พันธะร้ายนายสถาปัตย์ EP.11 จุดเปลี่ยน

1877 Words

@ภายในห้องทำงานของประมุขของบ้าน เรียวตะและรีนลดาที่เค้นถามลูกชายตัวดีเสร็จแล้ว นั้นคนต่อไปก็คือปลายฝัน ทว่าขณะที่ไทม์เดินออกจากห้องทำงานของบิดานั้น “โอ๋...หนูปลายฝัน ไม่เป็นไรนะลูก ยังไงป้าก็ไม่ยอม ป้าเข้าใจหัวอกลูกผู้หญิง” ไทม์ที่เห็นมารดาโอบปลอบขวัญปลายฝันยิ่งกว่าลูกแท้ๆ อย่างเขานั้น ไทม์อดหมั่นไส้ไม่ได้ “หนูปลายไม่ต้องกลัวนะลูก ตอบลุงกับป้ามาตามตรง” เมื่อภายในห้องมีเพียงลุงเรียวตะ และป้ารีนนั้น ปลายฝันก็เล่าเรื่องทั้งหมดทันที เมื่อเค้นถามทั้งไทม์และปลายฝันเสร็จแล้วนั้น เรียวตะก็เรียกลูกชายเข้ามา ปลายฝันพออยู่ในห้องกับพี่ไทม์ คุณพ่อ คุณแม่ของเขานั้น สายตาที่เขามองฉันในตอนนี้ อึดอัดโคตร ราวกับฉันเป็นคนผิด “พ่อจะไม่ถาม ว่าเกิดอะไรขึ้น ลูกผู้ชายกล้าทำก็ต้องรับผิดชอบ” เสียงเข้มของบิดาดุลูกชาย “ผมทำอะไร เราก็แค่...เล่นอะไรสนุกๆ ใช่ไหม ปลายฝัน” ในจังหวะนั้นเขาปลายสายตามาคาดคั้นเอาคำตอบจากเธอ “หนูปลายเต็มใจไหมลูก” “ไม่ค่ะ” ปลายตอบแบบไม่ต้องคิด เพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้นฉันไม่รู้จริงๆ จะเต็มใจได้ยังไงละ ก็ฉันเมานี่น่า “เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ดอกแก้ว” จากนั้นดอกแก้วก็เล่าเหตุการณ์ ต่างๆ ที่เธอเป็นคนพาปลายฝันเข้าไปนอนเอง หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น เธอเองก็ไม่ทราบ “ทำไมไทม์ทำตัวอย่างนี้ลูก น้องไม่เต็มใจเราย่ำยีน้องทำไม” รีนลดาเหนื่อยใจกับลูกชายคนเดียวของตน “ผมเมาครับคุณแม่ ทำไงได้ ก็มันเกิดขึ้นแล้ว” “ทำไมลูกพูดง่ายแบบนี้ ลูกผู้ชาย กล้าทำต้องกล้ารับ แม่กับพ่อตกลงกันแล้ว ไทม์ต้องรับผิดชอบน้อง” “เธอจะให้ฉันรับผิดชอบ ยังไง เท่าไหร่ว่ามา” ไทม์ไม่พูดเปล่า แต่กับเปิดกระเป๋าสตางค์ หยิบธนบัตรสีเทาออกมานับสิบใบพร้อมยื่นมันให้กับเธอต่อหน้าบิดามารดาของเขา แต่นั้นมันเป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม และดูถูกเธอ ไทม์ที่ทำตัวห่ามๆ กับเธอ ปลายฝันได้แต่เม้มริมฝีปากแน่น ด้วยความโกรธน้อยใจ เขาตีราคาเธอเพียงแค่เงิน 1 หมื่นบาท “ถ้าไม่พอ ก็ส่งเลข บัญชีเธอมา เอาเท่าไหร่...” !! เพี้ยะ !! ไทม์ที่ไม่ทันจะเอ่ยจบความ กับถูกฝ่ามือของมารดาตบเข้าใบหน้าอันหล่อเหลาของลูกชายจนหน้าหัน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำเอาทุกคนตกใจมาก