้ำอีกต่อไป
"ฉันจะเอาพี่เพลิงมาเป็นของฉันให้ได้ คนอย่างแกจะต้องไม่มีอะไรที่เหนือไปกว่าคนอย่างฉันจำไว้นังธารน้ำ"
- Writer
