ธารเชื้อเพลิง

บทที่5

รุ่งเช้าอันแสนสดใสแต่คงไม่ใช่ชีวิตของธารน้ำ เธอต้องตื่นตั้งแต่เช้าเพื่ออาบน้ำแต่งตัวมาสอบในวันสุดท้าย เมื่อคืนเธอแทบจะนอนไม่หลับทั้งคืนเพราะมัวเอาแต่นอนร้องไห้กับเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากไล่ให้พระเพลิงอดีตแฟนหนุ่มเดินออกไป

"ธารน้ำ ทำไม"กอหญ้าไม่กล้าปริปากถามถึงสาเหตุว่าทำไมเพื่อนสนิทถึงได้มาอยู่ในสภาพราวกับซอมบี้แบบนี้ ทั้งที่เมื่อวานก็ยังปกติดี

"กอหญ้า"

"หืม"

"ฉันเลิกกับเพลิงแล้วนะ"เธอพยายามแอบซ่อนความเสียใจเอาไว้สุดกำลัง แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่สามารถปิดบังเพื่อนรักที่คบหากันมานานได้

กอหญ้ารีบย้ายพาตัวเองไปนั่งข้างกายธารน้ำ ไหล่ของเพื่อนสนิทกลายเป็นที่พักพิงให้กับเธอในตอนนี้

"ร้องไห้ออกมาเลยนะถ้ามันจะทำให้เธอสบายใจขึ้น"

"..."

"ถ้าหากยังไม่พร้อมที่จะเล่าก็ไม่เป็นไร แต่ฉันจะไม่ทิ้งเธอไปไหนธารน้ำ"

"ขอบใจนะกอหญ้า ขอบใจที่เธอยังอยู่ข้างฉัน"ธารน้ำก้มหน้าซุกไหล่ของกอหญ้าพลางปล่อยน้ำตาให้มันไหลออกมาเงียบ ๆ ไร้ซึ่งเสียงสะอื้น ซึ่งกอหญ้าเองก็สัมผัสได้ถึงน้ำตาของเพื่อนสนิทที่ไหลเปียกชุ่มตรงบริเวณหัวไหล่จนเวลาผ่านไปการร้องไห้ในครั้งนี้ของธารน้ำได้สิ้นสุดลงแต่ความเสียใจก็ยังคงไม่เลือนหายไปจากแววตาของเธอ

"เป็นไง ดีขึ้นไหม"กอหญ้าถามด้วยความห่วงใยเมื่อเห็นเพื่อนสนิทร้องไห้ออกมา

"อื้ม ดีขึ้นเยอะเลยล่ะขอบใจมากนะ"

"ไม่เป็นไร ขึ้นห้องสอบกันเถอะใกล้จะถึงเวลาแล้ว"

"โอเค"สองเพื่อนรักรีบเก็บของก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องสอบซึ่งวันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของเทอมแรก

กึก

เรียวขาของธารน้ำที่กำลังจะก้าวเข้าไปภายในห้องสอบหยุดชะงักเมื่อเธอมองเห็นร่างของใบหม่อนนั่งอยู่ตรงที่โต๊ะประจำสอบ กอหญ้าเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทข้างกายเอาแต่ยืนนิ่งจ้องมองไปยังร่างของเพื่อนอีกคนก็ได้แต่ยืนสงสัย เพราะปกติแล้วทั้งสองจะทักทายไม่ใช่เหมือนกับตอนนี้

"ไปกันเถอะ"

"อืม"ด้วยความที่โต๊ะสอบของกอหญ้าและธารน้ำอยู่ใกล้ทำให้ทั้งสองได้นั่งใกล้ซึ่งโต๊ะของใบหม่อนนั้นอยู่ในตำแหน่งที่ห่างกันออกไป ธารน้ำไม่คิดจะหันไปมองหน้าอดีตเพื่อนสนิทอย่างใบหม่อนจนทำให้กอหญ้าได้แต่เก็บความสงสัยและคิดอยู่ภายในใจว่าเพื่อนทั้งสองคนคงต้องมีปัญหาอะไรกันแน่ ๆ และมันคงต้องเกี่ยวกันกับเรื่องที่ธารน้ำเลิกกับแฟนหนุ่มอย่างพระเพลิง

"ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิธารน้ำ"ใบหม่อนเดินมาขวางทางเอาไว้ไม่ให้ธารน้ำเดินออกไปจากห้องสอบหลังจากที่ทุกคนต่างพากันสอบเสร็จ

"ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ หลีกไป"