ปลายฝันยกมือขึ้นมาปิดที่ปาก เธอไม่คิดว่าป้ารีนจะตบหน้าเขา “พี่เรียว ฉันเลี้ยงลูกมายังไง ตาไทม์ถึงได้โตมาปัดความรับผิดชอบเช่นนี้ คะ” คำพูดของมารดาไทม์ถึงกับจุกแน่นไปหมดทั้งหัวใจ มารดาไม่เคยลงมือกับเขาเลยสักครั้ง “คุณแม่...” “ไทม์ ยังมีความเป็นคนอยู่ไหมลูก” “ไทม์อาจจะไม่คิดอะไร แต่คนที่เสียหายคือน้องนะลูก แม่จะไม่ถามอะไรไทม์อีก” “น้องปลาย ป้าจะให้หนูแต่งงานกับพี่ไทม์ เพื่อเป็นการรับผิดชอบ หนูยินดีไหมลูก หนูไม่ต้องเกรงใจตาไทม์” “แต่งงาน/แต่งงาน” ทั้งสองประสานเสียงพร้อมกัน “คุณแม่ครับ” “เอ่อ คุณป้า คุณลุง ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ” “ว่าไงหนูปลาย ตอบลุงมาเถอะ” ความคิดหนึ่งเกิดขึ้นในหัวฉัน ‘แต่งงานกับเศรษฐี ต้องดีมากแน่ๆ เลย เรียนจบไปก็ไม่ต้องทำงาน’ แต่งงานต้องได้สินสอด ฉันจะเอาสินสอดไปตามหาครอบครัวที่ญี่ปุ่น ปลายฝันครุ่นคิดสีหน้าอย่างมีความหวัง ใครจะมองฉันยังไงก็แล้วแต่เถอะ ฉันแค่อยากเจอหน้าพ่อสักครั้ง “เป็นสะใภ้คนรวย รวยไปทั้งชาติ” ใบหน้ายิ้มแย้มสดใส ราวกับลืมเรื่องก่อนหน้าไปชั่วขณะ “ตกลงค่ะ ปลายจะแต่งงานกับพี่ไทม์” น้ำเสียงหนักแน่นปลายฝันเอ่ยเช่นนั้น ไทม์ถึงกับชะงัก “เธอ” ไทม์จ้องมองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าไม่พอใจ ที่เธอตอบตกลงแต่งงานกับเขา ทั้งที่เขานั้นเกลียดเธอยิ่งกว่าสัตว์เลื้อยคลาน ปลายฝันคนอื่นอาจจะคิดนาน แต่ฉันขอไม่คิดให้เสียเวลา ในหัวมีแต่เรื่องเงิน ที่จะไปตามหาแม่ ต่อให้พี่ไทม์เขาจะมองว่าฉัน เห็นแก่เงินฉันก็ไม่สน เพราะชีวิตฉันขับเคลื่อน ด้วยเงิน ลองให้พี่ไทม์ไปใช้ชีวิตจนๆ อย่างฉันบ้าง พี่จะได้รู้สึก ในเมื่อเขาตีราคาฉันเพียงแค่เงินหนึ่งหมื่น เอาสิแล้ว เธอจ้องหน้าเขาอย่างไม่เกรงกลัวอะไร ‘พี่จะได้มีพันธะกับคนจนๆ อย่างฉันไปตลอดชีวิต’ ไหนๆ ก็เสียตัวให้เขาแล้ว ทำไมฉันต้องปฏิเสธข้อเสนอที่ผู้ใหญ่ยื่นให้ละ ก็แต่งงานกับเขาไปเลยสิ อยากรู้เหมือนกันแต่งงานกับลูกเศรษฐี ไฮโซอย่างพี่ไทม์ที่ชอบดูถูก ตราหน้าเด็กบ้านคนนี้จะเป็นยังไง “คุณพ่อคุณแม่จะไม่ถามหน่อยเหรอครับ ว่าผมอยากได้เธอมาเป็นภรรยาหรือเปล่า” “ในเมื่อลูกรังเเก น้องแล้ว การแต่งงานคือทางออกสำหรับเราทั้งสองคนนะไทม์” “คุณแม่” รีนลนาเอ่ยจบ ก็เดินออกจากห้องทำงานของสามีไป