ทำใจไม่ให้รัก (พ่อของลูก)

บทที่ 3 ตบ

“พี่ไม่กลับ จนกว่าธิดาจะอภัยให้พี่ และไม่โกรธพี่” เขาคว้าเอวบางของหญิงสาวเข้ามากอดอย่างหลวม ๆ นำปลายคางเกยที่ไหล่ของหญิงสาว

ปัง!

จู่ ๆ ประตูห้องของธิดาก็เปิดออก พร้อมกับร่างของผู้มาใหม่ ซึ่งเธอเองไม่คุ้นหน้าคาตาเลยแม้แต่น้อย ญาติพี่น้องก็ไม่ใช่ หญิงสาวจึงต้องนำผ้าห่มมาปกคลุมร่างกายไว้แน่น

แต่อีกคน รีบกระเด้งตัวออกจากที่นอน เพื่อไม่อยากให้หญิงคนรักของตนต้องเดือดร้อนเพราะเขา

“อุ่นแอบมานอนกับมันเหรอ” อีกฝ่ายชี้นิ้วไปที่ธิดา ซึ่งมีสีหน้ามึนงง “เอาผัวคนอื่นสนุกมั้ย” หล่อนผละร่างออกจากนันยศ ซึ่งเขาเองก็ต้านแรงของผู้หญิงคนนี้ไม่ไหว

เพียะ! เพียะ! เพียะ!

ใบหน้าของธิดา หันไปตามแรงตบจากฝีมือผู้หญิงแปลกหน้า ที่ถือวิสาสะเข้ามาในบ้านของคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต เท่านั้นยังไม่พอ ยังมาอาละวาดในห้องนอนของเธออย่างหน้าตาเฉย แถมยังทึกทักว่านันยศคือคนของตน

“หยุดนะขวัญเนตร คุณต่างหากที่พรากผมไปจากธิดา” เขาคว้าร่างหล่อน ที่แต่งชุดสีฉูดฉาด ก่อนจะเหวี่ยงออกไปจากหน้าประตูห้องนอนของธิดา

“ตาอุ่น” น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังมาจากที่ไกล ๆ ก่อนจะปรากฏร่างของหญิงวัยกลางคน แต่งตัวภูมิฐานอย่างเช่นทุกครั้งเมื่อได้พบ

“คุณแม่!” เขาร้องเสียงหลง เรียกสติของธิดา แม้ว่าตอนนี้เธอยังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

“มานี่เลยนังนี่” ขวัญเนตรเข้าไปกระชากผมของธิดา ช่วงที่นันยศเผลอ ก่อนจะลากออกมาจากห้องนอน “คุณป้าคะ นังนี่ใช่ไหม ที่คุณป้าเคยบอกว่าเป็นแฟนของอุ่น ไร้ยางอายสิ้นดี” ในระหว่างที่หันไปกล่าวกับหญิงวัยกลางคน ก็เหวี่ยงร่างของธิดาไปตรงหน้า จนร่างของเธอกระแทกเข้ากับพื้น

ตอนนี้ร่างกายของหญิงสาวใส่แค่เพียงชุดนอนตัวบาง ไม่เหมาะที่จะให้ใครมาเห็นเธอในสภาพแบบนี้ ธิดาจึงต้องใช้ผ้าห่อคลุมร่างเอาไว้ แต่ตอนนี้มันหลุดจากร่างเธอไปแล้ว เพราะฝีมือของหล่อน

“ขวัญเนตร พาคุณแม่กลับบ้านไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเรื่องแต่งงานของเราสองคน ผมจะยกเลิก” เขาบีบแขนของหล่อนจนแน่น ท่ามกลางสายตาของพิมพ์ภาและธิดา

“นี่อุ่นขู่ส้มเหรอ ดีแค่ไหนที่ส้มไม่จับมันแก้ผ้าเอาน้ำมะพร้าว ล้างหน้า ให้มันรู้สึกเจียมเนื้อเจียมตัวซะบ้าง” หล่อนถลึงตาใส่ธิดา ริมฝีปากที่เหยียดตรง คางเชิดขึ้น ด้วยใบหน้าที่เกรี้ยวโกรธเต็มประดา