"ไม่ ฉันไม่หลีก"ธารน้ำถอนหายใจออกมาด้วยความรำคาญเมื่อใบหม่อนไม่ยอมหลีกทางให้ การยืนเผชิญหน้าของทั้งสองดึงดูดสายตาของนักศึกษาบางส่วนที่อยู่ในบริเวณใกล้ เพราะธารน้ำนั้นเป็นดาวเด่นเป็นที่สนใจของหมู่คนทั้งคณะ

"มีอะไรก็พูดมา ฉันไม่อยากเสวนากับคนอย่างเธอนาน"

"หึ คิดว่าคนอย่างฉันจะอยากคุยกับคนอย่างเธอนักหนาเหรอฮะ"กอหญ้าที่ได้ยินบทสนทนาก็พอจะเข้าใจแล้วว่าเพื่อนสนิททั้งสองคนคงต้องมีปัญหากันอย่างแน่ ๆ

"เอาล่ะ ฉันจะขอเข้าเรื่องเลยก็แล้วกันนะ"ใบหม่อนสะบัดเส้นผมไปทางด้านหลังด้วยท่าทางที่ดูมุ่งมั่นแววตาของอดีตเพื่อนสนิทนั้นมันดูไม่สนิทเหมือนเดิมอีกต่อไป

"พระเพลิง ฉันขอ"

"หึ นึกว่าเรื่องอะไร ที่แท้ก็เรื่องผู้ชายนี่เอง"ใบหน้างดงามมีเสน่ห์เย้ายวนของธารน้ำสงบนิ่งจนมองอารมณ์ของเธอแทบไม่ออก เธอทำราวกับว่าไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องที่อดีตเพื่อนสนิทพูดออกมา แต่ทว่ามันกลับไม่ใช่กับผู้คนรอบกายที่ได้ยินสิ่งนั้น กอหญ้ารวมไปถึงนักศึกษาทุกคนต่างเบิกตากว้างอ้าปากค้างกับสิ่งที่ใบหม่อนพูดออกมา ทุกคนล้วนไม่คิดเลยว่าผู้หญิงอย่างใบหม่อนจะไร้ยางอายถึงขั้นกล้าขอแฟนหนุ่มของเพื่อนสนิทต่อหน้า

"ว่ายังไงล่ะ ตกลงจะให้หรือเปล่า"

"อยากได้มากนักก็เอาไปสิ"

"ก็ดี ต่อไปนี้พระเพลิงเขาคือผู้ชายของฉัน เธอห้ามไปยุ่งกับเขาอีก"

"นี่ใบหม่อน เธอพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง"กอหญ้าโวยวายขึ้นมาเพราะเธอรับไม่ได้กับสิ่งที่ใบหม่อนพูด

"ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ ก็ในเมื่อฉันเองก็เป็นเมียอีกคนของพระเพลิงเหมือนกัน"ใบหม่อนประกาศเสียงดังลั่นไม่คิดจะอับอายกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำเอาไว้

"ว่ายังไงนะ"

"เธอได้ยินไม่ผิดหรอกกอหญ้า ฉันกับธารน้ำเพื่อนรักของเธอเราสองคนมีผัวคนเดียวกัน"ในขณะที่ใบหม่อนประกาศสถานะของตัวเองกับพระเพลิงออกมาอย่างไม่คิดจะอายใคร แต่ธารน้ำกลับยืนฟังนิ่งไม่ได้ปริปากพูดอะไรปล่อยให้อดีตเพื่อนสนิทที่ไม่มีแม้แต่ความไร้ยางอายได้ประกาศความเลวของตัวเองออกมาให้หมดสิ้น

"ฉันกับพระเพลิงเราสองคนรักกัน และตอนนี้ฉันก็เป็นเมียของเขาแล้วด้วย"

"นี่เธอกล้ายุ่งกับแฟนของเพื่อนอย่างนั้นเหรอใบหม่อน เธอไม่รู้สึกละอายใจบ้างเลยหรือไง"แม้แต่กอหญ้าเองก็แทบไม่อยากจะเชื่อว่าใบหม่อนจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ลับหลังอย่างคนไร้ความอาย

"จะอายทำไมล่ะกอหญ้า ตกลงว่ายังไงธารน้ำเธอจะยอมยกพระเพลิงให้ฉันจริง ๆ ใช่ไหม"

"อืม อยากได้ก็เอาไป"

"หึ ขอบใจนะที่ยกพระเพลิงให้ฉัน"

"ไม่เป็นไรหรอก แค่อาหารหมาชิ้นเดียวฉันแบ่งให้เธอได้อยู่แล้วใบหม่อน"

"นี่แก"

"ไปเถอะกอหญ้า อย่ามัวแต่ยืนอยู่แถวนี้เลยหมามันเยอะ"

ปึก

ธารน้ำพูดจบก็เดินกระแทกไหล่ของอดีตเพื่อนสนิทออกไปด้วยใบหน้าไร้ซึ่งความรู้สึกแต่ดวงตากลมโตฉายแววความเกลียดชังอย่างชัดเจน

