คอนโนมินิท...
"นายนี่ใจดีนะเนี้ย แวะมาส่งด้วย งั้นส่งเสร็จกลับเลยสิ" มินิทลูบแขนตัวเองไปมา ข่มอาการประหม่า ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนนอกจากพ่อ ที่ได้เข้ามาในห้องนี้
"ใจดี?" มาเฟียหนุ่มไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำออกช้าๆ เห็นกล้ามมัดเรียงราย ตีสีหน้านิ่ง
"ใช่นายใจดี ร้อนแล้วใช่ไหม กลับไปอาบน้ำเลยนะ เดียวฉันก็จะนอนแล้ว" เธอยังพยามคิดเข้าข้างตัวเองอยู่
"ขนาดนี้แล้วยังคิดว่าร้อนอีกหรอ" มือหนาสะบัดเสื้อเชิ้ตออกจากลำตัวกำยำ เผยผิวขาวที่อัดแน่นด้วยกล้ามเนื้อ ขาเรียวเร่งถอยหลังเมื่อความกลัวฉากในคืนร้ายตีเข้ามาในหัวเป็นระยะ
"คือ..ฉันยังเป็นไข้อยู่เลยนะ" มือบางลูบใบหน้าตัวเองหวังเรียกความสงสาร
"แต่ไปออกกำลังกาย" เขาไล่ต้อนเดินเข้ามาในระยะประชิด ส่งผลให้ขาเรียวเขยิบชนกับเตียง จนร่างกายล้มลง
"นะนายใจเย็นหน่อยได้ไหม" ไม่พูดป่าว เขาปลดหัวเข็มขัดดึงออก โยนมันลงไปกับพื้นไม่สนในราคา เพียงเวลารวดเร็วก็ขึ้นคร