“พวกคุณออกไปจากบ้านของฉันด้วยค่ะ” ธิดาเอ่ยปากไล่ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ท่ามกลางสายตาของพิมพ์ภาที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ตรงหน้า “รวมทั้งคุณด้วยค่ะ คุณนันยศ” ทั้งคู่ประสานสายตาเข้าหากัน จนธิดาต้องเบือนหน้าหนี เพราะเธอไม่อยากเจอหน้าเขาอีก ต่อให้เธอรักเขามากแค่ไหน แต่การที่ให้คนแปลกหน้ามาหยามเกียรติเธอถึงที่นี่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำ

พิมพ์ภาหยิบซองน้ำตาลออกจากกระเป๋าใบหรู เพราะหล่อนทนเห็นสภาพนี้ของธิดาไม่ได้จริง ๆ แม้ในใจลึก ๆ แล้วหล่อนคิดเสมอว่า ธิดาเข้ามาเพื่อที่จับบุตรชายของตน จะได้เสวยสุขบนกองเงินกองทองของเขา

“ฉันทำบุญให้กับผู้หญิงที่เอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้ลูกชายของฉัน” ในระหว่างที่กล่าว หล่อนล้วงมือเข้าไปในซองน้ำตาล หยิบแบงก์สีเทาขึ้นมาสองถึงสามปึก

พรวด!

หล่อนโยนมันใส่หน้าของธิดา ทำให้คู่รักต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“คุณแม่! ทำแบบนี้กับธิดาไม่ได้นะครับ คุณแม่ก็รู้ว่าเราสองคนคบและรักกันมานาน” เขาปรี่เข้าไปหาหล่อน เพราะไม่อยากให้ธิดามองเขาไม่ดี

“ทำไมคะอุ่น มันมีดีตรงไหนถึงติดใจมัน” ขวัญเนตรยืนเท้าสะเอว “หรือมีดีแค่เรื่องบนเตียง แค่มันใส่ชุดนักศึกษา คุณก็ยอมนังนี่แล้วเหรอ” หล่อนเหยียดริมฝีปาก สายตามองร่างบางที่ขบเม้มริมฝีปากจนตัวสั่น ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า พลางชี้นิ้วไปทางธิดา

“อย่ามาดูถูกคนอื่น ทั้งที่ตัวคุณเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าธิดา” หญิงสาวปัดปลายนิ้วของหล่อนออก “เราสองคนรักกันมานาน คุณพิมพ์ภาก็รู้ดีไม่ใช่เหรอคะ” เธอย้ายสายตาไปหาผู้ใหญ่คนเดียวตอนนี้ “ท่านเองก็ต้อนรับขับสู้ธิดาเป็นอย่างดี แม้รู้อยู่เต็มอกว่าที่ท่านแสดง คือการใส่หน้ากาก ต่อหน้าลูกของท่าน” หญิงสาวกำหมัดทั้งสองแน่นอยู่ข้างลำตัว

“เรากลับกันเถอะคุณแม่ อย่าทำให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่เลย เราสองคนตกลงกันแล้ว ใช่ไหมธิดา” เขาหันมาหาหญิงคนรัก เพื่อให้เธอเล่นไปตามน้ำกับเขา

“ใช่ค่ะ เราตกลงกันแล้วว่าจะแต่งงานกัน” ธิดาไม่ยอมให้ชายคนรักตกเป็นของคนอื่น ในเมื่อเธอรักเขา และเขาเองก็รักเธอ ทำไมเธอถึงไม่มีสิทธิ์

เอาจริง ๆ ธิดาเองก็อยากจะเลิกข้องเกี่ยวกับพวกเขา หากแต่เธอไม่ยอมให้คนอื่นมาดูถูกศักดิ์ศรี

ในเมื่อเอาเงินมาฟาดเธอขนาดนี้ เธอจะทำให้พวกเขารู้ว่าเธอเองก็ไม่ยอม และไม่มีสิทธิ์เอาเงินมาฟาดหัวคนอื่น ทั้งที่เป็นมนุษย์เหมือนกัน

“ธิดา” ครั้งนี้เป็นนันยศเองที่ตกใจ แขนของเขาก็มีมือของเธอควงเอาไว้ เพื่อประกาศให้คนทั้งสองรับรู้โดยทั่วกันรวมไปถึงนันยศ ซึ่งเขาเองยังไม่เคยได้คุยเรื่องนี้กับธิดาอย่างจริง ๆ จัง ๆ แม้ว่าเคยพูดกันเล่น ๆ กันมาก่อนหน้านี้หลายปี