"ฉันผิดหวังในตัวเธอมากเลยนะใบหม่อน"กอหญ้าพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินตามธารน้ำออกไป เรื่องที่เกิดขึ้นไม่มีใครคิดว่าเพื่อนที่สนิทกันจะกล้าหักหลังกันได้ลงคอ

"ธารน้ำ"น้ำเสียงคุ้นเคยดังขึ้นทำให้ธารน้ำต้องเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อร่างสูงใหญ่ของพระเพลิงยืนถือช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่อยู่ตรงหน้าตึกของมหาลัย กอหญ้าและใบหม่อนที่เดินตามมาที่หลังหมายจะหาเรื่องธารน้ำอีกครั้งก็ได้แต่ยืนมองภาพตรงหน้า

พระเพลิงในชุดนักศึกษาเดินหอบช่อดอกไม้ช่อโตเข้ามาหาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม บนกรอบใบหน้าหล่อเหลามีแว่นกันแดดสวมเอาไว้เพื่อปิดบังกรอบดวงตาบวมช้ำจากการร้องไห้มาตลอดทั้งคืนไม่ต่างกัน

"ธารน้ำ"

"ใบหม่อนมาขอนายจากฉัน"ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดขอคืนดี ธารน้ำก็ไม่รีรอที่จะพูดถึงเรื่องเมื่อครู่ตรงหน้าห้องสอบออกมาทำให้ใบหม่อนถึงกับรีบก้มหน้าไม่กล้าสบตาทันทีเมื่อพระเพลิงตวัดหน้าหันมามอง

"ผู้หญิงของนายเขากลัวว่าฉันจะกลับไปยุ่งกับนายอีก"

"ตอนนี้ฉันไม่มีผู้หญิงคนไหนเลยนะธารน้ำ ฉันมีแค่เธอรักแค่เธอคนเดียวนะ"

"เหรอ"

"ใช่ ฉันรักแค่เธอคนเดียวนะธารน้ำ ส่วนผู้หญิงคนอื่น"พระเพลิงหันไปจ้องหน้าใบหม่อนด้วยสายตาอาฆาตจนอีกฝ่ายเสียวสันหลังวูบวาบ

"ฉันไม่เคยรัก และไม่คิดจะรัก"

"อย่างนั้นเหรอ"

"ใช่ ฉันไม่เคยรักใบหม่อนไม่เคยคิดที่จะยกย่องเอาใบหม่อนมาเป็นเมีย"ชายหนุ่มยื่นมือไปกุมฝ่ามือเรียวบางของหญิงสาว

"เธอคือเมียของฉันเพียงคนเดียวเท่านั้นนะธารน้ำ"คำพูดของพระเพลิงเสียงดังฟังชัดจนใครต่อใครต่างพากันหัวเราะออกมาเพื่อสมน้ำหน้าใบหม่อนจนเธอไม่สามารถยืนอยู่ตรงนี้ได้อีกต่อไป

ฮ่า ฮ่า

อดีตเพื่อนสนิทรีบวิ่งหนีออกไปด้วยความอับอายเป็นอย่างมากเมื่อถูกผู้ชายประกาศชัดว่าไม่เอาเธอและยังพูดย้ำว่าไม่ได้คิดอะไร พูดออกมาขนาดนี้แล้วใครจะยังกล้ายืนต่อไหว

"เธอได้ยินชัดแล้วใช่ไหมธารน้ำว่าคนที่ฉันรักและเลือกยังคงเป็นเธอ"

"ชัดสิ"ริมฝีปากของชายหนุ่มคลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ สุดท้ายแล้วเขาก็ได้รับการให้อภัยจากแฟนสาวอีกครั้ง

"ถ้าอย่างนั้นเรากลับมาคืนดีกับนะธารน้ำ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมกันนะ"

"มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วล่ะพระเพลิง"หญิงสาวดึงฝ่ามือของตัวเองออกมาจากการกอบกุม

"มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วนับตั้งแต่ที่นายกับใบหม่อนก้าวขาเข้าไปในห้องของนายตั้งแต่คืนนั้น"

"..."

"ฉันยังคงยืนยันคำเดิมนะพระเพลิง"

"กลับไปอยู่ในที่ของนายซะ ต่างคนต่างอยู่"หญิงสาวก้มมองช่อดอกไม้ในมือของชายหนุ่มก่อนที่เธอจะหยิบมันมาแล้วเขวี้ยงลงถังขยะที่วางอยู่ไม่ไกลออกไปสร้างความตื่นตกใจให้ผู้คนที่พบเห็นอยู่ไม่น้อย

"รักของเรา มันจบแล้วพระเพลิง"