ด้านไทม์ พอคอยหลังผู้ใหญ่ออกไปแล้วนั้น มือหนากระชากคนตัวเล็กเข้าหาตัว “มันเป็นแผนของเธอใช่ไหม ที่ใช้วิธีนี้เพื่อจับฉัน” ไทม์ตวาดปลายฝันดังลั่นห้อง ทั้งสองจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร “สตินะคะ พี่ไทม์ พี่ก็รู้ว่าฉันเมา ใครกันที่มันเข้าห้องฉัน” ไทม์ได้แต่กัดฟันกรอด เขาไม่น่าหน้ามืดตามัวฟัดเด็กบ้านนอกหัวรั้นอย่างปลายฝัน คิดผิดที่เขาย่ำยีเธอ ใครจะคิดว่าตนต้องมาแต่งงานกับยัยเด็กบ้าอย่างเธอ งานเข้าตัวเองแท้ๆ ไทม์ที่ทำอะไรไม่ได้ ร่างสูงได้แต่เดินหงุดหงิดหัวเสียขึ้นห้องของตน ไทม์มาสงบสติอารมณ์ที่มันเดือดปุๆ ภายในห้องน้ำ เมื่อคืนเขาเมาหนัก จำไม่ได้ว่าได้สอดหรือไม่สอด ไม่แน่ใจถุงย่างผ่านการใช้งาน คงสอดละนะ “เชี่ย...เฮ้ย” ผมไม่น่าเสียลู่คนอย่างปลายฝันเลย “จัดปาร์ตี้วันเกิดในรอบยี่สิบสามปี ใครจะคิดปีนี้เขากับได้ของขวัญชิ้นใหญ่ที่ตนไม่อยากได้ ไม่ยินดีที่จะรับเลยด้วยซ้ำ เป็นไงละ คืนวันเกิดของผม หึ...! ตลกสิ้นดี” ไทม์ปล่อยให้สายน้ำภายในห้องน้ำกระทบเข้ากับหน้าหล่อๆ ของเขาเพื่อให้อารมณ์ที่เดือดปุๆ นี้ทุเลาลง 1 เดือนต่อมา งานวิวาห์ของไทม์และปลายฝันถูกจัดขึ้นที่คฤหาสน์ตระกูลเรียว ท่ามกลางรอยยิ้มของมาดามรีนลดา เรียวตะ คุณย่าชิ และคุณปู่ ญาติสนิทภายในตระกูล งานถูกจัดขึ้นแบบเรียบง่าย ไร้คนนอกและนักข่าวตามความต้องการของไทม์ เขาไม่อยากจัดงานเสียด้วยซ้ำ แต่เป็นการให้เกียรติทางฝ่ายหญิง จึงต้องมีการประกอบพิธีมงคลสมรส แขกญาติผู้ใหญ่ที่มาร่วมงาน สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม จะเว้นก็แต่เจ้าบ่าวนี้แหละที่ยิ้มไม่ออก ด้านไทม์เมื่อผมขัดผู้ใหญ่ไม่ได้นั้น ผมก็ยอมจำใจแต่งงานกับปลายฝัน ภรรยาที่ผมไม่ได้รักและไม่ได้เลือกเอง ไทม์ในชุดสูททักชิโด้ ส่วนปลายฝันสวมชุดไทย ถึงวันนี้เจ้าสาวจะสวยราวกับนางเอกหลุดออกจากวรรณคดีไทย แต่นั้นคนไม่อยากแต่งกับไม่สนใจ งานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย มีเพื่อนแขกเพื่อนเจ้าบ่าว และญาติคนสนิทของตนในตระกูลเท่านั้น เจ้าบ่าวนั่งหน้าตึง สีหน้าดูไม่สดใส ซึ่งต่างจากเจ้าสาว ที่ฉีกยิ้มหวานสู้กล้อง “ยิ้มหน่อยสิวะ ไอ้เจ้าบ่าว ไอ้เชี่ยไทม์วันนี้วันดี นี้วันแต่งงานของมึงเชียวนะ สละโสดคนแรกของกลุ่ม” มาคัสที่ถ่ายรูปคู่บ่าวสาวกับอดแซวเพื่อนสนิทไม่ได้ รู้ครับว่ามันไม่เต็มใจ แดกสาวแล้วปัดความรับผิดชอบ น้ารีนน้าเรียวก็จับมันแต่งงานเป็นเสือสิ้นลายเสียเลยสิ “มึงมาแต่งแทนกูเลยมั้ย” ไทม์ว่าให้กับเพื่อนสนิท ปลายฝันที่ฉีกยิ้มอยู่นั้นถึงกับหุบยิ้มลง ใบหน้าสวยซีดเผือกลง รู้ว่าไม่อยากแต่ง แต่ก็น่าจะไว้หน้ากันบ้าง “ได้เหรอ/ได้เหรอ” ปลายฝันมาคัส เอ่ยเสียงพร้อมเพียงกันสุดๆ แต่นั้นปลายฝันกับได้สายตาคู่ดุของไทม์ไปแทน “ถ้าอยากแต่งกับเพื่อนฉันมาก เธอจะแต่งกับฉันทำไม” น้ำเสียงไม่น่าฟังเอ่ยถามว่าที่ภรรยา “ก็ไม่ได้อยากแต่งกับพี่ไทม์ หรอกนะ ฉันแค่รักษาสิทธิ์ ที่ฉันเสียไป” ปลายฝันสบตาเขา ยิ้มแฉ่งสีหน้าไม่สำนึกผิดที่เธอลากเขามาในเกมของเธอเลยสักนิด “เท่านั้นเอง” ดูเหมือนงานจะพึ่งเริ่ม ยังไม่ถึงช่วงส่งตัวเข้าหอ แต่ทั้งคู่ก็เริ่มเปิดศึกกันเสียแล้ว “แต่งกับคนสวยอย่างน้องปลาย กูไม่ติดนะครับ” มาคัสแกล้งแหย่เจ้าบ่าว ที่เห็นปลายฝันหุบยิ้มลง “วันนี้น้องปลายสวยมากนะครับ ยินดีด้วยนะครับคนสวย พี่ฝากดูแลเพื่อนพี่ด้วยนะครับ ถ้าไอ้ไทม์มันดื้อหน่อย พวกพี่อนุญาตให้น้องปลายจัดหนักได้เลย” ปลายฝันได้แต่ฉีกยิ้มบางๆ พยักหน้าให้หมอภีมภพที่รดน้ำสังข์ให้คู่ของเธอ “วันนี้พี่หมอภีม ก็หล่อมากเลยนะคะ” ปลายฝันเอ่ยชมต่อหน้า ว่าที่สามีของเธอ แต่แอบเสียดายที่ฉันตัดสินใจแต่งงานกับพี่ไทม์ไปก่อน ถือซะว่าพี่หมอภีม ไม่ใช่เนื้อคู่ฉันละกัน ‘เฮ้ย...คนสวยแอบเศร้า’ เข้าพิธีรดน้ำสังข์กับเขา แต่กับเล่นหูเล่นตากับชายอื่น ต่อหน้าต่อตา ปลายฝันยัยเด็กบ้านี้มันน่าจับหักคอเสียให้เข็ด มีอีกไหมครับ คนที่ชอบทำให้ผมหงุดหงิดอย่างเธอ “มีความสุขมากๆ นะคะพี่ไทม์ของน้อง ส่วนน้องปลายพี่ฝากพี่ชายพี่ด้วยนะ มีหลานให้อาไนท์อุ้มเร็วๆ นะคะ” คำอวยของน้องสาว “ฝันอยู่เหรอ ใครจะยอมมีลูกกับเก้งกวางอย่างเธอกันละ” ไม่อยากจะคิดลูกออกมาจะเป็นตัวอะไร “พี่ไทม์” ปลายฝันได้แต่กัดฟันกรอดให้เขา ที่เขาว่าเธอเป็นเก้งเป็นกวาง “บ่าวสาวคู่นี้กัดกันไม่ปล่อย ท่าจะลูกดกแฮะ” เพื่อนเจ้าบ่าวแซว พิธีเช้ายังไม่ทันจะจบดูเหมือนว่างานท่าจะล้มเสียแล้ว เพราะเจ้าบ่าวเจ้าสาวกัดฟันใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนกระทั่งเสร็จพิธีในช่วงเช้า มาดามรีนลดาถึงกับลุ้นสุดๆ กลัวว่าลูกชายสุดที่รักนั้นจะล้มงานแต่แล้วทุกอย่างกับผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more